Page 136 - พท21001

127

ขอสังเกต
1. อักษรสูงและอักษรกลางจะมีรูปวรรณยุกตตรงกับเสียงวรรณยุกต

2. อักษรสูงและอักษรต่ําไมใชวรรณยุกตตรีเลย
3. อักษรต่ําจะมีเสียงวรรณยุกตสูงกวารูปวรรณยุกต

4. อักษรเดี่ยวหรืออักษรต่ําเดี่ยวเมื่อตองการผันใหครบ 5 เสียง ตองใชอักษรสูงหรืออักษร

กลางนํา เชน ยา หยา อยา ยา ยา หยา
5. อักษรคูและอักษรสูงตองอาศัยอักษรที่คูกันชวย จึงจะผันไดครบ 5 เสียง เชน

คา ขา คา ขา คา ขา

การใชเครื่องหมายทัณฑฆาต ( )

เครื่องหมายทัณฑฆาต  ใชเขียนเหมือนพยัญชนะที่ไมตองการออกเสียง ซึ่งเราเรียกวา

ตัวการันต มีหลักการดังนี้
1. พยัญชนะที่อยูขางหลังตัวสะกด ถามีเครื่องหมายทัณฑฆาต ถือวาพยัญชนะตัวนั้นเปน

ตัวการันตไมตองออกเสียง เชน เสาร ไมค ยักษ อาทิตย เปนตน

2. พยัญชนะที่อยูขางหลังตัวสะกดสองตัวหรือสามตัว ถาตัวใดตัวหนึ่งมีเครื่องหมายทัณฑฆาต
กํากับถือวา พยัญชนะทั้งสองตัวเปนตัวการันต ไมตองออกเสียง เชน วันจันทร พระอินทร

พระลักษณ เปนตน
ทั้งนี้ จะไมใชเครื่องหมายทัณฑฆาตกับตัวสะกดที่เปนอักษรควบกล้ํา และตัวสะกดที่มีสระ

กํากับ เชน จักร มิตร เกียรติ เปนตน

เรื่องที่ 5 คําราชาศัพท

ราชาศัพท แปลตามศัพท หมายถึง ถอยคําสําหรับพระราชา แตตามตําราหลักภาษาไทยไดให
ความหมายเกินขอบเขตไปถึงถอยคําภาษาสําหรับบุคคล 3 ประเภท คือ

1. ศัพทที่ใชสําหรับพระมหากษัตริยและพระบรมวงศานุวงศ
2. ศัพทที่ใชสําหรับพระภิกษุสงฆ

3. ศัพทที่ใชสําหรับสุภาพชน

1. ศัพทมีใชสําหรับพระมหากษัตริยและพระบรมวงศานุวงศ

คําศัพทประเภทนี้เราจะไดฟงหรือไดอานบอยมาก สวนใหญจะเปนขาวหรือเรื่องราวที่เกี่ยวกับ
กรณียกิจของพระมหากษัตริยและพระบรมวงศานุวงศ ลักษณะของราชาศัพทประเภทนี้มีลักษณะเดน

ที่นาสนใจ คือ

1.1 ใชคําวา ทรง เพื่อใหเปนคํากริยา
ทรง นําหนากริยาที่เปนคําไทย เชน ทรงเลน ทรงรองเพลง ทรงออกกําลังกาย