Page 49 - 17_หลกการสอสารและการสรางความสมพนธกบประชาชน_Neat

๔๐

หรืองานพิธี สําหรับการรูจักบุคคลนั้น ตองรูวาบุคคลนั้นคือใคร มีฐานะตําแหนงอะไร อยูในภาวะ
อยางไร ควรจะทําตัวอยางไร

๙. สรางความประทับใจในการพูด เชน สนใจเรื่องเดียวกับผูฟง มีอารมณขัน ความจริงใจ
ตอกัน พูดแตในสิ่งที่ดี พูดจาสุภาพออนหวาน ไมพูดคุยเรื่องของตนเองมากเกินไป รูจักชมเชยยกยอง
ผูพูดบาง

๑๐. รูจักตอนรับผูอื่นเสมอ ไมวาผูนั้นจะไปหาเยี่ยมเยียนที่บานหรือเดินมาในที่ที่เรา
กําลังนั่งอยู เชน รูจักเชิญใหเขามาในกลุมหรือเชิญใหนั่งในที่อันควร

๑๑. รูจักบริการ สงเคราะหชวยเหลือในเรื่องเล็กๆ นอยๆ
๑๒. แสดงความเห็นใจในความทุกขของผูอื่น
๑๓. รูจักการให ใหทั้งความรัก ความเห็นใจ ใหอภัย ใหความชวยเหลือ และใหสิ่งของ

ตามสมควร
๑๔. สนใจผูอื่นและผูที่อยูใกลชิด เชน บิดามารดาของเพื่อน เปนตน

๑๕. ยอมรับความคิดเห็นของผูอื่น
๑๖. มีความจริงใจตอผูอื่น เชน ทําตามที่พูดไวเสมอ
๑๗. ยกยองใหเกียรติแกผูอื่นตามโอกาสอันควร

๑๘. ไมแสดงอํานาจเหนือผูอื่น
๑๙. มีความเกรงใจ เชน ไมถามเรื่องสวนตัวของผูอื่น ไมยืมของใชของผูอื่นโดยไมจําเปน

๒๐. มีสามัญสํานึก คือ รูวาอะไรควรหรือไมควร ไดแก รูวาควรพูดบางเรื่องกับคนบาง
คน หรือควรปฏิบัติตอผูอื่นเชนนั้นหรือไม เชน จัดหองทํางานใหพนักงานที่สูงอายุอยูชั้น ๔ จัดหอง
ทํางานใหพนักงานวัยหนุมสาวอยูชั้นที่ ๑ เปนตน

๒๑. เมื่อเปนฝายผิดตองยอมรับผิด
๒๒. ยอมแพเสียบาง การยอมแพมิไดหมายความวาเปนฝายผิด แตยอมแพ เพื่อใหผูอื่น

สบายใจ นอกจากนี้การยอมแพไมทําใหเกิดการโตเถียง
๒๓. ไมจับผิดผูอื่น ถาผูอื่นทําผิดเล็กๆ นอยๆ แสรงทําเปนไมเห็นเสียบาง
๒๔. แสดงนํ้าใจตอผูอื่น ไมวาผูนั้นจะเปนเพื่อนของเราหรือไม ถามีโอกาสก็ควรแสดง

นํ้าใจบาง
๒๕. มีความกระตือรือรนที่จะชวยเหลือผูอื่น เชน หยิบปากกาออกมาจดขอความที่เพื่อน

ฝากบอกผูอื่น เปนตน
๒๖. มีความเปนกันเอง คือ รูจักทักทายปราศรัย และทําตัวงายๆ ไมเจาระเบียบจนเกินไป
ไมทําตนใหผูอื่นรูสึกเกรงกลัว หางเหิน หรือไมอยากเขาใกล แตควรทําตัวใหคนอื่นรูสึกวาเมื่ออยูใกล

แลวทําใหเขาสบายใจ

๒๗. เปดเผยในระดับที่เหมาะสม