Page 148 - พท21001

139

กลอนหกหกคําร่ํารู วางคูวางคําน้ําเสียง
ไพเราะเรื่อยร่ําจําเรียง สําเนียงสูงต่ําคํากลอน

เรียงรอยถอยคําสัมผัส จํารัสจําหลักอักษร
ทุกวรรคทุกบททุกตอน คือถอยสุนทรกลอนกานทฯ

คําสุดทายของบทตนคือวา กลอน เปนคําสั่งสัมผัส บังคับใหบทถัดไปตองรับสัมผัสที่คําสุดทาย

ของวรรคดวยคําวา “ ษร” ตามตัวอยางนั้น
ข. สัมผัสใน แตละวรรคของกลอนหก แบงชวงจังหวะเปนวรรคสองคํา ดังนี้

หนึ่งสอง หนึ่งสอง หนึ่งสอง

ฉะนั้น สัมผัสในจึงกําหนดไดตามชวงจังหวะนั่นเอง ดังตัวอยาง
เรียงรอย ถอย คํา สัมผัส

ขอสังเกต

กลอนหกไมเครงสัมผัสในวรรคมากนัก อาจยายที่สัมผัสจากคําที่สองไปคําที่สี่ได หรือจะไม
สัมผัสสระเลย ใชการเลนคําไปตามชวงจังหวะก็ได ดังตัวอยาง เชน ทุกวรรคทุกบททุกตอน

2. กลอนแปด (กลอนสุภาพ)

แผนผัง

ตัวอยาง
อันกลอนแปดแปดคําประจําวรรค วางเปนหลักอักษรสุนทรศรี

เสียงทายวรรคสูงต่ําจําจงดี สัมผัสมีนอกในไพเราะรู ฯ

ลักษณะคําประพันธ

1. บท บทหนึ่งมี 4 วรรค
วรรคที่หนึ่งเรียกวรรคสดับ วรรคที่สองเรียกวรรครับ

วรรคที่สามเรียกวรรครอง วรรคที่สี่เรียกวรรคสง

แตละวรรคมีแปดคํา จึงเรียกวา กลอนแปด