Page 30 - ΑΝΤΙ - ΤΕΥΧΟΣ 29 - 1975
P. 30
Contre-temps
«T0 τέρας 101) χρόνου»
ςΗ βασανιστικὴ
Ἰνδικὴ λατρεία τόιντρα
η πορεία
μιᾶς γενιάς - Τῆς Μιμικοις Κρανὰκη
Τὸ Κείμενο αὐτὸ γράφτηκε 001v πρόλογος στή β’ έκδοση τοῦ βιβλίου
τῆς Μιμῑκας Kp01v01Kr1: CONTRE—TEMPS.
"E101 λοιπὸν βράὸυασε ἡ ὥρα τῆς αλήθειας. Τώρα; Τώρα οἱ γέρωι τώρα να προσθέσει 1110 «διαίρει, καί βα-
εὶζααστε μεῖς, εἶπε κάπριος φίλος σαν πεθάναν οἱ γέροι του. Βράὸυα- σίλευε» τοῦ ρωμέϊκουῑ (M0 ἔλα ντέ, ποιὸς
σε, Πᾶμε σιγά-σιγά; T0 τρὰμ 10‘ τελευταῖα. Κι’ ὁ θάνατος ἡ πρώτη ἀκριβῶς βασίλευσες) Τὴν ἀντίθεοι] ἐσω-
ἄσπρη· τριχα κί’ ὁ θάνατος μὲ δόσεις 5101 λοιπὸν ἡ Μαρία τερικοῡ 111‘ ἐξωτερικοῦ ποὺ ξεπερναει
κατὰ πολὺ τὸ χῶρο τοῦ κομμουνιστικοῦ
ἔγινε γιαγιά χτὲς ἀκόμα ἥμαστε στα θρανιά τῆς Δευτέρας Δημότι- κόμματος.
κοῦ. Τώρα,· τΏρα να σᾶς καληνυχτῖσουμε ἔτσι λοιπόν 1/01 ὁνοματίσω Ἀρχίζει λοιπὸν τὸ τροπάριοῑ
«τὸ - πρῶτο - μου - βιβλίο» να τὸ κρίνω σα ὁικόγραφο ἐπειδὴ διὰ -Ἐσὺ ὁὲν ξέρεις τὴν ελληνική πραγματι-
ταῦτα αὔξ. ἀρ. 30 χρόνια, να ζυγιάσω, λέει, στὴ μπαλάντσα 00111511- κότητα. (Λὲς κι’ ἔχει ἡ γῆς κρικέλα V01 τὴν
κόψει 0 καθένας στὸν ὦμο, καλή του ὥρα
πόρευμα, μὲ τίτλο, ὄγκο, βάρος σὺν καὶ πλὴν κάτι που για μένα οὔτε τοῦ Μακρυγιάννη. "01110; έτσι, 15811109111)-
πρῶτο οὔτε βιβλίο εἶναι, μὰ κάτι ἀνώνυμα, παρόν, συνεχὲς καὶ 010101— νεται ô μνηστήρας τῆς Πηνελόπης τοὺς
110110 σαν τὴν ἴὸια τὴ ζωή. Πρόκειται, δηλαδή, λίγο-πολὺ για ἐπική- ζόρικους, τοὺς ἀνοικονόμητους καὶ τὸν
ὁειο, για ἑκτέλεση καὶ ὁουλειὰ νεκροθάφτη. ἐνδεχόμενο’συναγωνισμό τους. ’Όχι βέ-
βαια πὼς ὁ ἀπόδημος δὲν ἔχει διαθέσεις
Πῶς γίνεται; Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ οὔτε καὶ συνταγὴ τῶν ἀλχημιοτιῖ)ν τῆς Ἀλλο- ἀποικιακὲς καὶ στάσι] συμβουλάτορα κι·
ἥξερα οὔτε ἤθελα «v01 — γράψω - ἕνα - λάνδης. Πάρε μιὰ σταγόνα νερό. Τί 7110 ἐθνοσωτήρα, ἰδίως ἀν τοῦλαχε v01 καζαν-
βιβλίο». Εἶχα ἀνάγκη νὰ πῶ 11011111, κοί- ἁπλὸ καὶ διάφανο. Κι’ ὅμως περιέχει δύο τήσει, κόιααθε ἄλλο).
ταξα λοιπὸν πῶς γράφουν οἱ εἰδικοί, οἱ στοιχεῖα, ὑδρογόνο 111‘ ὀξυγόνο. Ἕτσι καὶ KL‘ ἓρχεται ô χαβὰς τῆς γλώσσας-Μ’
ἐπαγγελματίες - ἃς εἶναι καλὰ οἱ ἄνθρω- κᾶθε ὃικό μας 110110190 εἶναι σύνθετο ἀπὸ αὐτὴ δικό μας προνόμιο κι’ ῖδιοκτησία
ποι - ὅπως περίπου στὴν ἀρχὴ -ἀρχὴ τῆς πρῶτο καὶ τρίτο- πρόσωπο. T0 71911110 μας. "H1C1V8, βλέπεις, γραφτό μου ν’
ζωῆς μαθαίνεις νὰ τρῶς μὲ τὸ μαχαιρο- «ὲμεῐς - 111’ αὐτοὶ» τὸ λέμε «χώρα προ- ἀκούσω καὶ τοῦτο στὴν Ἑλλάδα «01, τί
πήρουνο καὶ προσέχεις τί κάνουν οἰ με- έλευσης». Τὸ δεύτερο, ὅταν θέλουμε v0. ὡραῖα μιλάτε 101 ἑλληνικά», 118101 10 ἀνα-
γάλοι βοηθώντας στὴν ἀνάγκη καὶ μὲ τὰ ποῦμε καν’ ἀστεῐο νὰ γελάσουμε, 10 λέμε πόφευκτο καὶ. προκαταρκτικὸ ἐκεῖνο
δάχτυλα, κάτι τέτοιο. Τώρα πῶς καὶ γιατί «χώρα ὑποδοχῆς» (ἂν δὲ σᾶς ἀρέσει γυ- «yes, please». ρητέον ἐπὶ τῇ ἐμφανίσει. Δὲ
αὐτὴ ἡ ἰδιωτικὴ ὑπόθεση έγινε δημόσια, ρίστε πίσω). Μάγος εἶσαι; Πράγματι, γίνεται, λέει, v01 ξεμάθεις τὸ κολύμπ-ι,.
διαβάστηκε, κρίθηκε, κατακρίθηκε, ἐγ* κάμποσοι ἀπὸ μᾶς έτυχε νὰ γυρίσουνε Ἀμ’ πῶς θα ξεμαθεις τὸν τρόπο ποὺ ἀνα-
κωμιάστηκε, προτάθηκε γιὰ βράβευση, πίσω 011‘] χώρα προέλευσης, ποιὸς 11‘8 κομ- σαίνεις; Ἀποριῖ) πῶς ô παλαιὸς ἐκεῖνος —
μπήκε α’ ἀνθολογίες 111’ ἱστορίες καί, τε- μένα ποδάρια, ποιὸς δίχως χέρια, ἄλλοι καὶ δὴ ποιητὴς - ἤθελε σώνει καὶ καλὰ νὰ
λικά, λησμονήθηκε τόσο ποὺ γιὰ τοὺς οὔτε κεφαλὴ δὲν εἴχανε. Τί έγινε, νομί- πάρει χῶμα ἑλληνικὸ ἀπ’ τὴ γαλανὴ πα-
πολλούς, νεώτερους καὶ μή, ἡ δευτέρη Ç81g; Παρατηρήθηκε τὸ ἑξῆς φαινόμενο, τρίδα, για νὰ ἐπιζήσει στα ξένα —- ποὺ δὲ
τούτη ἓκὸοση θόιναι πρώτη, τὸ ἅλμα σὰν τὶς φάσεις τῆς Σελήνης; κανένας δὲν διαφέρει καὶ πολὺ ἀπὸ τᾶλλα — ἀντὶ 11101
ἐτοῠτο, ναί, τὸ μυστήριο τοῦ πληθυντι- τὸ πήρε χαμπάρι πὼς ἤτανε σακόιτηδες, οἱ χούφτα γλῶσσα ἑλληνικὴ που δὲ μοιάζει
κοῦ, τοῦ «ἐμεῐς», τὴ συνάντηση τοῦ ἄλλου πληγές, οἰ κορμοί, 1’ ἀκέφαλα σώματα μὲ καμιὰν ἄλλη. Ξέχασα βέβαια, πῶς λέ-
ἀκόμα δὲν τὰ κατάλαβα ἴσαμε σήμερα. θόιπεφταν, φαίνεται, στὴ ζώνη τῆς σκιᾶς. γονται 101 σήριαλ ἑλληνικά. M01 110171018,
Μιὰ ἑξήγηση βρίσκω, θὰ τὴν πῶ παρα- 010 σκοτάὸι τῆς Ἀλλολάνὸης. 011‘1 Γαλλία, ἔτυχε να παραμιλήσω μὲ τὶς
κατῳ. "A; εἶναι, τὶς χίλιες καὶ μια νὺχτες τῆς ὧρες, ὕστερ’ ἀπὸ ἐγχείρηση σοβαρὴ κι’
- Aï, 11101 κι’ ἅρχισες πέστηνε τώρα. ξενιτιᾶς καὶ τῆς ξενυχτιᾶς Θὰ τὶς ποῦμε ἀναισθησία μὲ χλωροφόρμιο. Γαλλικά,
-”Οχι, γιατὶ ἐδὼ μεσολαβεῖ τὸ ἄλλο ἀλλη φορά. Σή μερα μόνο 11101 ἀπορία ἔχω. ἀπ’ 0,11 μούπανε. Μόνο 11101 λέξη εἶπα έλ-
παραμὺθι τῆς ξενιτιᾶς καὶ τῆς δίγλωσ- Μπορῶ; N01: ὁ Ἕλληνας ποὺ μισεῖ τὴν ξε- ληνικά; ν ε ρ 0, μόνο τὴν ἅμεση,” ζωῗκὴ
σίας. Τὰ συνηθισμένα, cO ἴδιος τροχονό- νοφοβία, τόσο ποὺ ἂν τύχει νᾶναι ἀκραι- ἀνάγκη, τὴ δίψα.
μσς ρυθμίζει, ἐλέγχει καὶ καθαρίζει τὸν φνὴς ἐθνικιστής, δηλαδὴ στρατιωτικός, -Τότε γιατί δὲν έγραψες ἄλλο μυθι-
ἐθνικὸ χῶρο 111’ ἀπ’ τὴν ἀνεργία 111’ 01710 δὲν ρώτησε ποτὲς σὲ ποιὰ ξένη καὶ προσ- στόρημα; ("Eva μικρὸ - λεπί - ὃι
11710111 καινὰ δαιμόνια, ποῦ ξέρεις, μὲ τὴν τατιὸα δύναμη παράγονται τὰ μέσα τῆς ἀστράφτει μέ - σα - τὰ πθ·-
ἴδια μηχανικὴ κίνηση. Τὴ μετανάστευση. ἐθνικής του ἀνεξαρτησί 11; - τὰ ὅπλα - Ô μά-τια-τους».) ’-
’ Ἀνήκω, λοιπόν, στὸν πιὸ ἀρχαῐο, τὸν Ἕλληνας που σε κάθε ξένη ἐπέμβαση Γιὰ τὴν ἀκρίβειαςδὲ δημοσίεψα ἄλλο ;
7110 σύγχρονο λαὸ τοῦ κόσμου; 010 Τέ- σπεύδει ν’ ἀντιτάξει μιὰν ἄλλη, τόσο ποὺ (Θέ μου, φύλαγέ 1101_; ἀπ’ τοὺς
ταρτο Πρόσωπο τοῦ Πληθυντικοῡ, μεῖ- 10 Δεκέμβρη τοῦ 44 λ.χ. ὅταν ὁ Τσώρτσιλ φίλους μας, κλπ. Εἰν’ ἡ ἱστοὶ-
γμα ἀξεδιάλυτο, συναίρεση πρώτου καὶ εἶχε ἀρχίσει πιὰ νὰ μοιάζει μὲ χασάπη, ρία με τοὺς ἀκέφα-λους τῆςῇῗ
τρίτου. Λέμε τοὺς Ἕλληνες «ἐμεῖς - κι φωνάζαμε 010 Σύνταγμα «Ροῦζ-βελτ, Ἀλλολάνδης ποῠλεγα πρίν).
αὐτοί», ταύτιση καὶ διαφορὰ μαζὶ. Στὸν Ροῦζ-βελτ», κι’ ὅπως ζοῦσε ἀκόμα ὁ μα- Ἔγραψα, γράφω - ἑλληνικὰ ἢ γαλλικά, · εὲ
τόπο μου, στὴν Ἀλλολάνὸη, ὅλοι οἱ πολί- καρίτης ἔσπευσε βέβαια νὰ πεῖ «παρὼν» ἐξαρτᾶται - κί’ ἄλλο τρόπο νὰ ἐκφραστῶ 1
τες ἓχουμε τὸ ἴδιο ὅνομα; Οὔτις — ἑκατομ- σὰν τὸ X0190 στὸν ξυλοκόπο τοῦ μύθου, ὁ ὃὲν ἓχω (ἐκτὸς ἀπ’ τὸν ἧχο, καμιὰ φορά).
μύρια πληθυσμός, κράτος τρανὸ σὰν τὰ Ἕλληνας ποὺ ὅταν πέρσι τέτοιον 1101190 ἡ na“ αὗϊόὲ Nd, ἐπειδὴ σβύνειςχ σκίζεις, s: ζ
μεγαλύτερα τῆς Εὐρώπης κι’ 0 κάθε Οὔ- Ἑλλὰςνὲκανε πὼς φευγει ἀπ’ τὸ Νάτο. 11’ ὃιορθώνεις, ἐλέγχεις ὣς τὴν τελευταία ç;
τις, εἴπαμε, κρύβει ἕνα διπλὸ πυρῆνα, εἷ- βρῆκε v01 φωνάξειῑ «Ἑλλὰς - Γαλλία - στιγμή, ὡσπου v01 Byei 111’111- ποὺ κάααπως
ναι καὶ ἴδιος καὶ ἄλλος - παληὸ μυστικὸ συμ-μα-χία», αἲ λοιπὸν τί σοφίστηκε νὰ σοῦ μοιάζει. Νάέ 11710900001118,;71081«—.1
30
