Page 66 - Index_Neat

τη δει και να τα πούν από κοντά. Άμα βαριόταν πολύ, τι διάολο, μπορούσε να μείνει σπίτι και να

διαβάσει κανένα βιβλίο ή να χαζολογήσει όσο τα αγόρια θα έπαιζαν με το τραινάκι ή τα λέγκο και
το επιτραπέζιο που τους χάρισε ο πατέρας τους.

Η μουσική σταμάτησε κι ο ακάλυπτος είχε μια ησυχία ακόμα πιό αποκαρδιωτική από πριν, όταν τα

βαλς τύλιγαν, λες, τα πάντα σε μια παρελθοντική ψωρονοσταλγία υποχρεωτικής μελαγχολίας για τα
δράματα γενεών που σφάχτηκαν μεταξύ τους ανενδοίαστα. Μεταπολίτευση, δημοκρατία,

νομιμότητα. Ποιός φταίει αν πίστεψες τους επαίοντες της κομματικής γραμμής...Ποιός φταίει αν δε
διάβασες τα “ψιλά γράμματα”, που κανένας κομματικός δεν υποδείκνυε στον πελάτη να μελετήσει

όταν του πούλαγε την πραμάτεια του; Τουλάχιστον κάτι υποψιάστηκε έστω κι εκ των υστέρων η
Μυρτώ. Ήταν κι άλλοι που δεν πρόλαβαν να πηδήξουν απ' το τραίνο. Μεταπολίτευση. Μουτζούρα,

χαρτομάνι, νταϊλίκι στα αμφιθέατρα, τσιγάρα και πάρτυ συνεταιρικά, καμμιά απόφαση για τίποτα,

ξύσιμο μέχρι την αποφοίτηση. Μεταπολίτευση, οι κομματικοί απροκάλυπτα στην εξουσία. Μια
εξουσία το ίδιο και περισσότερο εξουσία από 'κείνη που εναντίον της προειδοποιούσε η διαρκής

επανάσταση. Τη θέση της μουσικής που την εξόργισε νωρίτερα, πήραν οι Jethro Tull. Ούτε κι
αυτούς τους άντεχε. “Too old to rock'n'roll ρε μαλάκα; Τι μας λες. Ας έκοβες το αλκοόλ και τα

χασίσια”. Αμέτε μου όλοι στο διάολο,” ξαναφόρτωσε η Μυρτώ. Αν και το μόνο τραγούδι τους που
άντεχε ήταν αυτό ακριβώς. “Είναι λιγάκι όμως το τραγούδι του αποσυρόμενου μεταπολιτευόμενου

νέου,” γέλασε. “Όποιος πλησίαζε τα τριάντα, και οσμιζόταν ότι το προφίλ του οσονούπω δε θα

ταίριαζε με τις προηγούμενες παπαρδέλλες, υιοθετούσε ύφος Σουλιώτισσας που πάει ντουγρού
στην κατηφόρα της ωριμότητας, έβαζε το too old to rock'n'roll, too young to die τέρμα στο Seat

ibiza κι ετοιμαζόταν να εξαφανιστεί στον αχανή ορίζοντα της βολεμένης νομιμότητας τάχα μου με

υπαρξιακή, ατέλειωτη πίκρα.” Μεταπολίτευση. “Πόσο μαλάκας όποιος έχαψε τέτοια παραμύθια..”
Μπήκε κι έκλεισε την μπαλκονόπορτα. “Ο απέναντι δεν πρέπει να 'χει και μεγάλο γούστο στη

μουσική, πού διάολο τα ξέθαψε όλα αυτά...” Και όπως συμβαίνει πάντα με τον άμεσα
ενδιαφερόμενο, δεν κατάλαβε ότι το τελευταίο μέρος της φράσης, αφορούσε την ίδια.

65