Page 131 - หนังสือเรียนภาษาไทย ม.ปลาย พท.31001

122

เรื่องที่ 1 คุณคาของภาษาไทย

ภาษาไทยเปนภาษาที่บงบอกถึงเอกลักษณความเปนไทยมาชานาน ตั้งแตโบราณจนถึงปจจุบัน
ภาษาไทยเปนภาษาที่สุภาพ ไพเราะ ออนหวานและสิ่งที่สําคัญคือ เปนภาษาที่ใชในการสื่อสารของ

มนุษยในชีวิตประจําวัน หากมีการพูดภาษาไทยใหถูกตองเหมาะสมตามกาลเทศะแลว จะแสดงถึง

กิริยามารยาทที่เรียบรอย นอบนอมมีสัมมาคารวะ จะทําใหคนอื่นมีความรักใครในตัวเรา
นอกจากนี้ ภาษาไทยยังสามารถนํามาดัดแปลงแตงเปนคํากลอน แตงเปนเพลงไดอยางไพเราะ

เพราะพริ้ง ทําใหผูฟงหรือใครที่ไดยินแลว เกิดความหลงใหล เพลินเพลินไปกับเสียงเพลงนั้น ๆ ได
ฉะนั้น เพื่อใหผูเรียนเกิดทักษะอยางถูกตองและเหมาะสมในการสื่อสารกับผูอื่นอยาง

มีประสิทธิภาพ รูจักแสวงหาความรูและประสบการณ รักการอาน การเขียน การพูด การบันทึกความรู

และขอมูลขาวสารที่ไดรับ เกิดความภาคภูมิใจในความเปนเจาของภาษาและเห็นคุณคาของบรรพบุรุษที่ได
สรางสรรคผลงานไว ผูเรียนควรที่จะรูซึ้งถึงคุณคา ตลอดจนรักและหวงแหนภาษาไทย เพื่อใหคงอยูคูกับคนไทย

ตลอดไป

เรื่องที่ 2 ภาษาไทยกับชองทางการประกอบอาชีพ

ภาษาเปนเครื่องมือในการสื่อสารระหวางผูสงสาร (ผูพูด ผูเขียน) กับผูรับสาร (ผูฟง ดู ผูอาน)

ที่มนุษยใชในการดําเนินชีวิตประจําวัน โดยเริ่มตั้งแตวัยเด็กที่เริ่มหัดพูด เพื่อสื่อสารกับพอแม พี่นอง
บุคคลใกลเคียง ตอมาเมื่ออยูในวัยเรียน เริ่มเขาสูระบบโรงเรียนตั้งแตอนุบาล ระดับประถมศึกษา ระดับ

มัธยมศึกษา ผูเรียนในวัยนี้เริ่มใชภาษาที่มีระบบระเบียบ มีหลักเกณฑการใชภาษาที่สลับซับซอน ยากงาย
ตามระดับการศึกษา ซึ่งสิ่งที่ผูเรียนไดเรียนรูเกี่ยวกับภาษาไทยนี้ จะเปนการปูพื้นฐานความรูใหผูเรียน

มีความรู ความเขาใจ เกิดความซาบซึ้งและมีความคิดสรางสรรคของงานที่เกิดจากการเรียนภาษาไทย

เชน มีผูเรียนที่เรียนอยูในระดับมัธยมศึกษา แตเปนผูใฝรู รักการอาน รักการจดบันทึกเรื่องราวตาง ๆ
เริ่มจดบันทึกจากสิ่งที่ใกลตัว คือ การจดบันทึกกิจวัตรประจําวัน จดบันทึกเหตุการณที่ไดประสบพบเห็น

ในแตละวัน เชน พบเห็นเหตุการณน้ําทวมครั้งยิ่งใหญในกรุงเทพมหานคร พบเห็นชีวิตความเปนอยูของ

ประชาชนเมื่อประสบภัยน้ําทวม ฯลฯ โดยผูเรียนคนนี้ปฏิบัติเชนนี้เปนประจําทุก ๆ วัน เมื่อผูเรียนคนนี้
เปนคนที่ชอบเขียน ชอบบันทึกเรื่องราวตาง ๆ และแทนที่ผูเรียนคนนี้จะจดบันทึกเรื่องราวตาง ๆ และเก็บ

ไวเปนขอมูลสวนตัวเทานั้น แตผูเรียนคนนี้ จะนําเรื่องราวที่บันทึกไวเผยแพรในเว็บไซต เปนการบอกเลา

เหตุการณที่ไดประสบพบเห็นมาใหผูอื่นไดรับรู บังเอิญมีสํานักพิมพที่ไดอานผลงานเขียนของผูเรียนคนนี้
เกิดความ พึงพอใจ และขออนุญาตนําไปจัดพิมพเปนรูปเลมและจัดจําหนาย โดยผูเรียนจะไดรับคาตอบแทน

ในการเขียนดวย
อีกกรณีหนึ่ง ผูเรียนคนหนึ่งเปนนักพูด เวลาโรงเรียนมีการจัดกิจกรรมหรือมีการจัดงานใด ๆ ก็ตาม

ผูเรียนคนนี้จะอาสาคอยชวยเหลือโรงเรียนโดยเปนผูประกาศบาง ผูดําเนินกิจกรรมตาง ๆ บาง ซึ่งสิ่งเหลานี้
จะเปนพื้นฐานใหผูเรียนคนนี้ ไดเรียนรูในระดับที่สูงขึ้น โดยอาจจะเปนผูทําหนาที่พิธีกร เปนนักจัดรายการ

วิทยุ เปนนักพากยการตูน ฯลฯ ที่สามารถสรางรายไดใหกับตนเองได