Page 93 - ตำนานการสวดพระมาลัย
P. 93
๘๗
ทุติโยปริเฉโท
เอกุปปาทะ นิโรธาจะ เอกาลัมภะ ณวัตถุกา เจโตยุตตา ทวีป๎ญญาสะ ธัมมาเจตะ สิกามะตา
เตเรสัญญะ สมานาจะ จุททะสากุ สราตถา โสภนาป๎ญ จวีสาติ ทวิป๎ญญา สปวุจจเร
เตสังจิตตา วิยุตตานัง ยถาโยคัง ปวุจจะติ จิตตุปปาเท สุป๎จเจกัง สัมปโยโค ปกิณณกา
จุททะสากุ สเรสเวระ โสภเนเสววะ โสภนา ฉสัฏฐิป๎ญ จป๎ญญาสะ เอกาทะสะ จะโสระสะ
ิ
สัตตะติวี สติเจวะ ปกิณณกะ วิวัชชิตา ป๎ญจะป๎ญญาสะ ฉสัตฐิยัต ฐสัตตะติ ติสัตตะต
เอกะป๎ญญา สเจกูนะ สัตตะติงสัพ ปกิณณกา สัพพาปุญเญ สุจัตตาโร สสังขาเร พวยันตถา
วิจิกิจฉา วิจิตฉา จิตเตจาติ จตุสชะสะ ทวาทสา กุสเลสเววะ สัมปยุตชัน ติป๎ญจทา ฯลฯ
อิจจานุรุท ธระจิตเต อภิธัมมัต ถะสังคเห ทุติโยปจริจ เฉโทยัง สมาเสเน วนิฏฐิโต ฯลฯ
โอ้กายไม่นานหนอ บังเกิดต่อแล้วกลับกลาย ดุจฟองแห่งน้ําหมาย ย่อมแตกดับโดยฉบพลัน….
ั
สิ้นลมแห่งหายใจ ชีพบัลลัยบ่กลับหัน ห่อนมีสิ่งสําคัญ เพื่อประโยชน์สักนิดเดียว…….
ทอดทิ้งดุจท่อนฟืน เหนือพื้นสุธาเทียว ฟองช้ําเน่าดําเขียว ส่งกลิ่นฟุูงบ่เว้นวาย…….
ดูเถิดท่านทั้งหลาย บุรุษนายคณานาง ควรปลงป๎ญญาทาง ประมัตอัตถธรรม…….
พยานปรากฏแก่ จักษุแท้บ่ปิดงํา ควรวินิจหีบศพ ศพนั้นอันแลเห็น ฯลฯ
