Page 159 - ภาษาไทย ม.ปลาย

ห น า | 159

ตัวอยาง การนําความรูภาษาไทยไปประกอบอาชีพนักเขียน

1. นักขาว

เปนการเขียนขาวที่ใชกระบวนการทางความคิดของผูสื่อขาวที่สามารถนําไปสูการปฏิบัติงานขาว
ในขั้นตอนการเขียน บอกเลาขอเท็จจริง เพื่อใหเกิดประโยชน ในการรับใช หรือสะทอนสังคม ซึ่ง

แตกตางไปจากการเขียนของนักเขียนทั่วๆ ไป เพราะการเขียนขาวของผูสื่อขาวมีความสําคัญตอการ

แสวงหาความจริง ของสังคม ที่ตองอาศัยรูปแบบ โครงสรางของการเขียนขาวมาชวยนําเสนอ
ขอเท็จจริงอยางมีระบบ

อะไรเปนขาวไดบาง ?

ขาว คือ เหตุการณ ความคิด ความคิดเห็น อันเปนขอเท็จจริง ที่ไดรับการหยิบยกขึ้นมารายงาน

ผานงชองทางสื่อที่เปนทางการ
นักหนังสือพิมพที่มีชื่อเสียงทานหนึ่งชื่อ จอหน บี โบการท กลาววา “เมื่อสุนัขกัดคนไม

เปนขาว เพราะเปนเหตุการณปกติที่เกิดขึ้นบอยๆ แตเมื่อคนกัดสุนัข นั่นคือขาว” คํากลาวนี้แสดงใหเห็น

วาเรื่องราวที่ปกติไมมีความนาสนใจมากพอที่จะเปนขาว แตถาเปนเรื่องที่นานๆ กวาจะอุบัติขึ้นสักครั้ง

หนึ่ง ก็จะเปนขาวไดงาย
สิ่งที่จะเปนขาวไดคือสิ่งที่มีลักษณะ ดังนี้

ความทันดวนของขาว

ผลกระทบของขาว
มีความเดน

ความใกลชิดของขาวตอผูอานหรือผูชม ทั้งทางกายและทางใจ