Page 9 - แสงสว่างสุดท้ายของชายแว่นดำ
P. 9
9
กระทบกับพื้นกระเบื้องใกล้เข้ามาเขาก็นั่งนิ่งลงเหมือนเดิมด้วยท่าทางเสียดาย
... จนในที่สุดร่างนั้นก็มายืนเท้าสะเอวอยู่ที่ริมโต๊ะของทั้งสอง..
“มานานแล้วหรือคะที่รัก?” หญิงสาวในชุดรัดรูปทันสมัยโชว์เนื้อ
หนังราคาสุดที่จะใช้สายตาประเมินได้ยืนยิ้มอย่างดัดจริตอยู่ข้างทั้งสองด้วย
น้ าเสียงออดอ้อน....
“ไม่นานหรอกจ้ะ.... อ้อ! นี่เพื่อนพี่ชื่อ.........” วรวิทย์พูดยังไม่ทัน
จบประโยคก็ถูกหญิงสาวตัดบทสนทนาแบบไม่สนใจซักนิด..
“ยี๊!!!!....... ร้านนี้สกปรกจังเลยนะคะ ท าไมวิทย์ไม่เลือกร้านให้
ดีกว่านี้หน่อยคะ ดูสิคะเก่าซ่อมซ่อจะตาย ถ้าเสื้อผ้าชั้นติดฝุ่นสกปรกไปละก็
แย่เลยนะนี่..!” เธอกวาดสายตาไปมามองทั้งร้านที่เริ่มเก่าเพราะเปิดท ากิจการ
มานาน ในขณะที่เจ้าของร้านที่ได้ยินประโยคสนทนาทุกค าก าลังเหล่สายตามา
ที่เธออย่างไม่สบอารมณ์... เขาเริ่มอึดอัด เขาอยู่ที่ร้านนี้เป็นประจ าตั้งแต่เรียน
ปีหนึ่ง แต่ตอนนี้หญิงสาวสุดที่รักของเขาก าลังจะท าลายความสัมพันธ์ที่มีมาน
นานนี้ให้สะบั้นไป....!!
“แล้วใครล่ะคะนี่?” เธอท าเหมือนพึ่งจะเห็นชายแว่นด ามา
ปรากฏขึ้นในสายตา.... ชายแว่นด ายิ้มให้..
“เพื่อนพี่เองจ้ะ...” วรวิทย์รับค า แต่พอจะเอ่ยปากพูดต่อก็โดน
ขัดบทสนทนาอีก
“หื๋อ....! นี่พี่วิทย์มีเพื่อนเป็น นักดนตรีข้างถนน ด้วยเหรอคะเนี่ย
...... ไม่ยักกะเคยทราบ?” หญิงสาวยิ้มให้ชายแว่นด าแววตาของเธอแฝงไว้ด้วย
ความเย้ยหยันดูหมิ่น ถ้าประเมินจากสายตาของเธอแล้ว เสื้อผ้าที่ชายแว่นด า
สวมใส่ทั้งตัวราคาคงไม่ถึงหนึ่งในพันของแม้แต่กระโปรงที่เธอใส่.... ในขณะ
ที่วรวิทย์แทบอยากจะวิ่งพล่านไปมาในร้านเพราะอารมณ์สุดกลั้นที่เห็นเธอ
ก าลังตอกย้ าและท าลายมิตรภาพที่พึ่งงอกเงยของเขากับเพื่อนใหม่คนนี้ นี่ถ้า
