Page 37 - ประวัติศาสตร์จานเดียวพม่า
P. 37
ประวัติศาสตร์จานเดียว
ทั้งสองฝ่ายรบกันอยู่นานถึงสามปี ในช่วงแรกของการสงครามนั้น
เป็นฝ่ายพม่าที่ได้เปรียบ รบชนะเรื่อยมา ด้วยฝีมือการศึกของเจ้าชายแห่ง
กรุงอังวะนั้นไม่เป็นรองใคร ถึงกับจับเป็นแม่ทัพเอกของพระเจ้าราชาธิราช
ได้คนหนึ่ง เล่ากันว่าเจ้าชายได้รับการสอนสั่งให้ชิงชังพวกมอญมาแต่น้อย
จะด้วยผลแห่งการอธิษฐานเมื่อชาติก่อนหรือไม่ก็ไม่ทราบได้ เมื่อเจ้าชายยัง
เป็นทารกนั้นหากร้องไห้ครั้งใดก็ไม่มีใครจะหยุดลงได้ แต่หากปลอบว่าเดี๋ยว
จะเอากรุงหงสาวดีมาถวาย เท่านั้นล่ะถึงจะสงบลงได้ แค้นข้ามชาติกันเลยที
เดียว
เมื่อชนะถี่เข้าก็เริ่มลำาพอง ทรงยกทัพบุกเข้าตะลุยมาในถิ่นของพวก
มอญ อาจเพราะผลแห่งการอธิษฐานของพระเจ้าราชาธิราช ทำาให้เจ้าชาย
รบยังไงก็ไม่อาจเผด็จศึกมอญได้ จนกระทั่งเกิดเสียทีพลัดตกจากหลังช้างจน
บาดเจ็บสาหัส พวกมอญจับเป็นได้ก็นำาไปถวายพระเจ้าราชาธิราช
พระเจ้าราชาธิราชทรงทราบว่านี่คือพระราชบุตรกลับชาติมาเกิด ถึง
จะแค้นอย่างไรก็ยังมีน้ำาใจรักและเป็นห่วงอยู่ดี พระองค์ตรัสแก่เจ้าชายว่า
ลูกเอ๋ย ข้าจะรักษาเจ้าจนหายดี เพียงแต่เจ้าต้องรักษาสัตย์ว่าจะจงรักภักดี
ต่อข้าตลอดไป แต่เจ้าชายกลับปฏิเสธ จนสุดท้ายพระองค์ก็ทิวงคต
หลังจากสูญเสียครั้งนั้น ทั้งฝ่ายพระเจ้าราชาธิราชและพระเจ้ามัง
ฆ้องต่างก็มิได้มีแก่ใจจะทำาศึกอีกต่อไป ต่างเลิกทัพกลับบ้านเมืองของใคร
ของมัน นานๆ ทีจะออกมารบกันบ้างแต่ก็ประปรายเต็มทน ที่ใหญ่สุดก็น่า
จะเป็นเหตุกระทบกระทั่งในเมืองตองอูที่พวกมอญบุกเข้ามายึด ฝ่ายพม่าจึง
พยายามขับไล่ ผมว่านอกจากที่จะเลิกรากันด้วยเหตุของการเสียเจ้าชายแล้ว
ฝ่ายพม่าก็กำาลังประสบเหตุทางด้านเหนือ เมื่อทัพพระเจ้ากรุงจีนบุกลงมา
ทำาให้ต้องรบติดพันสองด้านนั่นเอง
********************
๒๙
