Page 28 - ΑΝΤΙ - ΤΕΥΧΟΣ 29 - 1975

ο ΡοτχοΣ

Ἴσως να μην εἶναι ὥρα γι’ ἀναλύσεις, 'H άνθρωπότητοι, συγκλο- σουν τέτοιες φοβέρες. Σήμερα χτυπήθηκε τὸ δυναμικὸ σκέλος

νισμένη άπὸ τήν έκτέλεση τῶν πέντε Ἰοπανών ἀγωνιστέον σχε- αὐτῆς της ὲνὸτητας. Μὲ ποιὸ ὅμως σκοπός Nà μεγαλώσει τὸ

δὸν άδιαφορεῖ αὐτη τη στιγμή γιόι τη νοοηρη κι έγκληματικη χάσμα ἁνάμεσα o’ αὐτὴν καὶ οτοὺς μετριοπαθεῑς ἁντιφαοῑοτεςς

«λογική» ποὺ πασκῑζει νὰ ἐλέγξει τις σπασμωδικὲς κινήσεις τοῦ Θ’ άπαντούσοιμε ναί, ἂν τελικά άποφεύγονταν οἱ έκτελέσεις καὶ

φασιστικού τέρατος. “Ωστόσο για μιαν άκόμη φορὰ φάνηκε τὸ καθεστὼς 4περιοριζότοιν, ἓξυπνα, στην ἑκμετάλλευοη ὅλων

πὼς η λαῖκη θέληση ὅταν ὲκδηλώνεται διαρκώς καὶ ένεργητικά, τῶν δηλώσεων.ἑκπροσώπων τῆς «Δημοκρατικής Χούντοις» τοῦ

ὅταν 0i κοινωνικὲς διεργασίες κορυφώνονται καὶ άπειλοῡν νὸι Καρῐλιο ποὺ ὃιαχώριζαν τη θέση τους άπὸ τοὺς «ὑπερεπανα-

ὅιαρρήξουν τὸ εὔθραυστο πολιτικώ τους τσόφλι, ἡ ἐξουσία στατικο ὺς έξτρεμιομούς». Τώρα ὅμως Oî πέντε δολοφονημένοι

παύει να λειτουργεῑ ορθολογικά, Ἐκβιάζεται ν’ ἀκολουθήσει τὸ αγωνιστὲς διάρρηξαν, σὰν σύμβολα ήρωισμοῡ καὶ έπανοιστατι- “

δρόμο τής ὀξυνσης, χοροπηδάει ὑστερικα στὸ ήδη πριονισμένο κού ήθους, κάθε παραταξιακὸ στεγανὸ μέσοι κι ἔξω ἀπὸ τὰ σύν-

κλαδί της. Καὶ ὁ ορθολογισμὸς τής ἐξουσίας, εἶδος πολυτελεῑοις, ορα τῆς χώρας τους. , ’

μὲ άξῖοι χρήσης μόνον 0’ έποχὲς λήθαργου καὶ κοινωνικοῦ συμ- Δὲν ὑπάρχει λογική. Ὺπάρχει μόνο ή ἀνάγκη νὸι ,στραφοῡν τὰ

βιβαομοῠ, απομένει Θλιβερη ψευδαῐσθηση μιᾱς «συνετής ἐπιλο- ἔνοπλοι χέρια της φασιστικής πολιτοφυλακής ὲνάντιοι στοὺς

γης» σὲ ὐπουργικὲς συνάξεις, ὅπου μετέχουν ὀιστοὶ μὲ παραδό- ὀιγωνιστὲς για νὸι μή γυρῑοουν κι αὐτὰ -— τὰ στερνὸι - άνάποδοι.

σεις, μάοτορες σὲ λεπτεπῑλεπτους χειρισμοὺς ὅπως ἐκεῖνοι ποὺ Ὺπάρχει ή «λογικῇ» τοῠ ἐπιθανάτιου ρόγχου καὶτῆς ἐπιταχυνό-

κυβερνάνε χρόνια τώρα τήν Ἰο-ιτανὶοι. “Ας μή γελιόμαστε. ’Ἀλλες μενης οήψης. Τόσα χρόνια ἀγώνων κι αἵματος καρποφοροῠνε

· οἱ ρῐζες τὼν Ἰωαννιῑδηδων, άλλες τοί) Φρανκισμοῠ. Παράδοοη Ὁ Φράνκο πεθαῐνει συμπαρασύροντας στὸν τάφο του καὶ τὸν

ἐκεῖ, άσυναρτηοῑα έδὼ. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ ὰνικανὸτητα ορθολογικᾱΝ Φρανκισμό, γιατὶ τὸ λαϊκὸ κίνημα δέν ἀφήνει τηΔεξιὰ νὰ διαχω->

έπιλογών ἀπ’ τη μεριὸι τοῡ Ἰοποινικοῡ φαοισμοῠ ἔχει ἄπειρα pica: αὐτὰ τὰ δύο, ὅσο κι ἂν προσπαθεῑ. · ’

μεγαλύτερη σημασία άπὸ ὀ,τι οἱ σπασμωᾶκότητες τῶν δικῶν Ἡ ανθρωπότητα θρηνεῖ καὶ καταριέται, αὐτὸ ὅμως δὲν ἀρκεῖ. ’ ’

μας Σωτήρων. Μαρτυράει μιὰ ασυνήθιοτοι οξυμένη κρῑση. Σὲ Τώρα ἡ συμπαρασταΟη 0’ ὅλες τῖς μορφὲςέχει σημασὶα περισ-

άλλη περίπτωση, μια οκληρή στάοη, ὑπαγορευμένη άπὸ σκοπι- σότερη άπὸ κάθε άλλη φορά, εἶναι λάθος νά τήν ὲμπιοτευόμαστε.

μότητες, ὅπως τὶς ἀντιλαμβάνεται τὸ χυδαῑο μυαλὸ κάποιου δι- στήν άντῑληψη τοῠ «καθήκοντος» ποὺ ἓχουν μερικὲς κυβερνήῇ

χτατορῑοκου, θά Ιταν ὀιρκετη νά προειδοποιήσει τοὺς λῐγους σεις. ’Ἐτσι οἱ πέντε άγωνιοτὲς τής λευτεριᾱς ἂς γῐνουν σύμβολα

ανήσυχους ὅτι «άλλαγη δὲ θα ὑπάρξει», Στην Ἰοπανῑα συμβαίνει ηαγκόσμιο,δσάμ βολο ὲλῖζτῐδοιςἐ ’γιατὶ δείχνουν πὼς τὸ τέλος τοῦ

μάλλον τὸ ἁντῐθετο. Τὸ λαί’κὸ κίνημα καὶ r'] αντιφασιστικη - του· “ πανικου ραματοςπ ησια ει.

λάχιστον - ἑνότητα δέν άφήνουν περιθώρια για νά καρποφορή- 2719175 .

. M.B.

28