Page 10 - แสงสว่างสุดท้ายของชายแว่นดำ
P. 10
10
เขานั่งสลับที่กับชายแว่นด าให้เขากลายเป็นคนจนๆที่ไร้แม้เศษสตรางค์ เขาก็
คงจะถูกเธอเหยียบย่ าไม่ต่างกัน...เขาชักหวั่น!!
“ครับ ผมเป็นนักดนตรีข้างถนนมาก่อน คุณทราบได้อย่างไร?” ชาย
แว่นด ายิ้มกว้างอย่างไม่ถือสา แต่รอยยิ้มนั้นกลับท าให้เธอรู้สึกขัดใจ วรวิทย์
เองที่ได้แต่ฟังบทสนทนาอยู่นิ่งๆนั้นเริ่มที่จะอยากเชียร์ชายแว่นด าจากใจ... แต่
แล้วความสนใจของเขากลับไปหยุดอยู่ที่หมาพันทางตัวใหญ่ที่นั่งอยู่ที่ริม
หน้าต่างข้างนอกนี้ มันนั่งสองขาแลบลิ้นมองดูพวกเขาอย่างสงบนิ่ง.... ไม่สิบ
อกว่ามันมองชายแว่นด าจะถูกกว่า..!!
“ก็ยังดีที่รู้ตัว!!” เธอพูดงอนๆเหมือนอยากให้วรวิทย์ช่วย แต่ตอนนี้
เขาสนใจที่จะหยอกล้อหมาที่มานั่งข้างหน้าต่างมากกว่าเธออีก มันมีปลอกคอ
สีแดงด้วยแสดงว่ามันต้องมีเจ้าของ... ในตอนนั้นเองที่ประตูร้านที่ปิดนิ่งก็ถูก
เปิดออกอีกคราหนึ่ง.... ทุกคนในร้านหันไปมองที่ประตูเห็นผู้ที่เข้ามาใหม่เป็น
ผู้หญิงที่อวบอ้วนหน้าตาอัปลักษณ์เดินเข้ามาในร้าน หญิงอ้วนกล่าวทักทาย
เจ้าของร้านอย่างเป็นกันเองและสุภาพก่อนที่จะเดินตรงมาที่พวกเขา
“ยี้....!!” หญิงสาวร้องเบาๆแล้วพยายามเขยิบกายหนีห่างจาก
หญิงอ้วนคนนั้น ยิ่งเธออ้วนเดินเข้ามาใกล้ๆหญิงสาวก็แทบที่จะอยากวิ่งหนี
เพราะใบหน้าที่เต็มไปด้วยสิงและฝ้าด า เครื่องแต่งกายของเธอก็เชยๆหาได้
เริดหรูเหมือนของหญิงสาวไม่ ขนาดวรวิทย์ที่พึ่งหันกลับมามองยังเผลอตะลึง
ตาค้างไปอีกคน.. แต่ชายแว่นด ากลับยิ้มกริ่มตั้งแต่ที่ได้ยินเสียงฝีเท้าของหญิง
อ้วนเข้ามาในร้านแล้ว!!
“ได้เวลาท างานแล้วค่ะปิยะ!” เธอพูดขึ้นด้วยน้ าเสียงอ่อนหวาน
ผิดกับหน้าตาทันทีที่มาถึงที่โต๊ะ จนวรวิทย์เองยังอดที่จะรู้สึกประทับใจใน
เสียงพูดนั้นไม่ได้... ชายแว่นด ายันกายลุกขึ้นอย่างช้าๆก่อนที่จะล้วงลงไปใต้โต๊ะ
ดึงเอาเครื่องมือหากินสุดที่รักของเขาออกมา..
