Page 37 - กฎหมายในชีวิตประจำวัน
P. 37

37


               2. บุคคลธรรมดา

                 1. บุคคลธรรมดาคือมนุษย์ ซึ่งสามารถมีสิทธิและใช้สิทธิได้

                 2. สภาพบุคคลเมื่อเริ่มคลอด แล้วอยู่รอดเป็นทารก และสิ้นสุดลงเมื่อตายตามธรรมดา หรือตายโดยผล
               ของกฎหมายคือสาบสูญ

                 3. สาบสูญ เป็นการสิ้นสภาพบุคคล โดยข้อสันนิษฐานของกฎหมาย หากบุคคลไปเสียจากภูมิลําเนาหรือ

               ถิ่นที่อยู่โดยไม่มีใครทราบแน่นอนว่ายังมีชีวิตอยู่หรือตายไปแล้ว เมื่อครบกําหนดระยะเวลา 5 ปี หรือ 2 ปี

               ตามกรณีที่กฎหมายกําหนดและมีผู้ร้องขอ เมื่อศาลมีคําสั่งแสดงความสาบสูญแล้วให้ถือว่าบุคคลนั้นตาย
               เมื่อครบกําหนดระยะเวลาดังกล่าวแล้ว

                 4. กฎหมายบัญญัติให้บุคคลต้องมีชื่อตัว และชื่อสกุล เพื่อเป็นสิ่งที่เรียกขานบุคคลและกําหนดให้แน่ชัด

               ลงไปอีกว่าบุคคลนั้นเป็นใคร

                 5. สถานะของบุคคลเป็นสิ่งประกอบสภาพบุคคลที่แสดงฐานะหรือตําแหน่งของบุคคล ซึ่งดํารงอยู่ใน

               ประเทศชาติและครอบครัวทําให้ทราบสิทธิและหน้าที่ของบุคคลที่พึงมีต่อประเทศชาติและครอบครัว
                 6. ภูมิลําเนาเป็นสิ่งบ่งชี้ว่าบุคคลมีที่อยู่ประจําที่ไหน ทําให้การกําหนดตัวบุคคลสมบูรณ์ยิ่งขึ้น ภูมิลําเนาที่

               บุคคลอาจเลือกถือได้ตามใจสมัครและอาจมีหลายแห่ง

                 2.1 สภาพบุคคล

                 1. หลักเกณฑ์การเริ่มสภาพบุคคลมี 2 ประการประกอบกันคือ การคลอด และการมีชีวิตรอดเป็นทารก

               ดังนั้น ทารกในครรภ์มารดาจึงยังไม่มีสภาพบุคคล
                 2. การคลอดหมายความถึง คลอดเสร็จเรียบร้อยบริบูรณ์ โดยทารกคลอดหมดตัวพ้นช่องคลอดไม่มีส่วน

               หนึ่งส่วนใดของร่างการเหลือติดอยู่

                 3. การมีชีวิตรอดอยู่เป็นทารก หมายถึงการที่ทารกมีชีวิตอยู่โดยลําพังตนเองแยกต่างหากจากมารดา โดย
               ถือการหายใจเป็นสาระสําคัญในการวินิจฉัยการเริ่มมีชีวิต

                 4. ทารกในครรภ์มารดาหมายถึง ทารกที่อยู่ในครรภ์นับแต่วันที่ปฏิสนธิเป็นทารกจนถึงวันคลอด การหาวัน

               ปฏิสนธินั้นให้คํานวณนับแต่วันคลอดย้อนหลังขึ้นไป 30 วัน

                 5. ทารกในครรภ์มารดาสามารถมีสิทธิต่างๆ ได้ต่อเมื่อมีชีวิตอยู่อยู่ภายหลังคลอด คือ มีสภาพบุคคลแล้ว

               และมีสิทธิย้อนหลังขึ้นไปถึงระยะเวลาที่กฎหมายสันนิษฐานว่าเริ่มปฏิสนธิ
                 6. การนับอายุของบุคคลให้เริ่มนับแต่วันเกิด ในกรณีที่บุคคลรู้เฉพาะเดือนเกิดแต่ไม่รู้วันเกิดให้นับวันที่

               หนึ่งแห่งเดือนนั้นเป็นวันเกิด หากไม่รู้เดือนและวันเกิด ให้นับวันต้นปีที่บุคคลนั้นเกิดเป็นวันเกิด

                 7. การตายธรรมดาเป็นเหตุแห่งการสิ้นสภาพบุคคลโดยถือตามคําวินิจฉัยของแพทย์ว่าระบบสําคัญของ

               ร่างกายเพื่อการดํารงชีวิตหยุดทํางานหมด
   32   33   34   35   36   37   38   39   40   41   42