Page 427 - คู่มือตุลาการ เล่มที่ 1 วิ.แพ่ง มีสารบัญ ebook
P. 427

คู่มือปฏิบัติราชการของตุลาการ ส่วนวิธีพิจารณาความแพ่ง   ๓๙๙


                            ๔.๓ ผู้อุทธรณ์ค าสั่งไม่รับอุทธรณ์ ไม่น าเงินค่าฤชาธรรมเนียมทั้งปวงมาวางศาล และน าเงิน

                  มาช าระตามค าพิพากษาหรือหาประกันให้ไว้ต่อศาลดังกล่าว ย่อมเป็นค าร้องอุทธรณ์ค าสั่ง

                  ที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย ศาลชั้นต้นเลือกปฏิบัติได้ ๒ ทาง คือ

                                      ๔.๓.๑   สั่งว่า “ส่งศาลอุทธรณ์เพื่อพิจารณาสั่ง” หรือ

                                      ๔.๓.๒ สั่งว่า “เป็นกรณีผู้อุทธรณ์ค าสั่งไม่รับอุทธรณ์ ตาม  ป.วิ.พ. มาตรา ๒๓๔

                  จึงมีค าสั่งให้ผู้อุทธรณ์น าเงินค่าฤชาธรรมเนียมทั้งปวงมาวางศาลและน าเงินมาช าระตามค าพิพากษา

                  หรือหาประกันให้ไว้ต่อศาลภายในก าหนด . . .วัน”

                                                    เมื่อครบก าหนดแล้ว หากผู้อุทธรณ์ค าสั่งไม่ปฏิบัติตามค าสั่งดังกล่าวก็ให้

                  สั่งว่า  “ให้ส่งส านวนไปศาลอุทธรณ์เพื่อพิจารณาสั่งต่อไป” ในกรณีเช่นนี้ ศาลชั้นต้นจะสั่ง

                  ไม่รับอุทธรณ์ไม่ได้  และไม่ต้องส่งส าเนาอุทธรณ์ค าสั่งนั้นให้อีกฝ่ายหนึ่งหรือจะส่งให้ก็ได้

                  ส าหรับศาลอุทธรณ์สามารถยกค าร้องได้โดยไม่ต้องแจ้งให้ผู้อุทธรณ์ปฏิบัติเสียก่อน (ฎีกาที่

                  ๒๗๒๙/๒๕๓๕, ๑๔๑๓ - ๑๔๑๕/๒๕๓๓)


                            ๔.๔ ถ้าผู้อุทธรณ์ค าสั่งไม่รับอุทธรณ์ ยื่นอุทธรณ์ค าสั่งเกินก าหนด ๑๕ วัน ตามมาตรา ๒๓๔

                  ศาลชั้นต้นจะสั่งรับหรือไม่รับอุทธรณ์ค าสั่งนี้ไม่ได้  แต่ให้จดแจ้งเหตุที่ยื่นอุทธรณ์เกินก าหนด

                  ดังกล่าวและสั่งให้ส่งค าร้องพร้อมส านวนไปศาลอุทธรณ์ ดังนี้ “ผู้อุทธรณ์ยื่นค าร้องอุทธรณ์

                  ค าสั่งที่ไม่รับอุทธรณ์เกินก าหนด ๑๕ วันตาม ป.วิ.พ. มาตรา ๒๓๔ ให้ส่งส านวนไปศาลอุทธรณ์

                  เพื่อพิจารณาสั่ง”



                  ๕. การรับรองให้อุทธรณ์ในข้อเท็จจริง

                            คดีที่ต้องห้ามอุทธรณ์ในข้อเท็จจริง ย่อมอุทธรณ์ได้เมื่อมีความเห็นแย้งหรือค ารับรอง

                  ให้อุทธรณ์หรือได้รับอนุญาตให้อุทธรณ์เป็นหนังสือจากอธิบดีผู้พิพากษาศาลชั้นต้นหรือ   อธิบดี

                  ผู้พิพากษาภาคผู้มีอ านาจ แล้วแต่กรณี โดยสั่งว่า


                            ๕.๑  “ผู้พิพากษาที่นั่งพิจารณาคดีท าความเห็นแย้งไว้  จึงอุทธรณ์ในข้อเท็จจริงได้

                  รับอุทธรณ์ของโจทก์ (จ าเลย) ส าเนาให้จ าเลย (โจทก์) แก้ภายใน ๑๕ วัน  ให้โจทก์ (จ าเลย) น าส่ง

                  หมายนัดส าเนาอุทธรณ์ โดยให้วางเงินค่าส่งหมายอย่างช้าภายในวันท าการถัดไป  หากส่งไม่ได้

                  ให้โจทก์ (จ าเลย) แถลงเพื่อด าเนินการต่อไปภายใน ๑๕ วัน  นับแต่วันส่งไม่ได้  มิฉะนั้นถือว่าทิ้ง

                  อุทธรณ์”


                            ๕.๒ “ผู้พิพากษาที่นั่งพิจารณาคดีได้รับรองว่ามีเหตุอันควรอุทธรณ์ในข้อเท็จจริงได้

                  รับอุทธรณ์ของโจทก์ (จ าเลย)  ส าเนาให้จ าเลย (โจทก์) แก้ภายใน ๑๕ วัน  ให้โจทก์ (จ าเลย)
   422   423   424   425   426   427   428   429   430   431   432