Page 106 - พท21001

97

ความหมายและแบบสรางของคําชนิดตาง ๆ

คํามูล

คํามูล เปนคําเดียวที่มิไดประสมกับคําอื่น อาจมี 1 พยางค หรือหลายพยางคก็ได แตเมื่อแยก

พยางคแลวแตละพยางคไมมีความหมายหรือมีความหมายเปนอยางอื่นไมเหมือนเดิม คําภาษาไทยที่ใช
มาแตเดิมสวนใหญเปนคํามูลที่มีพยางคเดียวโดด ๆ เชน พอ แม กิน เดิน เปนตน

ตัวอยางแบบสรางของคํามูล

คน มี 1 พยางค คือ คน
สิงโต มี 2 พยางค คือ สิง - โต

นาฬิกา มี 3 พยางค คือ นา - ฬิ - กา

ทะมัดทะแมง มี 4 พยางค คือ ทะ - มัด - ทะ - แมง
กระเหี้ยนกระหือรือ มี 5 พยางค คือ กระ - เหี้ยน - กระ - หือ - รือ

จากตัวอยางแบบสรางของคํามูล จะเห็นวาเมื่อแยกพยางคจากคําแลว แตละพยางคไมมี

ความหมายในตัวหรืออาจมีความหมายไมครบทุกพยางค คําเหลานี้จะมีความหมายก็ตอเมื่อนํา
ทุกพยางคมารวมเปนคํา ลักษณะเชนนี้ ถือวาเปนคําเดียวโดด ๆ

คําประสม

คําประสม คือ คําที่สรางขึ้นใหมโดยนําคํามูลตั้งแต 2 คําขึ้นไปมาประสมกัน เกิดเปน

คําใหมขึ้นอีกคําหนึ่ง
1. เกิดความหมายใหม

2. ความหมายคงเดิม

3. ความหมายใหกระชับขึ้น
ตัวอยางแบบสรางคําประสม

แมยาย เกิดจากคํามูล 2 คํา คือ แมกับยาย

ลูกน้ํา เกิดจากคํามูล 2 คํา คือ ลูกกับน้ํา
ภาพยนตรจีน เกิดจากคํามูล 2 คํา คือ ภาพยนตรกับจีน

จากตัวอยางแบบสรางคําประสม จะเห็นวาเมื่อแยกคําประสมออกจากกัน จะไดคํามูลซึ่งแตละ
คํามีความหมายในตัวเอง

ชนิดของคําประสม

การนําคํามาประสมกัน เพื่อใหเกิดคําใหมขึ้นเรียกวา “คําประสม” นั้น มีวิธีสรางคํา
ตามแบบสรางอยู 5 วิธีดวยกัน คือ

1. คําประสมที่เกิดจากคํามูลที่มีรูป เสียง และความหมายตางกัน เมื่อประสมกันเกิดเปน

ความหมายใหม ไมตรงกับความหมายเดิม เชน