Page 149 - พท21001
P. 149
140
2. เสียงคํา กลอนแปดและกลอนทุกประเภทจะกําหนดเสียงคําทายวรรคเปนสําคัญ
โดยกําหนดดังนี้
คําทายวรรคสดับ กําหนดใหใชไดทุกเสียง
คําทายวรรครับ กําหนดหามใชเสียงสามัญและตรี
คําทายวรรครอง กําหนดใหใชเฉพาะเสียงสามัญและตรี
คําทายวรรคสง กําหนดใหใชเฉพาะเสียงสามัญและตรี
3. สัมผัส
ก. สัมผัสนอก หรือสัมผัสระหวางวรรค อันเปนสัมผัสบังคับ มีดังนี้
คําสุดทายของวรรคที่หนึ่ง วรรคสดับ สัมผัสกับคําที่สามหรือที่หาของวรรคที่สอง
วรรครับ
คําสุดทายของวรรคที่สอง วรรครับ สัมผัสกับคําสุดทายของวรรคที่สาม วรรครอง และที่
สามหรือที่หาของวรรคที่สี่ วรรครับ
สัมผัสระหวางบท ของกลอนแปด คือ
คําสุดทายของวรรคที่สี่ วรรคสง เปนคําสงสัมผัสบังคับใหบทตอไปตองรับสัมผัสที่คําสุดทาย
ของวรรคที่สอง วรรคสง
อันกลอนแปดแปดคําประจําวรรค วางเปนหลักอักษรสุนทรศรี
เสียงทายวรรคสูงต่ําจําจงดี สัมผัสมีนอกในไพเราะรู
จัดจังหวะจะโคนใหยลแยบ ถือเปนแบบอยางกลอนสุนทรภู
อานเขียนคลองทองจําตามแบบครู ไดเชิดชูบูชาภาษาไทยฯ
คําสุดทายของบทตนในที่นี้คือคําวา “รู” เปนคําสงสัมผัส บังคับใหบทถัดไปตองรับสัมผัส
ที่คําสุดทายของวรรคที่สอง วรรครับ ในที่นี้คือคําวา “ภู”
ข. สัมผัสใน แตละวรรคของกลอนแปด แบงชวงจังหวะออกเปนสามชวง ดังน ี้
หนึ่งสองสาม หนึ่งสอง หนึ่งสองสาม
ฉะนั้น สัมผัสในจึงกําหนดไดตามชวงจังหวะในแตละวรรคนั่นเอง ดังตัวอยาง
อันกลอนแปด – แปด คํา – ประจําวรรค
วางเปนหลัก – อัก ษร – สุนทรศรี