Page 34 - ΑΝΤΙ - Τεύχος 22

APÈENIKO

®HAYKO
v ~

χ Α

5Αντίποιλοι

ἢ ὃυὸ ἣμίση;

Τοῠ Ἀνδρέα Λεντάκη

αὐτὴ τὴν ἂποψη χωλαίνει, γιατί7 κατὰ κάποιο

τρόπο, ξεκινάει μὲ προκαθορισμένες θέσεις

καὶ ὂχι μὲ περιγραφὴ τῆς πραγματικῆς κα-

τάστασης κιάνάλυση τῆς ὑπάρχουσας πραγμα-

τικότητας, ὥστε τὰ νεα συμπεράσματα νὰ ξε-

πηδᾶν ἀπ’ αὐτὴ τὴ Θεώρηση. Ἕνα ἄλλο σημαν-

τικὸ μειονεκτημα τοῦ βιβλίου εἶναι ὃτι τοῦ

λείπει ἡ ἱστορικὴ ὲξὲταση τοῦ προβλήματος. ·

Αὐτὸ, κατὰ τὴ γνώμη μου7 ἀπὸ μεθοὸολογικὴ

ἂποψη, ἀποτελεῖ ἀναγκαία προϋπόθεση, γιατὶ

καὶ ἡ· διαδρομὴ καὶ ἠ ἐξελιξη τῶν σχέσεων τῶν

δύο φύλων ὃείχνει πῶς, πότε, που καὶ γιατί.

διαμορφώθηκαν οἱ α ἢ β μορφὲς.

Ἄνοίγω μιὰ παρὲνθεση, γιὰ νὰ mi) ὅτι δυσ-

τυχῶς στὴν Ἑλλάδα, ἡ βιβλιογραφία εἶναι

τόσο φτωχή, για νὰ μὴν πῶ ἀνύπαρκτη, m ἓτσι

καὶ οἱ προβληματισμοί καθυστέρησαν καί,

ὅπου ὑπάρχουν, περιορίζονται, τελικά, σὲ

ἓναν μικρὸ κυκλο «μυημένων», ποὺ μπορεῐ καὶ

παρακολουθεῖ τὴν ξένη βιβλιογραφία. Σχετικὰ

μὲ τὴν προῖστορία τῶν σχέσεων τῶν δυο φυ-

O OHE ὄρισε τὸ 1975 σὰν ἔτος τῆς Γυναῐκας. Θά ἧταν ἀνούσιο λων, ἀπὸ ἓλληνικής πλευρᾶς ἀσχολήθηκε, ἰδι-

αίτερα, ὁ θεμελιωτὴς τῆς ἐθνολογίας καὶ θρη-

καὶ κυριολεκτικὰ ἄχρηστο ν’κάφιερώσει τὸ ANTI ἕνα τεῦχος στὸ Θέμα σκειολογίας στὸν τοπο μας, Παναγῆς Λεκα- ”

τσᾰς (Βλ. Ἡ Καταγωγὴ τῶν θεσμῶν, τῶν ἐθίμων

αὐτό, ἂν τὸ ἀφιέρωμα αὐτό ήταν ἁπλῶς ἐπετειακό, χωρὶς νὰ ἐπιχειρεῖ “ καὶ των οοξασιών, Ἡ μητριαρχία κ.λπ.,). Τὸ

μιὰ προσπάθεια γιὰ μιὰν οὐσιᾱστικότερη προσέγγιση τοῦ ζητήματος. ἑλληνικὸ ἀναγνωστικὸ κοινὸ μπορεῖ νὰ βρεῑ

μεταφρασμένα τὰ ἔργα τοῦ Τζὼρτζ Τόμσον

Σημειώνω πὼς πρόκειται γιὰ ἕνα ΤΕΡΑΣΤΙΑΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ θέμα, «Αἰσχύλος καὶ Ἀθῆναι», «Προϊοτορικὸ Αἰ-

τόσο ἀπὸ κοινωνική, ὄσο καὶ ἀπὸ πολιτικὴ ψυχολογικὴ ἄποψη. Οὐ- γαῐο», ποὺ μιλᾶν ἐκτεταμένοι γι’ αὐτὰ τὰ 6é-

σιαστικά, ἁγνίζει μὲ τὸν ἕνα ἢ τὸν ἄλλο τρόπο ὅλες τὶς πλευρὲς τῆς ματα. ΠΏοσωπικὰ οἱ προβληματισμοί μου ,

ἓχουνε φύγει μακριὰ ἀπ’ τὶς θέσεις καὶ τοῦ Λε-

κοινωνικῆς ζωῆς. Παρόυὶληλα, πρόκειται γιὰ ἕνα θέμα πάρα πολὺ κατσᾶ καὶ τοῦ Τόμσον. Ἐλπίζω σύντομα νὰ

«εὐαίσθητο», ἀπὸ τὴν ἄποψη ὅτι εἶναι κυριολεκτικὰ ναρκοθετημένο ὃοῦνε τὸ φῶς τῆς ὃημοσιότητας. Ἐὸῶ θὰ ἐκ· '

ἀπὸ πρακαταλήψεις ζωντανὲς καὶ ἰσχυρές, ποὺ ἑμποὸἷζουν καὶ πολ- θὲσω μερικὲς σκέψεις μου, ἀφ’ ἑνὸς ὅσον
ἀφορᾶ τὴ γένεση τῆς συγγένειας καὶ ἀφ’ ἑτέ-

λὲς φορὲς ἀποθαρρύνουν μιὰ ψύχραιμη m ἀπροκατάληπτη ἐπιστημο- ρου τὶς σημερινὲς ἀλλαγὲς στὸν τρὸπο ζωῆς ,

νικη ερευνα. . τῶν σχέσεων τῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν δύο ‘

φυ ων.

Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι ἀκόμα κι ἡ μαρξι- αἱρετικοί. Ξεχωρίζω τὸ βιβλίο τοῦ Ζὰν Ἠ γένεσι] τῆς συγγένειας

στικὴ ἔρευνα οὐσιαστικὰ ἒχει κολλήσει οτὸ βι- Μπαμπὺ «Γ ιὰ ἓναν καλύτερο κόσμο», ποὺ

βλίο τοῦ ’Ἐνγκελς «Ἡ καταγωγὴ τῆς οἰκογὲ- βγῆκε τὸ 1963. Παρ’ ὅλο ποὺ ἓθεσε ἕνα σωρὸ Στὴν πρώτη φάση τῆς ζωῆς του, τὴ man ô

νειας», ποὺ γράφτηκε τὸν περασμενο αἰῶνα, προβλήματα καὶ πραγματικὰ ἔκανε τολμηρὲς ἅνθρωπος ζοῦσε κοπαὸιαστά, καθοὸηγημξέἱ

καί ὃὲν προχώρησε πάρα πέρα. Μόνο τὰ τε- τομὲς καὶ εἶχε μιὰ σειρὰ ἀπὸ ὼραῐες, εὓοτοχες ἀπ’ τὸ ἓνστικτοφ γιὰ λόγους ἀσφάλειας κιά

λευταῖα χρόνια ἓγιναν ὁοισμὲνες προσπάθειες, καὶ νέες συλλήτι εις, ὲν, τούτοις, τελικά, εἶναι παραγωγῆς, Ἡ ὰὸυναμη φυσική του.

κι αὐτὲς ἀπὸ μαρξιστὲς ποὺ χαρακτηρίστηκαν γραμμὲνο μὲ τρὸπο μὴ ἐπιστημονικό. Ἀπ’ σκευὴκαί τὸ γεγονὸς τῆς ἁραιῆῇριπ»

34