Page 52 - ΑΝΤΙ - Τεύχος 23
P. 52
, m Μόνὶιιιιι mail:ka Jazz/Z 5144111; 3. [mm «w; ’l’ ”
. ’ " ' ' s '> ' ' “ ’ἱ
fla. ΞΕΝΞ ἰϊὲ
,9ξὶᾏῦ it?
Ε-κι ’
ιη : ᾗῑιιξιῑξυυῖῑᾷἓιῇιςω ν ’ ’
‘15—
·’ Ÿ’r'dr-fr'
v ‘ ἰ ;
gkv'vm"
. v
v. y Ὦ
Ell-Qt:
F' μνιῄῆ
3,1
(ὑπὸ τὴν «Ἐαρινη 3. “pun/Eu»), ὁ Στ. Ξαρχώ καὶ τὴν (mega «Ἰσμήνη» τοῦ Γιιὺργοι· Κου· Δι axa/gag (a:
>40; («'H Κυρὰ τῶν ’Λμτελιὼν»), ὁ Γ. Korea}- 90mm". 'Avuq ἐρουμε ἐπίσης τὸν Ἀνατολικο- Μὶκη Θεοὸωρίικη, «Ἐπιτάφιος»
νης («'H Κυρὰ τῶν ἈμἾελιῶν»,«”Υμνος καὶ γερμανο συνθέτη Gunter Κ ochan, :toù συνέθεσε Mix); Θεοὸωράκη, «Ρωμιοσύνη», HMV EMI
Θρὴνος γιὰ τὴν Κύπρο»), ὁ N. Λ(ιὸοβρὲχι]ς μισ «Καντάτιι» γιὰ βαρύτονο κ(ιί ὀρχήστρα, οὲ Mix); Θεοὸωρὰκη, «Λιαιότρὰγοιιὸα»
(ἀπὸ τὴν «Ἀνυπιόταχτη Πολιτεία»), ὁ Γ. Μεν- στίχους τοι· Ρίτσοι·. Ἠ Kuvn’u’u αὐτή πα(- Χρήστοιι Λεοντῆ, «Κσπνισμὲνο Tom-mill»,
pi; (ἀπὸ τοὺς «Κσῦμοὺς τῆς Γειτονιᾱς» καὶ τὰ χθηκε ἀπ’ τὴ Συμᾳ (avr/.1] Ορχήστρα τοῦ ‘Av.
«Γρὰμματα ἀπὸ τὸ μέτωπο καὶ για τὸ μὲ- Βερολίνου οτὶς γιορταστικὲς ἐκοη).ιὶ]σει; γιίι EMIAL 25064 70169
mum»), ὁ Γιάννης, Ιῑὲζος («”Εμβ(ιτήριο τοῦ τη συμπλήριιιση 34) χρόνων ἀπ’ τὴ νίκη ἐναν- Νίκου Μιιμαγκάκη, «11 Λαὺιὰ Τραγούὸια»,
Ὠκεανοῦ», « Γρέιμματοι ἀπὸ τὸ μέτιυπο καὶ γιὰ τίον τοι1 q (ιοισμοῦ. LYRA 35 78
τὸ gérante»). ὁ Ἀλέκος Τριαντόπονλυς r. Κστσώνη, « Ἠ Κνρά τῶν Ἀμτελιὼν», LYRA
(«Παιχνίὸια τ’ οὐρανοῦ καὶ τοῦ νεροῦ»), ὁ Χάρης Ξανθουδάκης
Θάνος Μικρούτσικος (δύο τραγούδια ἀπὸ τὸ
«Κιγκλίὸαᾈια»), ἡ Ὀλυμπία Παπαὸούκα (ὸύο
τραγούδια) καὶ ὁ Ἀ νὸρὲιις Άνὸρὲοιι (ὸύο
τραγούὸισ ἀπὸ τὸν «Ὕμνο καὶ Θρήνο γιὰ τὴν ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Κύπρο») - χωρὶς ἡ παραπάνω ἀπαρίθμηση να
ἀποτελεῖ πλήρη κατάλογο συνθετών καὶ ἐρ-
γων.
Ἀπὸ τοὺς συνθέτες παραδοσιακής μουσικῆς σόθεμις κι ἕνα γράμμα για μᾱςν. 'H Νόρσ Ἀνα-
ἀναφέρουμε τὸν Ἀλέκο Ξένο, ποὺ τὸ 1955 Πσρσθεῐουμε στο τελος αυτοὺ του σημειωμσ- γνωοτσκη,«οί χειρονομίες τοῦ Γισννη Ρῑτσου». '0
τος ἐνσν πλήρη ηινσκσ τὼν ἐργων του Γιαννη Ρι-
συνέθεσε τὸ Συμφωνικὸ Ποίημα «Εἰρήνη», τσου. ὂηως έχουν κυκλοφορήσει μέχρι of“:ng Πόνος Θασίτης, «Ἠ μεγάλη δύνσμη-. Ἠ Ρούλσ
πάνω στὸ ποίημα «Ὁ ἂνθρωπος μὲ τὸ γαρὺ- σιήν Ἐλλσὸσ. Πρεηει να σημειωθεῐ πως ἐνας apr Κσκλσμσνάκη, -Γιόννης Ρίτσοςῑ Ἀπὸ τὸ Ἐγὼ στὸ
mm». καὶ τὸν Σόλωνα Μιχαηλῑόη, ποὺ με· Bub: ὲργων του ὀὲν ὲχουν note δημοσιευτεῑ στην Ἐμεῑς καὶ στὸ Ἐκεῖνος». '0 Κώσῐσς Κουλουφσ-
λοποίησε τὸν «”Ύμνο καὶ Θρήνο γιὰ τὴν Κύ- Ἐλλσὸσ m οτι ἐχουν κυκλοφορήοει a'e μεταφραση κος, «Ὀ προβλημστισμὸς στὴν ηοίηση τοῦ Γιάννη
προ» (1975, γιὰ βαρύτονο ἢ μεσόφωνο, χορω- μονο σε χώρες τοὺ εξωτερικοὺ Δὲν εἶναι δυνατὸν Ρίτσου», ’0 Τάσος Λειβσδῐτης, «Φιλοκτήτης - Ύηό-
δία καὶ πιάνο), εηισης νσ σνσφερθουν Id ανεκδοτσ ηοιημστσ του δειγμσ μιᾶς ἀληθινὰ μεγάλης ποίησηςη, «'Opé-
noù ὲχουν εμιρσνιστεΔ σὲ εφημεριδες η ηεριοὸικσ. στης - Ἴσως μονάχσ τὸ δικό μσς αἷμα νὺ μᾶς ξεδι·
Στὸ χιῦρο τῆς πρωτοπορ wmñç μουσικῆς ση- Στσ ὀρισ συτοὺ του σωιερώμστος εἶνσι smanc ψάει- καὶ «Ἠ τιοίηση τοῦ Γιάννη Ρίτσου — Μικροὶ
μειὼνουμε δύο τραγούὃια τοῦ Γ wig/0v Σισι- σὸυνστο να σναφερΘουν σνσλυτικσ οι μεταφρα- διαλογισμοί ησνω α’ ἕνα μεγσλο θέμσ».
λιάνου (αΠαράφωνη Συγχορδία» καὶ «Στὴν οεις των εργων του Αρκεί μονο να σημειωθεῑ ὁτι
ἄκρη τοῦ λιμανιοῡ». 1975,γιὰ φωνὴ καὶ πιάνο), ηοιητικὲς συλλογὲς του Ριτσου ὲχουν μεταφρα-
τὴ «Graganda» τοῦ Δ. Μαρσγκόπουλου (1975, στεῑ σε 37 ξένες γλώαοες, TOY IAIOY
γιὰ βαρύτσνο καὶ ὲνόργανο σύνολο δωματίου) Εηειὸη ὁὲν υησρχουν εησρκή στοιχεῖα σκομη
than: va ὁοΘεῑ μισ σντιηροσωηευτικη ησρουσισση Τρσκτὲρ 1934, Πυραμίδες 1935, Ἐπιτάφιος
της ελληνικης και ξένης κριτικῆς σι-ιένσντι ατο 1936, Τὸ τραγούδι τῆς ἀδελφῆς μου 1937,
εργο τοὺ Γισννη Ριτσου. εηιφυλσσσόμεθσ να δώ- Ἔαρινὴ συμφωνία 1938, Τὸ ἐμβατήριο τοῦ
σουμε σ ἐνσ μετογενεστερο τεῦχος, ἐνσ σὺν·
τομο Βιβλιογρσφικὸ σημειωμο μελετημάτων nou ὠκεανοῦ 1940, Παλιὰ μαζούρκα σὲ ρυθμὸ
vù σντσηοκρινετοι ὅμως στὶς σνσγκες τοὺ épvou βροχῆς 1943, Δοκιμασίσ 1943, 'O σύντροφός ,
Σσν ëvc πρὼῐο βοήθημα για κεινους noù θὸθελσν μας 1945, 'O ἅνθρωπος μὲ τὸ γαρύφαλλο
νσ ησρσκολουθήσουν τὸ ἐργο τοὺ Ριτσου στι τήν 1952, Ἀγρύπνια 1954, ‘H σονάτα τοῡ σελη-
mum τῆς κριτικῆς, σνσφὲρουμε τήν ηρόσφστη νόφωτος 1956, Χρονικὸ 1957, Ἀποχσιρετι-
ἐκὸοση, «ιΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣῑ Μελέτες για το εργο σμὸς 1957, Ὑδρία 1957, Χειμερινὴ δισύγεια
τουν, ΕκδΔιογενης. ΑΘηνσ,1975.Σ“συτουςηου 1957, Πέτρινος χρόνος 1957, Oi γειτονιὲς τοῦ
γροφουν ηεριλαμβσνοντσιῑ ’0 Αρσγκόν. {dd χοι-
ρετισουμε τὸ Ριτσο». «- O μεγσλὺτερος ζων n91- κόσμου 1957, Ὁταν ἔρχεται ὸ ξένος 1958,
ητής», --Ἠ σϊσθηση τοὺ χρώματος 010 P1100». Ἀνυπόταχτη πολιτεία 1958, 'H ἀρχηεκτονικὴ
Σὸνισ Ἠλίνσκσγια «Tù σσροντσ χρόνια τῆς non- τών δέντρων 1958, Πέρσ ἀπ’ τὸν Ῑσκιο τῶν
ησης τοῦ Ρίτσου». Ἠ Μσρίσ Μησνούς. «Προβλή- κυπαρισσιών (Θὲατρο) 1958, Oi γερόντισσες
μστσ τῆς ποιησης τοῦ Ρίτοου», «Ἡ σρχιτεκτονικη κ’ ὴ θάλασσα 1959, Μιὰ γυναῖκα πλάῑ on)
τῶν δέντρων-, '0 Πήτερ Μηήσν, «Ὀ μὺΘος a'rù Θάλασσα (Θὲατρο) 1959, Τὸ παράθυρο 1960,
νεοελληνικσ γράμματα καὶ ό Φιλοκτήτης τοῦ Γι· 'H γέφυρα 1960, 'O Μαῦρος Ἄγιος 1961,
σννη Ρίτσου». Ὀ Οὺῑλλιαμ Β. Σησνος, «Τὸ ῠφος
ώς ἱστορική μνήμη στὴ Ρωμιοσύνη τοὺ Γισννη Ρί- Ποιήματα (Α’ Τόμος) 1961, Ποιήμστα (Β’ Τό-
mou». Ὀ Μῆτσος Ἀλεξσνδρόηουλος. -Ἠ γέν- μος) 1961, Τὸ νεκρὸ σπίτι 1962, Κάτω ἀπ’ τὸν
νηση τῆς λέξης- καὶ -Γιὰ λίνο κσλοκσίρι - Ἠ Χρυ- Ισκιο τοὺ βουνοῦ 1962, Τὸ δέντρο τῆς φυλα-
