Page 66 - มนุษย์
P. 66
ชีวิตของไข่เจียว
มาฆวรรณ วรรณแก้ว
“แม่คะ หนูไม่อยากมีเพื่อนสกปรกแบบนี้ หนูไม่เอาๆ”
บทสนทนาหนึ่งที่ดังขึ้นในความฝันของเด็กหญิงที่นอนหลับอยู่บนเตียงไม้
สภาพเก่า ค่อยๆถูกกลบด้วยเสียงเสียงหนึ่งที่อยู่ข้างๆ หูของเธอ
“ไข่เจียว สายแล้วๆ!” อมยิ้ม เพื่อนสนิทของไข่เจียวเรียกพลางผลักเบาๆ
ท�าให้ไข่เจียวสะดุ้งตื่น เธอฝันถึงแม่ของเธอติดต่อกันมาหลายวันแล้ว แต่เธอกลับไม่รู้
เลยว่าแม่ของเธอเป็นใครและอยู่ที่ไหน เธอไม่รู้อะไรเกี่ยวกับแม่ของเธอเลย
“หืม กี่โมงแล้วอมยิ้ม?” ไข่เจียวลุกขึ้นอย่างลุกลี้ลุกลนด้วยเกรงว่าจะตื่นสาย
“หกโมงครึ่งแล้วจ้ะ รีบไปหุงข้าวให้เพื่อนๆ กันเถอะวันนี้เป็นเวรของเรานะ”
อมยิ้มพูดพลางเดินออกจากห้อง ที่นี่ต้องมีเวรท�ากับข้าว ซึ่งจะช่วยป้าแม่บ้านท�าอีกที
เตรียมจาน บริการตักข้าว ล้างจาน แล้วก็สิ่งที่เธอทั้งสองต้องท�าวันนี้นั่นคือการหุงข้าว
ไข่เจียวบิดขี้เกียจสองสามทีก็เดินตามอมยิ้มไป
“อมยิ้ม วันนี้อมยิ้มอยากกินอะไร?” ไข่เจียวถามอมยิ้มพลางเหลือบมองโต๊ะ
อาหารของเพื่อนว่าวันนี้มีเมนูอะไรน่าสนใจบ้าง
“แล้วแต่ไข่เจียวเลย อมยิ้มกินอะไรได้หมด” อมยิ้มพูดพร้อมกับส่งยิ้มให้
“ผัดผักบุ้งกับหมูทอดมั้ย?” ไข่เจียวพูดด้วยน�้าเสียงตื่นเต้น
“ได้จ้ะ อมยิ้มก็อยากกินเหมือนกัน” อมยิ้มตอบ
“งั้นเรารีบไปต่อแถวตักอาหารกันเถอะอมยิ้ม เดี๋ยวแถวจะยาว” ไข่เจียวพูด
เสร็จก็ลากอมยิ้มไปต่อแถวอย่างไม่รอช้า
ตู้ม!
เสียงคล้ายกับอะไรระเบิดอย่างรุนแรง ท�าให้ผู้คนในโรงอาหารแตกตื่นจน
ชุลมุนวุ่นวายไปหมด ผู้คนพยายามเอาตัวรอด ไข่เจียวและอมยิ้มก็ตกใจอยู่ไม่น้อย
มาฆวรรณ วรรณแก้ว 63
