Page 149 - พท21001
P. 149

140


                         2.  เสียงคํา  กลอนแปดและกลอนทุกประเภทจะกําหนดเสียงคําทายวรรคเปนสําคัญ
                  โดยกําหนดดังนี้

                           คําทายวรรคสดับ                กําหนดใหใชไดทุกเสียง
                           คําทายวรรครับ                 กําหนดหามใชเสียงสามัญและตรี

                           คําทายวรรครอง                 กําหนดใหใชเฉพาะเสียงสามัญและตรี

                           คําทายวรรคสง                 กําหนดใหใชเฉพาะเสียงสามัญและตรี
                         3.  สัมผัส

                           ก. สัมผัสนอก หรือสัมผัสระหวางวรรค อันเปนสัมผัสบังคับ มีดังนี้

                             คําสุดทายของวรรคที่หนึ่ง วรรคสดับ สัมผัสกับคําที่สามหรือที่หาของวรรคที่สอง
                  วรรครับ

                             คําสุดทายของวรรคที่สอง วรรครับ สัมผัสกับคําสุดทายของวรรคที่สาม วรรครอง และที่

                  สามหรือที่หาของวรรคที่สี่  วรรครับ
                           สัมผัสระหวางบท  ของกลอนแปด  คือ

                           คําสุดทายของวรรคที่สี่ วรรคสง เปนคําสงสัมผัสบังคับใหบทตอไปตองรับสัมผัสที่คําสุดทาย
                  ของวรรคที่สอง  วรรคสง

                                 อันกลอนแปดแปดคําประจําวรรค         วางเปนหลักอักษรสุนทรศรี
                           เสียงทายวรรคสูงต่ําจําจงดี              สัมผัสมีนอกในไพเราะรู

                                 จัดจังหวะจะโคนใหยลแยบ             ถือเปนแบบอยางกลอนสุนทรภู

                           อานเขียนคลองทองจําตามแบบครู           ไดเชิดชูบูชาภาษาไทยฯ
                           คําสุดทายของบทตนในที่นี้คือคําวา  “รู”  เปนคําสงสัมผัส บังคับใหบทถัดไปตองรับสัมผัส

                  ที่คําสุดทายของวรรคที่สอง วรรครับ ในที่นี้คือคําวา  “ภู”

                           ข. สัมผัสใน  แตละวรรคของกลอนแปด  แบงชวงจังหวะออกเปนสามชวง  ดังน ี้
                             หนึ่งสองสาม  หนึ่งสอง  หนึ่งสองสาม

                             ฉะนั้น  สัมผัสในจึงกําหนดไดตามชวงจังหวะในแตละวรรคนั่นเอง ดังตัวอยาง

                             อันกลอนแปด – แปด  คํา –  ประจําวรรค
                             วางเปนหลัก – อัก  ษร –  สุนทรศรี
   144   145   146   147   148   149   150   151   152   153   154