Page 105 - พท21001

96

6. การใชคําที่มีความหมายแฝงหรือความหมายโดยนัย เราตองศึกษาที่มาของคําและ
ดูสภาพแวดลอม เราจะทราบความหมายแฝงหรือความหมายโดยนัยของคํานั้น

ตัวอยาง แม หมายถึง หญิงที่ใหกําเนิดแกลูกเปนความหมายหลัก แตคําตอไปนี้ไมมี
ความหมายหลัก เชน แมน้ํา แมครัว แมเหล็ก แมมด แมเลา แมสื่อ ฯลฯ

เสือ หมายถึง สัตวชนิดหนึ่งอยูในปากินเนื้อสัตวเปนอาหาร มีนิสัยดุราย แตคําวา “เสือ”

ตอไปนี้ไมไดมีความหมายตามความหมายหลัก เชน เสือผูหญิง เสือกระดาษ เปนตน
7. ใชคําที่มีตัวสะกดการันต ใหถูกตองในการเขียนเพราะคําที่ออกเสียงเหมือนกัน แตเขียน

สะกดการันตตางกันยอมมีความหมายตางกัน เชน สัน สันต สรร สรรค สันทน ทั้งหาคํานี้เขียน

ตางกัน ออกเสียงเหมือนกันแตความหมายไมเหมือนกัน คําวา สันต หมายถึง สงบ สรร หมายถึง
เลือกสรร สรรค หมายถึง สราง เปนตน จึงตองระมัดระวังในการเขียนคําใหถูกตองตามสะกดการันต

และตรงความหมายของคํานั้น ๆ

การเขียนคํา การเลือกใชคํา ยังมีขอควรระวังอีกหลายลักษณะ ขอใหผูเรียนศึกษาและสังเกต
ใหดี เพื่อจะไดใชภาษาในการสื่อสารไดอยางมีประสิทธิภาพ

การสรางคํา

คําที่ใชในภาษาไทยดั้งเดิม สวนมากจะเปนคําพยางคเดียว เชน พี่ นอง เดือนดาว จอบ ไถ

หมู หมา กิน นอน ดี ชั่ว สอง สาม เปนตน เมื่อโลกวิวัฒนาการ มีสิ่งแปลกใหมเพิ่มขึ้น ภาษาไทยก็
จะตองพัฒนาทั้งรูปคําและการเพิ่มจํานวนคํา เพื่อใหมีคําในการสื่อสารใหเพียงพอกับการเปลี่ยนแปลง

ของวัตถุสิ่งของและเหตุการณตาง ๆ ดวยการสรางคํา ยืมคําและเปลี่ยนแปลงรูปรางคํา ซึ่งจะมี

รายละเอียด ดังนี้

แบบสรางคํา

แบบสรางคํา คือ วิธีการนําอักษรมาประสมเปนคําเกิดความหมายและเสียงของแตละพยางค

ใน 1 คํา จะตองมีสวนประกอบ 3 สวน เปนอยางนอย คือ สระ พยัญชนะ และวรรณยุกต อยางมาก
ไมเกิน 5 สวน คือ สระ พยัญชนะ วรรณยุกต ตัวสะกด ตัวการันต

รูปแบบของคํา

คําไทยที่ใชอยูปจจุบันมีทั้งคําที่เปนคําไทยดั้งเดิม คําที่มาจากภาษาตางประเทศ คําศัพทเฉพาะ

ทางวิชาการ คําที่ใชเฉพาะในการพูด คําชนิดตาง ๆ เหลานี้มีชื่อเรียกตามลักษณะและแบบสรางของคํา

เชน คํามูล คําประสม คําสมาส คําสนธิ คําพองเสียง คําพองรูป คําเหลานี้มีลักษณะพิเศษเฉพาะ
ผูเรียนจะเขาใจลักษณะแตกตางของคําเหลานี้ไดจากแบบสรางของคํา