Page 29 - MF1869 COMPLETO_Neat
P. 29
RECREACIÓN CULTURA E TEMPO LIBRE ELITISTA
O termo ponse de moda nos anos cincuenta, Trátase dunha etapa caracterizada pola
non significa que antes non estivese ausencia de política que se sitúa entre os
presente, implica que neste momento anos 50 e 60 do pasado século. A cultura de
comeza a xeneralizarse o seu uso, e xa que elite de tempo libre caracterízase por unha
logo colmarse de significados. concepción aristocrática do mesmo, que
parte do cultivo do espírito propio dunha
Unha vez incorporado socialmente o dereito cultura superior.
a unha maior disponibilidade de tempo
libre, comeza a falarse dunha “recreación Esta cultura patrimonialista restrínxese
racional”. Recoñécese que as actividades ao ámbito das artes, á conservación do
recreativas posibilitan a expresión de novas patrimonio e ao goce deste limitado ás
necesidades e capacidades. elites dos iniciados. Tratábase dun ben
insuficientemente accesible ás masas
Isto implica que se recoñece a autonomía populares (Grosjean e Ingberg, 1974).
progresiva que vai tomando un conxunto
de actividades, que en estreita relación Pode caracterizarse este período pola
coas demandas das destrezas esixidas nos cultura tradicional, dogmática, elitista, de
ámbitos laborais, adáptanse ó ámbito do contidos estético-académicos ortodoxos
tempo libre e van á súa vez evolucionando e cun carácter individualista, selectivo e
con características propias. dominante (Ventosa, 1998).
Desta forma explícase o goce de A cultura identifícase co saber, de maneira
actividades moi difundidas na bibliografía que é culto quen sabe e como envés, a
específica, o “bricolaxe”, “xardinería”, “do it incultura identifícase coa ignorancia. As
your self” todas actividades que promovían actuacións gobernamentais son puntuais e
as habilidades manuais, en reacción ós sen planificación.
obxectos fabricados en serie e desde o Entendida a cultura e o tempo libre como
suposto que o exercicio das habilidades saber, a conservación e o patrimonio cultural
manuais respondese a unha necesidade de así como o fomento das actividades culturais
romper o traballo automatizado.
de interese europeo durante o tempo libre
O certo é que tales actividades transferían son algunhas das liñas de actuación máis
os criterios de eficiencia, utilidade, destacadas.
racionalidade presentes no mundo do
traballo industrial en consolidación, e á
súa vez demandaban a adquisición das
“ferramentas” para a súa execución, é dicir
comezaban a impoñer o consumo no ámbito
do tempo libre do traballador. O Convenio Cultural Europeo aberto á firma
Esclarecedora é neste sentido a definición en París o 19 de decembro de 1954 é exemplo
de M. Mead, quen propón que a recreación desta concepción patrimonialista da cultura
“condensa unha actitude de pracer e encamiñouse a adoptar unha política de
condicional que relaciona o traballo e o acción para salvagardar a cultura europea e
xogo”. a fomentar o seu desenvolvemento.
29
