Page 41 - หลักโภชนา

๓๔

๓. โภชนบําบัดในโรคไขมันในหลอดเลือดสูง: คุมไขมันอิ่มตัว

ภาวะไขมันในเลือดสูงจะมีผลใหไขมันไปเกาะตามผนังหลอดเลือดจนขาดความยืดหยุนและ
อุดตันได โดยเฉพาะอยางยิ่งเสนเลือดที่ไปเลี้ยงหัวใจ ถาเกิดการอุดตันจะทําใหกลามเนื้อหัวใจตาย
(myocardial infarction) และเสียชีวิตอยางรวดเร็วไขมันที่พบวาเกิดการสะสม คือ คอเลสเตอรอล

เพื่อความปลอดภัยองคการอนามัยโลกไดเสนอใหควบคุมปริมาณคอเลสเตอรอลในเลือดใหตํ่ากวา
๒๐๐ มิลลิกรัมตอเลือด ๑๐๐ มิลลิลิตร

เมื่อคอเลสเตอรอลไดจากอาหาร ก็ตองควบคุมโดยลดการกินไขมันอิ่มตัว เชน ไขมัน
จากสัตว ไขแดง นม นํ้ามันพืชบางชนิด เชน นํ้ามันมะพราว นํ้ามันปาลม เพิ่มปริมาณอาหารที่มี

ใยอาหารใหมากขึ้น เชน ผัก ผลไม ขาวโอต เพราะใยอาหารจะจับกับคอเลสเตอรอลในลําไสเล็ก
ทําใหถูกดูดซึมไดนอย และจะถูกขับออกมาทางอุจจาระ นอกจากนี้ แหลงไขมันที่ควรไดรับ

ในแตละวันควรมาจากไขมันไมอิ่มตัว เชน นํ้ามันถั่วเหลือง นํ้ามันขาวโพด นํ้ามันรําขาว อยางนอย
๑๐-๑๒% ของพลังงานทั้งหมด

๔. โภชนบําบัดในโรคความดันโลหิตสูง : ระวังเกลือ

ความดันโลหิตสูง เปนโรคที่พบไดบอยที่สุด เกิดจากแรงดันภายในหลอดเลือดแดงสูง
ตลอดเวลา โดยแรงดันคาสูงสุด (systolic blood pressure) และแรงดันคาตํ่าสุด (diastolic blood

pressure) มีคาสูงกวา ๑๔๐/๙๐ โรคความดันโลหิตสูงจะทําใหเกิดภาวะแทรกซอนตาง ๆ ตามมา
มากมาย คือหลอดเลือดแดงไมแข็งแรง เลือดไปเลี้ยงไมสะดวก โดยเฉพาะถาเกิดขึ้นในบริเวณอวัยวะ

สําคัญ เชน หัวใจ สมอง ไต หรือจอตา ก็จะสงผลใหเกิดอันตรายหรือถึงแกชีวิตได
หลักการรักษาโรคความดันโลหิตสูง คือ การควบคุมอาหาร การลดนํ้าหนักลงใหอยูในเกณฑ
มาตรฐาน และออกกําลังกายสมํ่าเสมอ รวมทั้งหลีกเลี่ยงความเครียด การดื่มเหลา และสูบบุหรี่

อาหารที่ควรจํากัดคืออาหารที่มีเกลือหรือโซเดียมอยูมาก เพราะโซเดียมที่อยูในเกลือจะทําหนาที่

ในการควบคุมสมดุลแรงดันของผนังเซลลและปริมาณนํ้าในรางกาย อาหารที่มีเกลือโซเดียมมาก ไดแก
นํ้าปลา ซอสปรุงรสตาง ๆ อาหารทะเล และยาบางชนิด นอกจากนี้ผูที่มีความดันโลหิตสูง
ควรหลีกเลี่ยงอาหารที่มีนํ้าตาลและไขมันมาก เพราะจะทําใหการควบคุมนํ้าหนักเปนไปไดยาก

โดยนํ้าหนักที่เกินมาตรฐานจะทําใหหัวใจทํางานหนักมากขึ้นดวย

๕. โภชนบําบัดในโรคเครียด : เพิ่มพลังงานและนํ้าตาลในเลือด
ความเครียดเปนภาวะของอารมณหรือความรูสึกที่เกิดขึ้นเมื่อบุคคลตองเผชิญกับปญหา

ตางๆ และทําใหรูสึกถูกกดดัน ไมสบายใจ วุนวายใจ กลัว วิตกกังวล ตลอดจนถูกบีบคั้น เมื่อบุคคล
รับรูหรือประเมินวาปญหาเหลานั้นเปนสิ่งที่คุกคามจิตใจ หรืออาจจะกอใหเกิดอันตรายแกรางกาย

จะสงผลใหสภาวะสมดุลของรางกายและจิตใจเสียไป แบบไหนถึงจะเรียกวาเครียดเมื่อเกิดความเครียด