Page 69 - มนุษย์
P. 69
เพื่อนแต่ละคนใบหน้าและเสื้อผ้าของพวกเขามีแต่เขม่าไฟเปื้อนเต็มไปหมด
ซึ่งเป็นสิ่งที่เตือนว่าเรื่องเมื่อกลางวันเป็นความจริงและเธอไม่ได้ฝันไป
“ต�ารวจสอบสวนเรื่องราวที่เกิดขึ้นจากคุณครูและยามน่ะ เข้าไปเมื่อกี้นี่เอง
ซักพักคงออกมา” อมยิ้มพูดพลางถอนหายใจเบาๆ ชายหนุ่มในชุดเครื่องแบบเดินออก
มาจากห้องสอบสวนพร้อมกับเอกสารปึกใหญ่ที่ถือไว้ข้างล�าตัว คงเป็นข้อมูลที่ได้จาก
การเข้าไปตรวจสอบสถานที่เกิดเหตุและได้จากการสอบสวน ไม่นานคุณครูและยามก็
เดินตามหลังมาด้วยสีหน้าไม่ค่อยดีนัก
“คุณต�ารวจบอกว่าเรื่องที่ไฟไหม้วันนี้เกิดจากแก๊สระเบิดและไฟก็ลามไปตาม
สายไฟจ้ะ” เพื่อน ๆ ต่างแสดงสีหน้าเศร้าใจและตกใจไม่น้อย คุณครูหลับตา พร้อมกับ
กลืนน�้าลายอึกใหญ่ ก่อนจะพูดด้วยน�้าเสียงสั่นเครือ
“แล้ว... คุณต�ารวจพบศพผู้เสียชีวิต รวมถึงคนที่ได้รับบาดเจ็บจากอุบัติเหตุ
ครั้งนี้ด้วย” เพื่อนบางคนถึงกับร้องไห้ออกมา คนที่เคยผูกพัน คนที่เคยเจอกันทุกวัน
แล้ววันหนึ่งต้องจากเราไปโดยไม่ทันตั้งตัว
“คืนนี้พวกเธอต้องพักที่สถานีต�ารวจก่อนนะ ผมกระจายข่าวไปทั่วเมืองแล้ว
อาจจะโชคดีมีคนรับพวกเธอไปเลี้ยงในเร็วๆ นี้” คุณต�ารวจใบหน้าเข้ม สายตาของเขา
นิ่งไม่แสดงออกถึงอารมณ์ใดๆ เขาพูดขึ้นพร้อมกับกระชับเสื้อแขนยาวสีด�าของตัวเอง
“ขอบคุณคุณต�ารวจมากๆ นะคะที่ให้ที่พักแก่เด็กๆ” คุณครูพูดพลางยกมือ
ไหว้คุณต�ารวจ
“มันเป็นหน้าที่อยู่แล้วครับครูเดี๋ยวจะมีต�ารวจที่มาเข้าเวรตอนดึกอีก
ผมฝากให้พวกเขาดูแลเด็กแล้วครับ” คุณต�ารวจส่งยิ้มให้คุณครูและพูดเพื่อให้คุณครู
สบายใจขึ้น คุณครูยกมือไหว้คุณต�ารวจอีกครั้งคุณต�ารวจรับไหว้แล้วเดินออกไป
“เด็กๆ เดี๋ยวแม่จะให้ลุงยามไปซื้อกับข้าวมาให้ และคืนนี้เด็กๆ ต้องนอนค้าง
ที่สถานีต�ารวจนะคะ” ไข่เจียวและอมยิ้มมองหน้ากันด้วยความรู้สึกมากมายทั้งเรื่องที่
เกิดขึ้นตอนกลางวัน เป็นความรู้สึกที่เด็กอายุสิบห้าต้องแบกรับเอาไว้ หากตอนนี้ฉัน
หลับตาลงและลืมตาขึ้นเมื่อแสงอาทิตย์ส่องหน้าหวังว่า ทุกอย่างจะเป็นแค่ความฝัน...
แสงอาทิตย์จ้าสาดส่องเข้ามากระทบใบหน้าของไข่เจียวคล้ายปลุกเธอตื่น
เธอกระพริบตาสองสามครั้งก่อนจะมองไปรอบ เสมอไป ความจริงก็คือความจริง
66 สานกล้าวรรณกรรม 3
