Page 53 - ประวัติศาสตร์จานเดียวพม่า

ประวัติศาสตร์จานเดียว

ธรรมราชา เป็นฝ่ายยอมสวามิภักดิ์ เพราะเห็นว่าอยุธยาไม่ใคร่จะเต็มใจมา
ช่วยทั้งที่เคยมีคุณต่อกันแท้ๆ (ร่วมก่อการครั้งปราบกบฎท้าวศรีสุดาจันทร์)
อีกทั้งเห็นว่าอยุธยาไม่ค่อยให้เห็นหัวพิษณุโลกเท่าไหร่ เมืองพิษณุโลกนี้

สำาคัญนัก นอกจากจะเป็นหน้าด่านชะลอทัพให้อยุธยาแล้ว สมัยแผ่นดิน
สมเด็จพระบรมไตรโลกนาถ ก็นับเอาเป็นราชธานีแห่งที่สองเสียด้วยซ้ำา
(สมเด็จพระบรมไตรโลกนาถ โปรดที่จะประทับที่พิษณุโลก) และเหนืออื่นใด
ราชวงศ์ทั้งสองก็ไม่ค่อยจะกินเส้นกันเท่าไหร่ (สุโขทัยและสุพรรณภูมิ) เพราะ

จะว่าไปทั้งสองฝ่ายต่างมีสิทธิ์และศักดิ์ในการครองบัลลังก์เหมือนๆ กัน
บางคนมองว่าทำาไม พระมหาธรรมราชา ถึงทรยศคนไทยล่ะนั่น
โปรดอย่าลืมว่าประเทศไทยยังไม่เกิด ในยุคนั้นยังคงแยกกันเป็นเมืองใหญ่ๆ
ยังไม่ได้รวมเป็นประเทศ แม้ว่าชาติพันธุ์นั้นอาจจะเป็นไทยเหมือนๆ กัน

แต่ละเมืองก็จำาเป็นต้องรักษาที่มั่นของตนเองไว้ ถ้าสถานการณ์เลวร้ายจริงๆ
ทัพหลวงจากอยุธยาจึงจะมาช่วย กำาแพงเพชรหรือสุโขทัยนั้นสำาคัญก็จริง แต่
ก็ไม่ได้ใหญ่โตขนาดจะรับมือพม่าได้ ส่วนพิษณุโลกนั้นแม้จะอุดมสมบูรณ์
และมีทัพที่แข็งแกร่งก็ใช่ว่าจะผลักดันพม่าให้ถอยไปได้ ประกอบกับเหตุผลที่

เล่าไปนั้น คิดไปคิดมาแล้ว พระมหาธรรมราชา จึงเลือกที่จะรักษาพิษณุโลก
เอาไว้ดีกว่า อย่างน้อยวันข้างหน้าก็ยังพอมีหนทางฟื้นตัว พระราชประสงค์
ที่แท้จริงนั้นไม่น่าจะใช่บัลลังก์อยุธยา ที่ได้ครองในตอนหลังนั้นเพราะทาง
พม่าไว้ใจให้ปกครอง การยอมครั้งนั้นก็เพื่อรักษาชีวิตของไพร่ฟ้าประชาชน

เอาไว้มากกว่า
การตัดสินใจของกษัตริย์นั้นเป็นเรื่องใหญ่ เพราะมีแผ่นดินและ
อาณาประชาราษฎร์เป็นเดิมพัน เชื่อเหลือเกินว่าบูรพกษัตริย์ของเราทุก
พระองค์ไม่ยอมให้ราษฎรของพระองค์ต้องทนทุกข์เพราะสงคราม ท่านต้อง

ทำาทุกวิถีทางเพื่อคงไว้ซึ่งเอกราชของชาติ แต่บางครั้งการตัดสินพระทัยใน
แต่ละครั้งก็ไม่อาจได้ผลลัพธ์ที่ดีทุกครั้งไป

๔๕