Page 42 - ΑΝΤΙ - Τεύχος 22

ΚΥΠΡΟΣ;

YHAPXEI

KAI KATI HEPA

Τοῦ Πλουτή Σὲρβα

Μὲ ἀνανεωμένη σατανικότητα ἐκὸηλώθηκε ὁ στε, ὸ Λευκὸς Οἰκος, καλὰ ἔκαμε τὴ δουλειά του, καλύπτοντας

Χὲνρυ Κίοσινγκερ ὅταν, στὶς ’10 τοῦ Ἰούνη, ἐξερχό- τὶς μηχανοραφίες του κάτω ἀπὸ τὴν εὐλογία μιᾶς ὁμόφωνης

ταν, καὶ πάλι μὲ ἀὸειανὰ τὰ χέρια, ἀπὸ τὸ μέγαρο ἀπόφασης τοῦ Συμβουλίου Ἀσφαλείας καίἸ παραχωροῦντας ,

στὴν Τουρκία ἰκανὸ χρονικὸ διάστημα, ἔτσι ποὺ νὰ τὰ καταφέ- ξ

τοῦ Ἀμερικανικοῠ Κογκρὲσσου. Εἶχε πάει ἐκεῖ, γιὰ ρει να ἰσχυροποιήσει τὴν «κάποια» ἔνεργειά της μὲ τὴν «κά-

νὰ ὑποστηρίξει ὅτι «ἐφόσονῂ Τουρκία γνωστοποί- ποια» ἀναγνωριση κρατιδίου, ἀπὸ «κάποιες» ξένες χῶρες. Τὴν

ησε οτὴν Ἀμερικανικὴ Κυβέρνηση (στὶς Βρυξὲλλες) εὐθύνη γιὸι τὴν τέτοια ὰπόφαση, πρέπει νὰ τὴν άναζητήσουμε ,_

ὅτι θα προβεῖ σὲ ἐὸαφικὲς παραχωρήσας (στὴν Κύ- κυρίως στὸ ἄλλο σκέλος τῶν Μεγάλων Δυνάμεων, ποὺ ἐνῶ ἀπὸ ξ

προ) μόλις ἐπαναληφθεῖ ἡ ἀμερικανικὴ στρατιωτικὴ τις 23 τοῦ Αὐγούστου τοῦ 1974, μὲ ἀπανωτές ἀνακοινώσεις, ”

διακηρύττει ὅτι «τὰ μόνιμα μέλη τοῦ Συμβουλίου Ἀσφαλείας

τ βοήθεια, ἡ (διακοπὴ ἀποτελεῖ τὸ ἐμπόὸιο πρὸς τὴν ἔχουν τὶς ἀναγκαῐες ὃυνατότητες γιὰ τὴ ὃιασφάλιση τῆς ἔφαρ- ,

ἐποικοὸομητικὴ λύση. FL’ αὐτό καὶ τόδ-Κογκρέσσο μογῇς τῶν λαμβανομένων ἀποφάσεων σχετικὰ με τὴν ἀνεξαρτη-

πρέπει-να ἁντιληφθεῖ ᾅτι κατὰ τὴν τωρινὴ στιγμή, σία, κυριαρχία καὶ ἔδαφικὴ ἀκεραιότητα τῆς Δημοκρατίας τῆς

κάποια ἐλαστικότητα εἶναι ἀναγκαία». Κύπρου», ὁὲν προχώρησε, στὸ διάστημα ἑνὸς σχεδὸν χρόνου,

οὒτε κατὰ ἔνα βῆμα ἔστω, ἀπὸ τὶς πλατωνικές του διακηρύξεις,

ἔστω κι ἂν ὁ Γ. Γ. τοῦ “AKEA, μιλωντας στὴν τελευταία Ὁλομέ-

λεια τῆς Κεντρικής Ἐπιτροπῆς, ὑπογράμμισε ὅτι, «ἡ Σοβιετικὴ

“Ὀμως ἡ ἐπιτροπὴ Διεθνῶν Ὑποθέσεων τῆς Βουλῆς τῶν Ἀν- Ἕνωση ἔννοεῐ αὐτὰ ποὺ διακηρύττει γιὰ τὴν Κύπρο καί ἔχει τὴν

τιπροσωπων προτίμησε να δεῖ πρῶτα τις παραχωρήσεις κι ἀπαιτούμενη πείρα καὶ τὰ μέσα νὰ τὰ ἐφαρμόσει» (βλέπε

ὕστερα νὰ συμβουλεύσει τὸ Κογκρέσσο γιὰ μεταστροφὴ. Ἔτσι, «Αὐγὴ» καὶ «Ριζοσπάστη» τῆς 15ης τοῦ Ἰούνη).

οτοὺς ὃημοσιογράφους που άνέμεναν στὸν προθάλαμο, ό ταχυ-

ὃακτυλουργός, ἀμολῶντας καπνιά, δήλωνεῑ «... Μὸνο ἂν oi δυὸ Ὑπερδυνάμεις ὲνεργήσουν ἀπὸ

«Οἱ Ἑνωμὲνες Πολιτεῖες ἀναμένουν ἀπὸ τὴν Τουρκία νὰ κοινου»

προβεῐ σὲ κάπὸ-ια ἐνέργεια πρὸς τὴν κατεύθυνση παραχωρή-

σεων, δεδομένου ὅτι κατέχει τὰ 40% τῆς Κύπρου. Κινήσεις πρὸς

τὴν κατεύθυνση αὐτὴ εἶναι ἀναγκαῖες, γιὰ νὰ ὑπάρξουν ἐλπίδες Ἀδιαμφισβήτητη ἡ ἀπάτη τοῦ Λευκοῦ Οἳκου. Καὶ τὸ «πρά-

ἄρσεως τῆς ἀπαγορεύσεως ἀποστολῆς ἀμερικανικῶν ἐξοπλι- σινο φῶς» τοῦ Κρεμλίνου. Καὶ ὁ Καραμανλῆς πολλὰ ὀφείλει νὰ

σμῶν». διδαχθεῐ, μὲ τὴν ἐπιστροφή του ἀπὸ τις Βρυξέλλες. Πολλοί, πρὸ _

Φυσικά, ἡ πλειοψηφία τῶν ἔκπροσῶπων τοῦ Τύπου περισ- πολλοῦ ἔχουν χαρακτηρίσει τὸ φαινόμενο σὰν συμπαιγνία λυ-

σότερο ἔντυπωσιάστηκε μὲ τὴ νέα μορφὴ τῆς Κισσινγκερικῆς κοφιλίας τῶν δύο Μεγάλων. Κι ὅσο ὁ καιρὸς περνᾶ καὶ ἡ ἑκατέ-

’στρουθοκάμηλικῆς ταχτικῆς καὶ καθόλου ὃὲν πίοτεψε στὴν ἀλ- ρωθεν στάση παραμένει οὐσιαστικὰ ἀναλλοίωτη, τόσο περισσό-

λαγὴ τῆς ἀμερικανικῆς γραμμῆς (δυστυχῶς δὲν ἔλειψαν οἱ ἔλλη- τερο ἰσχυροποιοῦνται τὰ ἐπιχειρήματα γιὰ ἕνα παιγνίδι μοιρα-

νικὲς ἐφημερίδες ποὺ μὲ πηχυαίους τίτλους ὑπογράμμιζαν τὴν σιᾶς σὲ βάρος τῶν μικρῶν λαῶν. ’Ἄλλοι πιστεύουν πὼς τὰ πρά-

·ἀλλαγή), ἔφόσον τὰ προγενέστερα γεγονότα ἦταν τόσο κραυγα- γματα δὲν ἔχουν φτάσει ὣς αὐτὴ τὴν ἀπελπισία. Βλέπουν τὴν

λὲα. Τὴν ἐπαύριο τῶν συναντήσεων τῶν Βρυξελλῶν (ὅπου ἔγινε κάθε μία ἀπὸ τὶς ὃυὸ Ὑπερδυνάμεις, με τὸ ξεχωριστὸ κοινωνικό

ἡ «γνωστοποίηση») ὁ P. Ντενκτὰς ὁδηγοῦσε, σκανδαλωδῶς, τὴ της ὑπόβαθρο, στὴν ξεχωριστή της πορεία καὶ μὲ κοινὴ ἐπιθυμία

ὃεύτερη συνάντηση τῆς Βιέννης σὲ παταγώδη ἀποτυχία. Καὶ τὴν εἰρηνικὴ συμβίωση. Ὡραιοποιούμενα τὸ ἐκφράζι)υν αὐτὸ

τρεῖς μέρες ἀργότερα, ἠ Τουρκία εἶχε ἤδη προβεῐ στὴν «κάποια σὰν «ἅμιλλα στὸν εἰρηνικὸ οτίβο μεταξὺ τῶν συγχρόνων κοινω-

ἐνέργεια», ἔπισημοποιωντας μὲ «δημοψήφισμα» τὴν ὀινακήρυξη νικῶν καθεστώτων, τοῦ καπιταλιστικοῡ καὶ τοῦ σοσιαλιστικοῡ,

τοῦ τουρκοκυπριακοῡ κρατιδίου στα 40% τοῦ Κυπριακοῦ ἐδά- ποιὸ θα ἐπιδιώξει τὰ μεγαλύτερα πλεονεχτήματα».

φους. - Ὅμως καὶ.ὀὶ πρῶτες καὶ οἱ δεύτερεςᾶπόψεις (ὅση τραχύ-

Καὶ στὴν τελευταία σύνοδο τοῦ Συμβουλίου Ἀσφαλείας, τητα κι ἂν διακρίνει τὴν ἀντίκρισή τους) συγκλίνουν στὸ ἵδιο,

στίς l4 τοῦ Ἰούνη, ,οἱ Ἑνωμένες Πολιτεῖες πιστοποίησαν τὸ συμπέρασμα. Καὶ καταλήγουν πὼς «μόνο ἂν συμφωνήσουν οἱ

μέγεθος τῆς ψευδολόγου «ἀναμονῆς» τους, ὠθώντας αὐτὸ τὸ ὃυὸ Ὑπερδυνάμεις, μπορεῖ νὰ ἐξευρεθεῑ ἡ λύση στὸ Κυπριακό, “

ἀνεκδιήγητο Συμβούλιο, νὰ καταλήξει σὲ μιὰ άλλη πλαδαρή, φτάνει μόνο νὰ ἔνεργήσουν ἀπὸ κοινοῦ». M‘s τὴν πιὸ πάνω me. ,

ὁμόφωνη ἀπόφαση, ἀναθέτοντας στὸν κ. Βαλντχάϊμ «νὰ ὑποβᾶ- . ριολεξία, αὐτὴ τὴν ἃποψη τὴ διατύπωσε ô Γ.Γ. τοῦ ΑΚΕΛ orig"

λει τὴν προσωρινή του ἔκθεση ὣς τίς 15·τοῦ Σεπτεμβρη καὶ τὴν ’ 22 τοῦ περασμένου Φλεβάρη. Αὐτὴ τὴν ’ίὸιακάποψη ὲξὲφρασεζ

ὁριστικὴ του ὣς τὶς 15 τοῦ Δεκέμβρη». Φυσικὰ ὃὲν εῖναι μόνο ό πρόσφατα, στὴ Βιέννη, καί ὁ P. Ντενκτάς, μὲ πιὸ ἁπλὴ καὶ ,ἐπ

Λευκὸς Οἶκος ποὺ εὐθύνεται για τὴν τέτοια ἀπόφαση. ”Αλλω- . γραμματικῆ ὃιατύπωση. Ὅταν εἶχε στριμωχτεῐ ἀπὸ τοὺ

’42