Page 135 - หนังสือเรียนภาษาไทย ม.ปลาย พท.31001

126

คุณสมบัติของนักเขียนที่ดี
การจะเปนนักเขียนมืออาชีพที่ดีได จะตองเริ่มตนทีละขั้นหรือเริ่มจาก 0 ไป 1 2 3 และ 4

โดยไมคิดกระโดดขามขั้น ซึ่งมีวิธีการ ดังนี้
1. ตั้งใจ นักเขียนตองมีความตั้งใจและรับผิดชอบในทุกขอความที่ตนเองไดเขียนถายทอดออกมา

ไมใชเพียงตัวอักษร ที่เรียงรอยออกมาเปนเนื้อหาเทานั้น แมแตยอหนาหรือเวนวรรคก็นับวาเปนสวนหนึ่งที่

แสดงใหเห็นถึงความตั้งใจของนักเขียน ที่นักอานจะสามารถมองเห็นไดเชนกันจุดประสงคของการเปน
นักเขียนไมใชเปนเพื่อเขียนอะไรสักเรื่องใหจบแลวเลิกราไป แตนักเขียนควรใสใจทุมเทในสิ่งที่เขียนและ

ลงมือถายทอดเรื่องราวในจินตนาการนั้นอยางสุดความสามารถ หากมีความตั้งใจจริงคนอานจะรับรูได

ทันที
2. รับฟง นักเขียนตองรูจักที่จะรับฟงคําวิจารณของเพื่อนนักเขียนดวยกันอยางใจกวาง เพราะ

ไมวานักเขียนจะมีฝมือระดับใด ก็สามารถมีขอผิดพลาดไดเชนกัน แมแตความคิดเห็นของนักอานก็มีสวน

ชวยใหนักเขียนปรับปรุงแกไขใหดียิ่งขึ้นได เพราะโดยสวนมากนักอานมักจะเห็นขอบกพรองในบทความของ
นักเขียนมากกวาตัวนักเขียนเอง

3. ใฝรู นักเขียนตองรูจักคนควาหาความรู ขอมูลหรือแหลงอางอิงที่ถูกตอง เพื่อพัฒนาการเขียน
ของตนเอง การเขียนเนื้อหาโดยปราศจากขอมูลจะทําใหเนื้อหาปราศจากสาระและแกนสาร คนอาน

จะไมรูสึกสนุก

4. จรรยาบรรณ ไมวาอาชีพใด ๆ จําเปนตองมีจรรยาบรรณเปนของตนเอง นักเขียนก็เชนกัน
นักเขียนที่มีจรรยาบรรณ ตองไมลอกของคนอื่นมาแอบอางชื่อเปนของตนเอง นี่คือสิ่งที่รายแรงที่สุดสําหรับ

นักเขียน
5. ความรับผิดชอบ ไมวาอาชีพใด ๆ ความรับผิดชอบเปนสิ่งสําคัญ ซึ่งในที่นี้ หมายถึง

ความรับผิดชอบตอทุกถอยคําในเนื้อหา กอนจะแสดงผลงานใหผูใดไดอานไมวาผูเขียนจะตั้งใจหรือ

ไมตั้งใจก็ตาม
6. ความสุข หลายคนอาจแอบคิดอยูในใจวาการเปนนักเขียนไมใชเรื่องงาย ไมวาอาชีพใด ๆ

ตองมีจุดงายจุดยากดวยกันทั้งสิ้น แลวเหตุใดการเปนนักเขียนตองมีความสุข เพราะถาหากนักเขียน

เขียนดวยความทุกขไมรูสึกมีความสุขกับการเขียน ก็แสดงวานักเขียนผูนั้นไมเหมาะกับการเปนนักเขียน
นักเขียน คือ ผูที่แสดงความคิดเห็น ดวยการเขียนเปนหนังสือหรือลายลักษณอักษร ซึ่งอาจ

แสดงออกในรูปแบบเรียงความ บทความ เรื่องสั้น นวนิยาย ฯลฯ คนที่จะเอาดีดานงานเขียน จะตองเปน
คนชางฝน มีพรสวรรค และตองเรียนรู พยายามเขียนตามที่ตนถนัด รูจักอยูในโลกแหงจินตนาการ จึงจะเขียน

ใหผูอานหัวเราะ รองไหและรอคอย ถือวาเปนหัวใจหลักของนักเขียน นอกจากนี้ตองเปนนักอาน นักเขียน

ตองมีอารมณออนไหว รูสึกไวตอสิ่งเราทั้งหลาย นอกจากนี้ยังตองเปนคนชางคิด ชางสังเกต