Page 51 - รายงานวิจัยน้ำทะเล_Neat
P. 51
41
3) การจัดท าแผนแม่บทและ/หรือแผนยุทธศาสตร์การจัดการปัญหาการกัดเซาะชายฝั่ง
เชิงบูรณาการในระดับพื้นที่
3.1) สร้างโอกาสให้ทุกฝุายที่เกี่ยวข้องเข้ามามีส่วนร่วมในกระบวนการ และขั้นตอน
การตัดสินใจ วางแผน เพื่อให้เกิดความเข้าใจในทุกประเด็นปัญหาที่อาจมีผลกระทบต่อเนื่องและ
ร่วมมือกันปฏิบัติให้บรรลุตามเปูาหมายที่ต้องการ
3.2) จัดท าแผนบูรณาการจัดการพื้นที่ชายฝั่งทะเลทั่วประเทศและแผนยุทธศาสตร์
การจัดการพื้นที่วิกฤติ และพื้นที่เร่งด่วน ซึ่งประสบปัญหาการกัดเซาะชายฝั่งโดยค านึงถึงความสอดคล้อง
กับนโยบาย ยุทธศาสตร์ และแผนการจัดการทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมระดับชาติ
4) การปูองกัน แก้ไข และฟื้นฟูสภาพพื้นที่ชายฝั่ง
4.1) ก าหนดและจ าแนกเขตพื้นที่ที่มีปัญหาการกัดเซาะชายฝั่งทะเล หรือมีแนวโน้ม
ที่จะเกิดปัญหาขึ้นในอนาคต และเพื่อใช้เป็นแนวทางในการคัดเลือกมาตรการจัดการปูองกันแก้ไข
หรือฟื้นฟูพื้นที่แต่ละประเภท/แห่งตามความเหมาะสม
4.2) จัดท ายุทธศาสตร์การจัดการและแผนปฏิบัติการระดับพื้นที่ร่วมกับหน่วยงาน
ระดับท้องถิ่นและผู้ที่เกี่ยวข้องหรือมีส่วนได้ส่วนเสียในการใช้ประโยชน์ที่ดินบริเวณชายฝั่ง
4.3) แก้ไขและฟื้นฟูสภาพพื้นที่ชายฝั่งทะเลที่ประสบปัญหาการกัดเซาะให้กลับคืนสู่
สมดุลธรรมชาติ หรือสามารถใช้ประโยชน์เพื่อการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมของประเทศได้ตามศักยภาพ
4.4) ปูองกันพื้นที่ที่มีความเสี่ยงต่อการถูกกัดเซาะชายฝั่งทะเลโดยการอนุรักษ์ทรัพยากร
ธรรมชาติ รักษาระบบนิเวศชายฝั่งทะเล และพัฒนากิจกรรมทางเศรษฐกิจสังคมในพื้นที่อย่างเหมาะสม
เพื่อให้สามารถใช้ประโยชน์พื้นที่ชายฝั่ง ในการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมของประเทศได้อย่างยั่งยืน
5) การพัฒนาระบบก ากับ ตรวจสอบ และควบคุมการด าเนินงาน ด้านการจัดการปูองกัน
และแก้ไขปัญหาการกัดเซาะชายฝั่ง ก าหนดกลไกในการติดตามและประเมินผล
5.1) ปรับปรุงแก้ไขกฎหมายที่มีอยู่และเกี่ยวข้องให้เหมาะสมและมีประสิทธิภาพใน
การบังคับใช้โดยเฉพาะในพื้นที่วิกฤตหรือพื้นที่เร่งด่วน
5.2) ก าหนดมาตรการเชิงรุกในการติดตาม และตรวจสอบสถานการณ์การเปลี่ยนแปลง
ชายฝั่งทะเลตลอดจนจัดท าระบบประเมินผลการด าเนินงานปูองกันและแก้ไขปัญหาการกัดเซาะชายฝั่ง
ในระดับพื้นที่
6. การถอดบทเรียน
จากบทความของ กุญชรี ค้าขาย (2553) นักวิจัยจากโครงการ Thaihl กล่าวว่า การ
ถอดบทเรียน เป็นการดึงความรู้ปฏิบัติมาประเมินทั้งในแง่ความส าเร็จและความล้มเหลว ซึ่งเมื่อมีการน า
ความรู้ดังกล่าว มาใช้ซ้ าส่งผลกระทบอย่างใหญ่หลวงต่อการท างานขององค์กร Sharif et al. (2011)
ได้ศึกษาการน าการถอดบทเรียนไปใช้ในการแก้ปัญหาการจัดการความรู้ในองค์กรโดยพัฒนาระบบ
การถอดบทเรียนที่ใช้เทคโนโลยีสารสนเทศเพื่อให้สามารถน าบทเรียนกลับมาใช้ได้ง่ายและเร็ว
ผลการศึกษาพบว่า ระบบการถอดบทเรียนที่สร้างขึ้นสามารถใช้เก็บรักษาความรู้ของพนักงานใน
องค์กรถ่ายโยงความรู้ของบุคคลไปเป็นความรู้องค์กรปูองกันการลืมความรู้ปฏิบัติที่เกิดขึ้นภายใน
บริบทขององค์กรและก่อให้เกิดการพัฒนาอย่างยั่งยืนและต่อเนื่อง เนื่องจากสามารถต่อยอดการท างาน
