Page 136 - หนังสือเรียนภาษาไทย ม.ปลาย พท.31001
P. 136

127


               ตัวอยาง การนําความรูภาษาไทยไปประกอบอาชีพนักเขียน

               1.  นักขาว
                       เปนการเขียนขาวที่ใชกระบวนการทางความคิดของผูสื่อขาวที่สามารถนําไปสูการปฏิบัติงานขาว

                       ในขั้นตอนการเขียน บอกเลาขอเท็จจริง เพื่อใหเกิดประโยชน ในการรับใช  หรือสะทอนสังคม

               ซึ่งแตกตางไปจากการเขียนของนักเขียนทั่วๆ ไป เพราะการเขียนขาวของผูสื่อขาวมีความสําคัญตอการ
               แสวงหาความจริง ของสังคม ที่ตองอาศัยรูปแบบ โครงสรางของการเขียนขาวมาชวยนําเสนอขอเท็จจริง

               อยางมีระบบ
               อะไรเปนขาวไดบาง

                       ขาว คือ เหตุการณ ความคิด ความคิดเห็น อันเปนขอเท็จจริง ที่ไดรับการหยิบยกขึ้นมา

               รายงาน  ผานชองทางสื่อที่เปนทางการ
                       นักหนังสือพิมพที่มีชื่อเสียงทานหนึ่งชื่อ จอหน บี โบการท กลาววา “เมื่อสุนัขกัดคนไมเปน

               ขาว เพราะเปนเหตุการณปกติที่เกิดขึ้นบอย ๆ แตเมื่อคนกัดสุนัข นั่นคือขาว” คํากลาวนี้แสดงใหเห็นวา
               เรื่องราวที่ปกติไมมีความนาสนใจมากพอที่จะเปนขาว แตถาเปนเรื่องที่นาน ๆ กวาจะอุบัติขึ้นสักครั้งหนึ่ง

               ก็จะเปนขาวไดงาย

                       สิ่งที่จะเปนขาวไดคือ สิ่งที่มีลักษณะ ดังนี้
                         ความทันดวนของขาว

                         ผลกระทบของขาว

                         มีความเดน
                         ความใกลชิดของขาวตอผูอานหรือผูชม ทั้งทางกายและทางใจ

                         เรื่องราวหรือเหตุการณที่กําลังอยูในกระแสความสนใจของสาธารณชน หรือเรียกวา
               “ประเด็นสาธารณะ”

               2.  นักเขียนบทวิทยุ - โทรทัศน มีคุณสมบัติโดยทั่วไป ดังนี้

                        2.1    ชางคิด  เปนคุณสมบัติสําคัญของนักเขียน ความคิดริเริ่มสรางสรรคเปนพรสวรรคของ
               แตละบุคคล ความชางคิดในที่นี้หมายถึง ความสามารถในการสรางเรื่องที่สมบูรณจากเหตุการณเล็ก ๆ

               เพียงเหตุการณเดียว นักเขียนบทละครผูซึ่งเลนกับถอยคําสํานวนจะใชความพยายามอยางมากที่จะ
               เรียงรอยถอยคําใหสามารถสรางจินตนาการตามที่เขาตองการ

                        2.2  อยากรูอยากเห็น นักเขียนจะตองศึกษาเรื่องตาง ๆ ที่ผูสื่อขาวไดรายงานขาวไว แลวนํามา

               คิดใครครวญวา อะไร ทําไม สาเหตุจากอะไร อยางไร ที่ทําใหเกิดเหตุการณหรือสถานการณเชนนั้นขึ้น
               และเมื่อเดินทางไปยังพื้นที่ตาง ๆ นักเขียนจะตองมีความพยายามทุกวิถีทางที่จะปฏิบัติตนใหคุนเคยกับคน

               ของทองถิ่นนั้น ๆ วาเขามีชีวิตความเปนอยูที่แทจริงอยางไร

                        2.3  มีวินัย วิทยุและโทรทัศนเปนสื่อที่มีเวลาเปนเครื่องกําหนดที่แนนอน นักเขียนควรกําหนด
               จุดเปาหมายของตนเองวาจะเขียนใหไดอยางนอยกี่คําตอวัน ผูที่ยึดอาชีพนี้จะตองมีวินัยในการเขียน

               เปนอยางมาก เพื่อใหสามารถสงบทไดตรงเวลา และผลิตบทออกมาอยางสม่ําเสมอเพื่อการยังชีพ
   131   132   133   134   135   136   137   138   139   140   141