Page 25 - MF1869 COMPLETO_Neat
P. 25

patriotismo, proporcionando á vez a cohesión          perfeccionamento  do ocio popular  que
            moral no pobo, e con frecuencia brindando             deriva  en  ocio de  masas  como  arma  de
            elementos       preciosos     de    información       “dominación”;
            intelectual e estética.                             • o ocio exprésase en actividades concretas

             En síntese, o ocio grego encerra a condición         e  colectivas  fundamentalmente  de  tipo
            de  ser  un  interrogante,  unha  procura  da         espectáculo,  non  xa  en ter  de  ideas  ou
            expresión do home na súa condición ética,             ideal;
            non  é  unha  expresión  acabada  e  concreta       • A procura do pracer  está  impregnada
            en actividades do tipo que nolos nosos días           de  materialidade  e  desprovista  dos
            pretendemos  definir  se  non  é  concibido           parámetros da moral ateniense.
            como unha predisposición do ánimo, do ser,          Coa caída do Imperio  romano, a igrexa
            como  unha  actitude  “para  ...”  configurada     organizada  fixo  valer  a  súa  autoridade  e
            nun ideal de cultura.
                                                               propúxose encher un baleiro institucional.
             A diferenza de Grecia, a Roma interesáballe        Esta doutrina propicia a soldadura mental e
            a  expansión  imperial  e  o  enriquecemento       moral da sociedade co seu ideal de salvación
            persoal,    que     á   súa    vez    arroxaban    e inmortalidade das almas.
            unha  sostida e crecente  urbanización,
            diferenciación  de  sectores  sociais,  grandes  A  mensaxe  de  transcendencia  espiritual
            masas de desocupados “libres”, novos oficios  posibilita  a  superación do caótico mundo
            e ocupacións que derivaban da urbanización,  empírico predominante na  época.  Así se
            o que os mantiña alleos a intereses comúns  substitúe a razón pola fe, e esta é o obxecto
            que se dilucidasen no plano das ideas.             da  contemplación.  A  razón  –obxecto  de
                                                               contemplación para os gregos- abandónase.
             A organización socioeconómica do Imperio
            contempla  unha  transformación  incipiente  Outro  aspecto  que  muda,  é  a  noción do
            fronte  ó  nacemento  de  pequenos  artesáns  “tempo”. Para os cristiáns o tempo é de seu
            demandados polas novas formas de ocupar  sagrado, tende cara a unha plenitude futura,
            o  espazo  –a  urbanización-,  aínda  que  a  pertence  ó  mundo  próximo,  pero  debido á
            formación  socioeconómica  segue  tendo  a  realidade humana deben ser signos visibles
            súa esencia no escravismo.                         para  o  home  os  que  marquen  os  tempos
                                                               sagrados; é así como  imponse  o domingo
             Neste  contexto,  os aspectos  do ocio en         ou “día do Señor” no calendario litúrxico.
            Roma poden centrarse en que iníciase unha
            fusión  no  ámbito  individual das  categorías  Tanto o “descanso” como a “contemplación”
            “ocio-traballo”, recoñecida socialmente  O  e  a  “festa”  representan  a  posibilidade
            non  do otium romano, é o neg-otium,  de  material para o home de profundar e tomar
            onde deriva “negocio” é dicir, traballo ó que  conciencia  da  súa  dependencia  co  creador
            se dedicaban negociantes e mercadores.             e dispoñerse espiritualmente a recibir a súa
                                                               graza.
             Ocio e  negocio,  son  parte  constitutiva
            do home  completo, e desde  esas  dúas  Así pode resumirse  o novo sentido
            dimensións o home maniféstase:                     outorgado  pola  doutrina  cristiá ó  tempo
             • tempo  de  ocio,  é  en  Roma  atributo  das  de descanso, á interrupción laboral que se
               grandes masas –aínda que non en forma  impón co domingo.
               exclusiva- para quen os poderosos serven
               con festas e espectáculos. Isto marca un





                                                                                                               25
   20   21   22   23   24   25   26   27   28   29   30