Page 160 - ภาษาไทย ม.ปลาย

160 | ห น า

เรื่องราวหรือเหตุการณที่กําลังอยูในกระแสความสนใจของสาธารณชน หรือเรียกวา “ประเด็น
สาธารณะ”

2. นักเขียนบทวิทยุ-โทรทัศน มีคุณสมบัติโดยทั่วไป ดังนี้

2.1 ชางคิด เปนคุณสมบัติสําคัญของนักเขียน ความคิดริเริ่มสรางสรรคเปนพรสวรรคของแต

ละบุคคล ความชางคิดในที่นี้หมายถึง ความสามารถในการสรางเรื่องที่สมบูรณจากเหตุการณเล็ก ๆ เพียง

เหตุการณเดียว นักเขียนบทละครผูซึ่งเลนกับถอยคําสํานวนจะใชความพยายามอยางมากที่จะเรียงรอย
ถอยคําใหสามารถสรางจินตนาการตามที่เขาตองการ

2.2 อยากรูอยากเห็น นักเขียนจะตองศึกษาเรื่องตางๆ ที่ผูสื่อขาวไดรายงานขาวไว แลวนํามา

คิดใครครวญวา อะไร ทําไม สาเหตุจากอะไร อยางไร ที่ทําใหเกิดเหตุการณหรือสถานการณเชนนั้นขึ้น

และเมื่อเดินทางไปยังพื้นที่ตางๆ นักเขียนจะตองมีความพยายามทุกวิถีทางที่จะปฏิบัติตนใหคุนเคยกับคน
ของทองถิ่นนั้นๆ วาเขามีชีวิตความเปนอยูที่แทจริงอยางไร

2.3 มีวินัย วิทยุและโทรทัศนเปนสื่อที่มีเวลาเปนเครื่องกําหนดที่แนนอน นักเขียนควรกําหนด

จุดเปาหมายของตนเองวาจะเขียนใหไดอยางนอยกี่คําตอวัน ผูที่ยึดอาชีพนี้จะตองมีวินัยในการเขียนเปน
อยางมาก เพื่อใหสามารถสงบทไดตรงเวลา และผลิตบทออกมาอยางสม่ําเสมอเพื่อการยังชีพ

2.4 รูจักการใชภาษา นักเขียนบทจะตองเปนผูที่สามารถสรางคําตางๆ ขึ้นมาไดโดยอาศัยแหลง

ขาวสารขอมูลตางๆ ฟงคําพูดของบุคคลตางๆ ศึกษาจากการอานหนังสือ นิตยสาร หนังสือพิมพ การเขา

เรียนในหองเรียน ฟงวิทยุกระจายเสียง ดูโทรทัศน ภาพยนตร นอกจากนี้ หนังสือจําพวกพจนานุกรม
ศัพทานุกรม เปนสิ่งที่มีคาสําหรับนักเขียน เพราะสามารถชวยในการตรวจสอบหรือคนหาคําได การ

เขียนสําหรับสื่อประเภทวิทยุโทรทัศนมีกุญแจดอกสําคัญคือ “ความงาย” เพื่อผูรับจะไดเขาใจไดงายและ

เขาใจไดเร็ว