Page 107 - TH Edition Ver3
P. 107
105
ลา- จึงทรงมีศีลอย่างนี้ / เอวํธมฺมา - จึงทรงมีธรรมอย่างนี้ / เอวํปญฺญา - จึงทรงมีปัญญาอย่างนี้ /
เอวํวิหารี - จึงทรงมีธรรมเป็นเครื่องอยู่อย่างนี้ / เอวํวิมุตฺตา - จึงทรงมีธรรมเป็นเครื่องหลุดพ้นอย่างนี้
/ เต – เหล่านั้น, ภควนฺโต - พระผู้มีพระภาค / อเหสุ – ได้มีแล้ว / อิติปิ – แม้เพราะเหตุนี้ / อิติ.- ว่า
ดังนี้ / อุทาหุ - หรือ / เทวตา- เหล่าเทวดา / ตถาคตสฺส - แด่พระตถาคต / เอตมตฺถํ - ความข้อนี้ /
อาโรเจสุ - ได้กราบทูล / เยน- จึงเป็นเหตุให้ / ตถาคโต - พระตถาคตเจ้า / อตีเต - ในอดีตกาล / พุทฺ
เธ - พระพุทธเจ้าทั้งหลาย / ปรินิพฺพุเต - ผู้ปรินิพพานแล้ว / ฉินฺนปปญฺเจ - ผู้ตัดธรรมเครื่องเนิ่นช้าได้
แล้ว / ฉินฺนวฏุเม - ผู้ตัดทางได้แล้ว / ปริยาทินฺนวฏฺเฏ - ผู้ตัดวัฏฏะได้แล้ว / สพฺพทุกฺขวีติวตฺเต - ผู้
ล่วงทุกข์ทั้งปวงได้แล้ว / ชาติโตปิ - ทั้งโดยพระชาติ / อนุสฺสริสฺสติ - ทรงระลึกถึง / นามโตปิ - พระ
นาม / อนุสฺสริสฺสติ - ทรงระลึกถึง / โคตฺตโตปิ - พระโคตร / อนุสฺสริสฺสติ - ทรงระลึกถึง / อายุปฺป
มาณโตปิ - พระชนมายุ / อนุสฺสริสฺสติ - ทรงระลึกถึง / สาวกยุคโตปิ - คู่พระอัครสาวก / อนุสฺสริสฺสติ
- ทรงระลึกถึง / สาวกสนฺนิปาตโตปิ - การประชุมพระสาวก / อนุสฺสริสฺสติ - ทรงระลึกถง / ‘เอวํชจฺ
ึ
จา - จึงมีพระชาติอย่างนี้ / เต – เหล่านั้น, ภควนฺโต - พระผู้มีพระภาค / อเหสุ – ได้มีแล้ว / อิติปิ -
แม้เพราะเหตุนี้ / เอวํนามา - จึงมีพระนามอย่างนี้ / เอวํโคตฺตา - จึงมีพระโคตรอย่างนี้ / เอวํสีลา -
จึงทรงมีศีลอย่างนี้ / เอวํธมฺมา - จึงทรงมีธรรมอย่างนี้ / เอวํปญฺญา - จึงทรงมีปัญญาอย่างนี้ / เอวํวิ
หารี - จึงทรงมีธรรมเป็นเครื่องอยู่อย่างนี้ / เอวํวิมุตฺตา - จึงทรงมีธรรมเป็นเครื่องหลุดพ้นอย่างนี้ / เต
– เหล่านั้น, ภควนฺโต / พระผู้มีพระภาค / อเหสุ – ได้มีแล้ว / อิติปิ - แม้เพราะเหตุนี้”’ / อิติ. - ว่า
ู
ดังนี้ / อยญฺจ หิทํ -เตสํ ภิกฺขนํ อนฺตรากถา วิปฺปกตา โหติ. - ภิกษุเหล่านั้นสนทนาเรื่องค้างไว้ เท่านี้ /
๑๔. อถ โข - ครั้งนั้นแล / ภควา - พระผู้มีพระภาค / สายนฺหสมยํ - ในเวลาเย็น / ปฏิสลฺลา
นา - จากการหลีกเร้น / วุฏฺฐิโต - เสด็จออกแล้ว / เยน กเรริมณฺฑลมาโฬ - หอนั่งใกล้กเรริมณฑป
อยู่ทิสาภาคใด / เตนุปสงฺกมิ; - เข้าไปยังหอนั่งใกล้กเรริมณฑป โดยทิสาภาคนั้น / อุปสงฺกมิตฺวา -
ครั้นเสด็จเข้าไปแล้ว / ปญฺญตฺเต - ที่ปูลาดไว้แล้ว / อาสเน - บนพุทธอาสน์ / นิสีทิ. - ประทับนั่ง /
ู
นิสชฺช โข - ครั้นประทับนั่งแล้วแล / ภควา - พระผู้มีพระภาค / ภิกฺข - ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย / อามนฺ
ุ
เตสิ - ตรัสถาม / “กายนุตฺถ ภิกฺขเว เอตรหิ กถาย สนฺนิสินฺนา - ดูก่อนภิกษทั้งหลาย บัดนี้ เธอ
ทั้งหลายนั่งประชุมสนทนากันด้วยเรื่องอะไร; / กา จ ปน โว อนฺตรากถา วิปฺปกตา อิติ? - ว่า เรื่อง
อะไรที่เธอทั้งหลายสนทนากันค้างไว้ ดังนี้
ู
ุ
เอวํ - อย่างนี้ / - วุตฺเต - เมื่อพระผู้มีพระภาคตรัส- / เต - เหล่านั้น, ภิกฺข - ภิกษ- /
ภควนฺตํ - พระผู้มีพระภาค- / เอตทโวจุ - จึงได้กราบทูล / ว่า / “อิธ – ในที่นี้ / ภนฺเต - ข้าแต่
พระองค์ผู้เจริญ / อมฺหากํ - ข้าพระองค์ทั้งหลาย / อจิรปกฺกนฺตสฺส - เสด็จจากไปไม่นาน / ภควโต –
เมื่อพระผู้มีพระภาค - / อยํ - ต่อไป / อนฺตรากถา - เรื่องทค้างไว้ / อุทปาทิ - ได้สนทนา / ดังนี้ว่า /
ี่
‘อจฺฉริยํ - น่าอัศจรรย์จริง / อาวุโส - ท่านผู้มีอายุ / อพฺภุตํ - ไม่เคยปรากฏ / อาวุโส - ท่านผู้มีอายุ /
ตถาคตสฺส มหิทฺธิกตา มหานุภาวตา. - ที่พระตถาคต ทรงมีฤทธิ์มาก ทรงมีอานุภาพมาก / ยตฺร หิ
นาม - ข้อที่ / ตถาคโต - พระตถาคตเจ้า / อตีเต - ในอดีตกาล / พุทฺเธ - พระพุทธเจ้าทั้งหลาย / ปริ
นิพฺพุเต - ผู้ปรินิพพานแล้ว / ฉินฺนปปญฺเจ - ผู้ตัดธรรมเครื่องเนิ่นช้าได้แล้ว / ฉินฺนวฏุเม - ผู้ตัดทางได้
