Page 78 - หนังสือเรียนภาษาไทย ม.ปลาย พท.31001

69

สวนที่ 3 บทสรุปหรือความลงทาย

การเขียนบทสรุป หรือความลงทาย ผูรูไดแนะนําใหเขียนหลังจากเขียนโครงเรื่องเสร็จแลว

เพราะความลงทายจะทําหนาที่ย้ําความสําคัญของเรื่อง ชวยใหผูอานจดจําสาระสําคัญในเรื่องนี้ได หรือชวย

ใหผูอานเขาใจจุดประสงคของผูเขียนอีกดวย วิธีการเขียนความลงทายอาจทําได ดังนี้
1. สรุปความทั้งหมดที่นําเสนอในเรื่อง ใหไดสาระสําคัญอยางชัดเจน

2. นําเรื่องที่เปนสวนสําคัญที่สุดในเนื้อเรื่องมากลาวย้ําตามจุดประสงคของเรื่อง

3. เลือกคํากลาวที่นาเชื่อถือ สุภาษิต คําคมที่สอดคลองกับเรื่องมาเปนความลงทาย
4. ฝากขอคิดและแนวปฏิบัติใหกับผูอาน เพื่อนําไปพิจารณาและปฏิบัติ

5. เสนอแนวคิดหรือขอใครครวญลักษณะปลายเปดใหผูอานนําไปคิดและใครครวญตอ

ลักษณะของเรียงความที่ด ี ควรมีลักษณะที่เปนเอกภาพ สัมพันธภาพ และสารัตถภาพ
เอกภาพ คือ ความเปนอันหนึ่งอันเดียวกันของเรื่องไมเขียนนอกเรื่อง

สัมพันธภาพ คือ มีความสัมพันธกันตลอดเรื่อง หมายถึง ขอความแตละขอความหรือแตละ

ยอหนาจะตองมีความสัมพันธเกี่ยวเนื่องกันโดยตลอด
สารัตถภาพ คือ การเนนสาระสําคัญของยอหนาแตละยอหนาและของเรื่องทั้งหมด โดยใชถอยคํา

ประโยค ขอความที่กระชับ ชัดเจน สื่อความเรื่องทั้งหมดไดเปนอยางดียิ่ง

การเขียนยอความ

การยอความ คือ การนําเรื่องราวตาง ๆ มาเขียนใหมดวยสํานวนภาษาของผูยอเอง เมื่อเขียนแลว
เนื้อความเดิมจะสั้นลง แตยังมีใจความสําคัญครบถวนสมบูรณ การยอความนี้ ไมมีขอบเขตวาควรจะสั้นหรือ

ยาวเทาใดจึงจะเหมาะ เพราะบางเรื่องมีพลความมากก็ยอลงไปไดมาก แตบางเรื่องมีใจความสําคัญมาก

ก็อาจยอได 1 ใน 2 หรือ 1 ใน 3 หรือ 1 ใน 4 ของเรื่องเดิมตามแตผูยอจะเห็นสมควร
ใจความสําคัญ คือ ขอความสําคัญในการพูด หรือการเขียน พลความ คือ ขอความที่เปน

รายละเอียดนํามาขยายใจความสําคัญใหชัดเจนยิ่งขึ้น ถาตัดออกผูฟง หรือผูอานก็ยังเขาใจเรื่องนั้นได

หลักการยอความ จากสิ่งที่ไดอาน ไดฟง
1. อานเนื้อเรื่องที่จะยอใหเขาใจ อาจมากกวา 1 เที่ยวก็ได

2. เมื่อเขาใจเรื่องดีแลว จึงจับใจความสําคัญทีละยอหนาเพราะ 1 ยอหนาจะมีใจความสําคัญ

อยางเดียว
3. นําใจความสําคัญแตละยอหนา มาเขียนใหมดวยภาษาของตนเอง โดยคํานึงถึงสิ่งตาง ๆ ดังนี้

3.1 ไมใชอักษรยอในขอความที่ยอ
3.2 ถามีคําราชาศัพทในเรื่องใหคงไวไมตองแปลออกเปนคําสามัญ

3.3 จะไมใชเครื่องหมายตาง ๆ ในขอความที่ยอ เชน อัญประกาศ

3.4 เนื้อเรื่องที่ยอแลว โดยปกติเขียนติดตอกันในยอหนาเดียวและควรมีความยาวประมาณ
1 ใน 4 ของเรื่องเดิม