Page 136 - หนังสือเรียนภาษาไทย ม.ปลาย พท.31001
P. 136
127
ตัวอยาง การนําความรูภาษาไทยไปประกอบอาชีพนักเขียน
1. นักขาว
เปนการเขียนขาวที่ใชกระบวนการทางความคิดของผูสื่อขาวที่สามารถนําไปสูการปฏิบัติงานขาว
ในขั้นตอนการเขียน บอกเลาขอเท็จจริง เพื่อใหเกิดประโยชน ในการรับใช หรือสะทอนสังคม
ซึ่งแตกตางไปจากการเขียนของนักเขียนทั่วๆ ไป เพราะการเขียนขาวของผูสื่อขาวมีความสําคัญตอการ
แสวงหาความจริง ของสังคม ที่ตองอาศัยรูปแบบ โครงสรางของการเขียนขาวมาชวยนําเสนอขอเท็จจริง
อยางมีระบบ
อะไรเปนขาวไดบาง
ขาว คือ เหตุการณ ความคิด ความคิดเห็น อันเปนขอเท็จจริง ที่ไดรับการหยิบยกขึ้นมา
รายงาน ผานชองทางสื่อที่เปนทางการ
นักหนังสือพิมพที่มีชื่อเสียงทานหนึ่งชื่อ จอหน บี โบการท กลาววา “เมื่อสุนัขกัดคนไมเปน
ขาว เพราะเปนเหตุการณปกติที่เกิดขึ้นบอย ๆ แตเมื่อคนกัดสุนัข นั่นคือขาว” คํากลาวนี้แสดงใหเห็นวา
เรื่องราวที่ปกติไมมีความนาสนใจมากพอที่จะเปนขาว แตถาเปนเรื่องที่นาน ๆ กวาจะอุบัติขึ้นสักครั้งหนึ่ง
ก็จะเปนขาวไดงาย
สิ่งที่จะเปนขาวไดคือ สิ่งที่มีลักษณะ ดังนี้
ความทันดวนของขาว
ผลกระทบของขาว
มีความเดน
ความใกลชิดของขาวตอผูอานหรือผูชม ทั้งทางกายและทางใจ
เรื่องราวหรือเหตุการณที่กําลังอยูในกระแสความสนใจของสาธารณชน หรือเรียกวา
“ประเด็นสาธารณะ”
2. นักเขียนบทวิทยุ - โทรทัศน มีคุณสมบัติโดยทั่วไป ดังนี้
2.1 ชางคิด เปนคุณสมบัติสําคัญของนักเขียน ความคิดริเริ่มสรางสรรคเปนพรสวรรคของ
แตละบุคคล ความชางคิดในที่นี้หมายถึง ความสามารถในการสรางเรื่องที่สมบูรณจากเหตุการณเล็ก ๆ
เพียงเหตุการณเดียว นักเขียนบทละครผูซึ่งเลนกับถอยคําสํานวนจะใชความพยายามอยางมากที่จะ
เรียงรอยถอยคําใหสามารถสรางจินตนาการตามที่เขาตองการ
2.2 อยากรูอยากเห็น นักเขียนจะตองศึกษาเรื่องตาง ๆ ที่ผูสื่อขาวไดรายงานขาวไว แลวนํามา
คิดใครครวญวา อะไร ทําไม สาเหตุจากอะไร อยางไร ที่ทําใหเกิดเหตุการณหรือสถานการณเชนนั้นขึ้น
และเมื่อเดินทางไปยังพื้นที่ตาง ๆ นักเขียนจะตองมีความพยายามทุกวิถีทางที่จะปฏิบัติตนใหคุนเคยกับคน
ของทองถิ่นนั้น ๆ วาเขามีชีวิตความเปนอยูที่แทจริงอยางไร
2.3 มีวินัย วิทยุและโทรทัศนเปนสื่อที่มีเวลาเปนเครื่องกําหนดที่แนนอน นักเขียนควรกําหนด
จุดเปาหมายของตนเองวาจะเขียนใหไดอยางนอยกี่คําตอวัน ผูที่ยึดอาชีพนี้จะตองมีวินัยในการเขียน
เปนอยางมาก เพื่อใหสามารถสงบทไดตรงเวลา และผลิตบทออกมาอยางสม่ําเสมอเพื่อการยังชีพ