Page 5 - แสงสว่างสุดท้ายของชายแว่นดำ
P. 5
5
ก็พึ่งจะได้ปลีกตัวว่างมาที่นี่ล่ะครับ” เขารู้สึกสบายใจอย่างประหลาดที่ได้
ระบายเรื่องราวต่างๆให้ชายแว่นด าผู้นิ่งสงบผู้นี้ฟัง
“แฟนคุณคงน่ารักมากสินะครับ... ถึงท าให้คุณรักได้ขนาดนี้?”
“ครับ... ผมรักเธอมากทีเดียวล่ะ เธอเป็นผู้หญิงที่วิเศษกว่า
ผู้หญิงคนอื่นๆที่ผมเคยเจอ ทั้งสวยน่ารัก แถมเรียนมาสูงมีหัวคิดที่ทันสมัยอีก
ด้วย..... เอ่อ..คุณจะลองดูรูปเธอไหมล่ะครับ?” เขาพูดจบก็ท าท่าจะล้วงเอารูป
แฟนสาวออกมาจากกระเป๋าสตางค์... แต่ชายแว่นด ายกมือขึ้นห้ามไว้!!
“ขอโทษครับ..!! แต่ผมว่าผมไม่ดูจะดีกว่า” ชายชุดด ายิ้ม
“มันเป็นเรื่องส่วนตัวของคุณ” มาถึงตอนนี้วรวิทย์พึ่งนึกสมเพศ
ตัวเองขึ้นมาได้ว่ามันเป็นเรื่องส่วนตัวที่ไม่น่าเอามาอวดกันเลยแม้แต่น้อย วันนี้
เขาเป็นอะไรไปนะถึงช่างจ้อถึงแฟนสาวและอยากอวดเธอให้ใครๆรู้จักเสีย
จริงๆ...
“ปี๊บ...บ!!” โทรศัพท์มือถือบนโต๊ะของเขาโชว์สายเรียกเข้าบ่ง
บอกว่าที่บริษัทต้องการตัวด่วน...
“ขอโทษนะครับ ผมมีธุระด่วนต้องขอตัวก่อน” ชายแว่นด าพยัก
หน้าให้เป็นเชิงตอบรับ ก่อนที่วรวิทย์ที่เร่งร้อนจะรีบขับรถคันงามนั้น บ่ายหน้า
เข้าสู่ถนนใหญ่มุ่งเข้าสู่ตึกสูงเสียดฟ้า ณ ย่านใจกลางกรุงอย่างว่องไว...
วันถัดมาวรวิทย์มาถึงที่ร้านเร็วกว่าเดิมเล็กน้อย เมื่อเขาเข้ามา
ในร้านก็พบว่าชายแว่นด าได้เข้ามานั่งอยู่ในร้านก่อนแล้ว แม้ว่าเก้าอี้ทุกตัวใน
ร้านจะว่างเกือบหมดเพราะยังไม่ถึงเวลาพักกลางวันของพนักงานบริษัทรอบๆ
แต่เขาก็ยังจงใจที่จะเดินเข้าไปนั่งเก้าอี้ตัวตรงข้ามกับชายแว่นด า.
“สวัสดีครับคุณวรวิทย์ วันนี้มาเร็วนะครับ?” ชายแว่นด าเอ่ยทัก
เมื่อเขาทรุดตัวนั่งลง
“ครับสวัสดี... แหม! ก็ผมกลัวว่าวันนี้ลูกค้าจะเต็มร้านเสียก่อน
ก็เลยรีบมา ผมเองก็นึกว่าจะมาถึงเป็นลูกค้าคนต้นๆของร้านในวันนี้แล้ว แต่
