Page 51 - ΑΝΤΙ - Τεύχος 23

’ ,ἔργα καὶ μὲ τὴ φροντίὸα ωνεργείου ἀπὸ είὸι- ὁιύθεση. Εἶναι κάτι που πηγάςει σαν ἑσὼτερη οεις 4» X'Hw πύντους.

κοὺς ἑτοιμάζουν πολυδάπανες ἐκδόσεις, κερ- ἀνάγκη. Ἀνάγκη για ἑκφραοη δεμένη μὲ μιὰ Τὸ ξι· μλλο. ἀπὸ χοντρὸ μπὲζ ὓφασμα, φε-

ωωπικὲς, ποὺ ἀπευθύνονται σὲ μιὰ ἐστὲτ άλλη τέχνη, μιὰ τέχνη που ἀγαπᾶ ἐξίσου. ρει κενημένο, ἀπὸ τὸ χέρι τῆς γυναίκας του

- κοινωνία, ὁπως εἶναι, γυὰ παράδειγμα.. τά ἔργα Ἐτσι τὸ 1966 μὲ 1967 φιλοτεχνεῖ τὴαΣονὰτα Manuela, τὸν τίτλο τοῦ ποιήματος, σὲ διακο·

ῑοῦ Μπερνὰρ Μπυφφὲ γιὰ τοὺς «Καταραμέ- τοῦ Σεληνόφωτος» τοῦ Ρίτσου. Ἀπο ἀγάπη σμητικὸ σχέδιο τοῦ Ιὸιου ἀπὸ ἑλληνικά λαϊκὰ

νσυς Ποιητὲς» τῆς Γαλλίας. στὴν ποίηση κι ἀπὸ μεράκι στῆν τέχνη του, τή μοτίβα,

Ἐνας Ἠληνας ποὺ ζεῖ ἀπὸ χρόνια στὴ Μα- γαρακτική. “Eva; θεριστὴς καὶ μισ θερίστρια σὲ λινόλε,

δρίτη, κάνει κάτι ἐντελῶς ξεχωριστό. Εἶναι ὁ Τὸ ἑργο ουσιαοτικά ὗεν πρόκειται για βι- ουμ βρίσκονται ἀντίστοιχα στήν ἀρχὴ καὶ τὸ

ῥημήτρης Παπαγεωργίου» γνωστὸς στὴν βλίο μὲ τὴ συνήθη ἀντίληψη τοῦ ὅρου, σὲ οια- τέλος τοῦ ἐργοι·.

Ῑσπανία καὶ σ’ ἄλλες χὼρες σὰν Dimitri. Ὀ στάσεις 27X34 πόντους, περιλαμβάνω ὀκτὼ Σὲ χάραξη ὑπάρχει τὸ τωρτραῐτο τοῦ Ρίτσου

Δημήτρης, Eva; ἄνθρωπος που βρήκε στὴν πα· χαρακτικά σὲ ἀκουα φόρτε καὶ ἄλλα μικρὸν καὶ δέκα συνθέσεις σὲ (mow φόρτε καθὼς καὶ

ῖρίιδα τοῦ Λόρκα τὰ στοιχεῖα μιᾶς γάνιμης τερα, τὴν ἰσπανική μετάψ ραση μ’ ἕνα πρόλογο μικρότερα διακοσμητικὰ στολίὸια. Τὰ «Λιο-

καλλιτεχνικῆς δημιουργίας, παρέμεινε βαθιά τοῦ Jose Hieppo, τὴν παρτιτοὺρα τῆς μουσικῆς νοτράγουὸα» εἶναι ὁοσμένα σὲ τέσσερις γλῶσ-

ἴου καὶ ἀξιιῖτερικὰ ἕνας Ἕλληνας ποὺ παθιάί ποὺ ἐγραψε ὁ Manuel Angulo. καὶ στὸ τέλος, τὸ σεςῑ ἑλληνικὰ ἀπ’ τὸ χέρι τοῦ ’ίὸιου τοῦ Pi-

saut γιὰ ὃ, τι ὡραίο καὶ γνήσιο ὁιαθέτοι·με. ποίημα στα ἑλληνικά. Τὰ φύλλα, ἀπὸ χοντρὸ τσου, καὶ ἰσπανικὰ γαλλικά, ἀγγλικὰ, οὲ ἀπο-

Εχει πάντα στὸ ὅραμα του τήν ἁαῑλοτητα του χειροποίητο χαρτί, μπαίνουν σὲ μιὰ θήκη, σάν μῐμηση τῆς γραφῆς τοῦ ποιητή. Πάντα σὲ χον-

νικοῦ τοπίου καὶ τὴ γοητεία τῆς θάλοσσὰς χαρτοφὺλακα, μὲ ἐπιφάνεια ἀπὸ μὼβ μετάξι. τρὸ χειροποίητο είδικὸ χαρτί.

ποὺ φέρει μιὰ εἰκσνοφράφηοη τοῦ Δημήτρη Ὁ Δημήτρης ἔχει συνθέσει δύο ἔργα ποὺ ὁὶ-
μας, στὶς ὢρες τῆς περισυλλογὴς του μουσικὴ

ἀπὸ τὴ «Σονάτα». Ἀνάλογη εἰκονογράφηση νουν μιὰ εἰκονογραᾳ-ικὴ ἀντιληψη τῆς ποίησης

Ἰοπανίδα γυναίκα του ποὺμαθε τὴ γλῶσσα ὑπάρχει καὶ στὸ κάλυμμα τοῦ δίσκου μὲ τὴ τοῦ Ρὶτσου στῆ «Σονάτα» καὶ τὰ «Λιανοτρά-

τοῦ ἂντρα της, τὴ μεταφράζει καὶ τὴ σχολαιζει μουσικὴ τοῦ Angulo ποὺ περιλαμβάνεται στο γουὸα». Στὸ τελευταῐο αὐτὸ ἓργο ἡ ὰναὸημι-

ὀλο ἒργο. Ἕνα ἀπὸ τὰ χαρακτικὰ τῆς «Σονά- ουργία του ἀπὸ τὸ ποιητικὸ πρωτότυπο ἔχει τὴ

μὲ φίλους του τῆς [σπωικής διανόησης καὶ τὲ-
τας» ἔχει τιμηθεῖ μὲ τὸ Ἐθνικὸ Βραβεῖο Χα- ρωμᾳλεότητα καὶ τήν ἁὸρὴ σὺλληψη τῆς γρα-

ρακτικῆς τῆς Ἱσπανίας. Ἡ θήκη κλείνει μὲ μιὰ φῆς τοῦ ποιητή. Δὶνει συμβολικὰ τὸν ἀγῶνα

Ὸ Δημήτρης θέλησε σιγὰ σιγὰ να πάρει ἐμ- μεταλλικὴ ἀγκράφσ, σὰν ἀρχαῑο νόμισμα, που καὶ τὴν ἀγωνία τῆς φυλῆς. τὶς ρίζες καὶ τήν

πνεύσεις καὶ ἀπὸ τὴν ποίηση, ποὺ τόσο λα- φέρει ἀνάγλυφα τὴ γυναικεία μορφὴ τῆς «Σο- ἀνάτασή της. Στὴ «Σονάτα» ὑπάρχει ἡ μαγεία

τρεύει, Ἡ ἰδέα ὲπεκτάθηκε καὶ κατέληξε νὰ νάτας» καὶ τὸν τίτλο τοῦ ποιήματος. Mè δυο τοῦ ὀνείρου, ἡ μοναξώ καὶ ἡ φυγή.

δώσει μὲ τὶς γραφικὲς τέχνες τὸ ποιητικὸ κεί- σκαλυστὰ ἀσημένια κλεῖστρα, σὰν εὐαγγέλια Καὶ τὰ δύο ἔργα. ἓργα ἀγάπης καὶ στοργῆς,

Ila/o σὲ μιὶι νέα συνθετικὴ ἀναδημιουργία. Τὰ κλείνει καὶ τὸ άλλο ἐργο, τὰ «18 Λιανοτρά- φανερὼνουν πόσο ποιητὴς εἶναι στὴν τέχνη

ἓξοὸα πολλὰ καὶ ἡ ὑπομονὴ τεράστια. Δὲν τὰ γουδα τῆς Πικρῆς Πατρίὁας» τοῦ Ρίτσου, ποὺ του ὁ Δημήτρης Παπαγεωργίουέ

Δ ὑπολογίζει ὅμως. Ἐὸῶ μετρᾱ τὸ κέφι καὶ ἡ φιλοτέχνησε ό Δημήτρης, τὸ 1974, σὲ διαστά-

Μουσικὴ γιὰ τὸ ἓργο τοῦ

ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣ ΟΥ

Τοῦ Χάρη Ξανθουδάκη

·“ Εἶναι ἀρκετὰ ὁύσκολο νὰ ἐκτιμήσει κανεὶς τὸ βάρος πού εἶχε μέχρι σήμερα ἡ

παρουσία τῆς ποῐηοης τοῦ Πάννη Ρῑτσου στό ἑλληνικὸ τραγούὸι. Ὁ μεγάλος

':— ἀριθμὸς συνθετῶν καὶ τραγουὸιῶν που χρησιμοποῖησαν στῑχους του, ἀλλὰ

ἐκαὶ ἡ ποικιλία τῆς μουσικῆς που ὁημιουργήθηκε ἔχοντας σὰν ἀφετηρῑα καὶ

σὰν ἔμπνευση τοὺς στίχους αὐτοὺς μᾶς ἐπιτρέπει và θεωρήσουμε τὸ Ρὶτσο

· ἕναν ἀπὸ τούς πιὸ πολυτραγουὸημὲνους μεγάλους ποιητὲς μας.

__ Ὁ Μ ἱκης Θεοόωράκης εἶναι ῐσως ὁ συνθέτης ὁτι γρᾱφτηκε λίγο παλιότερα ἀπὸ τὸν ὁμώνυμο

—. ποὺ περισσότερο ἀπὸ ὁποωνὸῆποτε ἀλλο κύκλο τραγσυδιῶν τοῦ Μ. Θ. Στὴν παρτιτούρα

ἒφερεμὲ τὶς μελωδίες του τὴν ποίηση τοῦ Pi— τοῦ ἒργου στιιειὼνεται ἐνὸειξη op. 16. Τὸ op.

, Won στὰ χείλη τῆς πλατιᾶς μάζας, m αὐτὸ μὲ ll τοῦ ῑὸιου συνθέτη ε ναι μιὰ μουσικὴ ὑπό-

mi; κύκλους τραγουδιιῑιν ποὺ ἔγραψε μὲ δια- κρουση για ὀρχήστρα τοῦ θεατρικοῦ ἐργσυ

' «Μιὰ γυναῖκα πλάί στὴ Θάλασσα» μὲ χρονολο-
νεπὲ ιτὲἇφῗῖῗῗῗεῗὲἶῗ,χ,ἕ.υἶῗνῖῒεῡ“ἓῖξεξῖὸτιῗέἵγόᾜ

Μπιθικώτση καὶ ὑπῆρξε σταθμὸς στὴ σταδι- γία 1956. Μουσικὴ ὑπόκρουση ἔγραψε ἐπίσης

ὁ Γιάννης Μαρκόπουλος (1961) γιὰ τὸ ἔργα
;... Γ(ὶδρομίια τοῦ συνθὲιη, τὴ «Μπαλάντα τῆς Ρω-

«Τὰ ραβδιὰ τῶν τυφλῶν». Ὁ «Ἐπιτάφιος» εἶ-
ὲ] ΑΙὶιῑιοούνηςι (1965) καὶ τὰ «Δεκαοχτὼ Διανο-

ναι ἐπίσης ἡ βάση γιὰ τὸ butiva ὁρατόριο

τῆς Πικρής Πατρίδος» (1973), ινα
τοῦ Χρήστου Πὶττα (μὲ χορωὸία καὶ μεγάλη

_-'-" flab τὰ πρῶτα ἔργα τοῦ Μίκη ποὺ τραγουδή-
Τραγούὁια σὲ στίχους Γιάννη Ρίτσου ἐγρα-

ς’ μισσνόμιμα στὸ διάστημα τῆς δικτατο- ψαν ὰκόμη ό Σκῦρος Σαμοῖλης (κομμιῂια ἀπὸ

3' (καλοκαίρι-φθινόπωρο 1973, ἀπὸ τὸν τὴν «Ἐαρινὴ Συμφωνία»), ὸ N. Μαμαγκάκης

ἐξ, ᾖἒξεῑιίινη Καλογιάννη καὶ τὴ Μαρία Δημητρι- (ι 11 Λαϊκὰ Τραγσύὸιαι), ὸ Χρῆστος Acoi’rôç

Ὁυζ.Ἐπιτᾴφιοςι τοῦ Πιὺργου Σαχινίὸη, με- (ιΚαπνισμένο Τοουκάλιι). ὁ Δῆμος Μούτωφς

m ἔργα σὲ μορφὴ ὀρατορίου, εἶναι πιθανὸ (ἀπὸ τὶς εἘπαναλήψαςι), ὁ Màvoc Λοίζος,

47