Page 165 - ภาษาไทย ม.ปลาย

ห น า | 165

ขาว รายการพูดกับผูชม รายการสัมภาษณ รายการสนทนา รายการตอบปญหา รายการแขงขัน รายการ
อภิปราย เกม รายการสารคดี รายการปกิณกะ รายการดนตรี และละคร

3. การกําหนดหัวขอเรื่อง ขอบขายเนื้อหา คนควา และลงมือเขียน

เมื่อทราบเงื่อนไขตางๆ ดังที่กลาวมาในตอนตนแลว จะทําใหผูเขียนกําหนดหัวขอเรื่องและ

ขอบขายเนื้อหาไดงายขึ้น จากนั้นจึงเริ่มคนควาเพิ่มเติมเพื่อใหไดขอมูลที่ถูกตองที่สุดแลวจึงลงมือ
เขียน โดยคํานึงถึงขอควรคํานึงหลักการเขียนบทวิทยุโทรทัศน 15 ขอที่กลาวมาแลวขางตน หลังจากนั้น

ควรตรวจสอบขอเท็จจริง สํานวน และเขียนอีกเพื่อพัฒนาบท แกไขปรับบทวิทยุโทรทัศนเพื่อใหไดบทวิทยุ

โทรทัศนที่ดีที่สุด

3. นักเขียนนิทาน

เปนเรื่องของจินตนาการ ผูเขียนจะตองมีศิลปะในการเขียนเพื่อใหความสนุกสนาน
ปลูกฝงคุณธรรม คติแงคิดมุมมองตางๆแกผูอาน..

องคประกอบของนิทาน

1. แนวคิด แกนสารหรือสาระที่จุดประกายใหเกิดเรื่องราว เชน แมกระตายผูรักลูกสุดหัวใจ
ยอมสละชีวิตตัวเองเพื่อแลกกับลูก หรือ ลูกสี่คนคิดปลูกฟกทองยักษใหแม หรือ ลูกไก 7 ตัวที่ยอมตาย

ตามแม หรือ โจรใจรายชอบทํารายผูหญิงวันหนึ่งกลับทํารายแมตัวเองโดยไมตั้งใจ

หรือ ลูกหมูสามตัวไมเชื่อแมทําใหเปนเหยื่อของหมาปา

2. โครงเรื่องของนิทาน โครงเรื่องและเนื้อหาตองไมซับซอน สั้นๆ กะทัดรัด เปนลักษณะเรื่อง
เลาธรรมดา มีการลําดับเหตุการณกอนหลัง