Page 11 - GEH1101-เอกสารประกอบการเรียนการสอน-unit1
P. 11

สุนทรียภาพกับชีวิต







                                      1.1.2.2   สุนทรียภาพ
                                               สุนทรียศาสตร์เป็นวิชาที่เกี่ยวข้องด้วยเรื่องการตอบสนองต่อวัตถุธรรม

                       โดยการตอบสนองดังกล่าวหมายความถึงการรู้สึกสัมผัสรับรู้ของแต่ละบุคคลต่อความงามใน

                       ธรรมชาติหรืองานศิลปะอย่างอยู่นอกเหนือเจตจ านงแห่งตน ทั้งนี้ การตอบสนองนั้นเรียกอีกนัย
                       หนึ่งว่า “สุนทรียภาพ”  หรือ “ประสบการณ์สุนทรียภาพ”  (aesthetic  experience)  ซึ่งสามารถ

                       อธิบายให้กระจ่างเพิ่มขึ้นได้ว่าหมายถึง การรับรู้สภาวะจ าเพาะต่างๆ ของความคิดจิตใจ

                                                                   [17]
                       ตัวอย่างเช่น ทัศนคติ อารมณ์ และ การตอบสนอง    อย่างอยู่นอกเหนือเจตจ านงแห่งตน โดย
                       สภาวะจ าเพาะดังกล่าวในสุนทรียภาพ มีความเกี่ยวข้องกับค าบ่งชี้ด้านความคิดจิตใจส าคัญ 2 ค า

                       ได้แก่ สภาวะสูงส่งล ้าเลิศยิ่งใหญ่อยู่เหนือการชั่งตวงวัดและลอกเลียนแบบ (the sublime) ซึ่งเกิด
                       ในความรู้สึกด้านบวกหรือด้านลบ (negative  pleasure  or  feelings)  ของปัจเจกบุคคล ที่มีต่อ

                       ธรรมชาติหรือวัตถุธรรม และที่เกิดในสัญญาณ (sign)ที่บ่งบอกถึงสภาพเปราะบางไม่มั่นคง รวมถึง

                       สภาพโดดเดี่ยวของการอยู่บนโลก และ สภาวะงาม (the beautiful) ซึ่งเกิดจากการรับรู้ต่ออารมณ์

                       ความรู้สึกเชิงสังคม (social feelings) เช่น อารมณ์พาฝัน และที่เกิดในความหวังของปัจเจกบุคคล

                                                                                           [18]
                       ซึ่งจะได้รับความรู้สึกปลอดโปร่งเบิกบานจากความรักหรือความปรารถนาแห่งตน   อย่างไรก็ตาม
                       สภาวะงามดังกล่าวนั้นมุ่งเน้นจ าเพาะที่การสัมผัสรับรู้ผ่านการมองเห็นและการได้ยิน ซึ่งก่อให้เกิด

                       ความพึงพอใจอย่างเป็นสุขท่วมท้น (great pleasure)

                                               ทั้งนี้ ค าสองค าดังกล่าวปรากฏครั้งแรกในข้อเขียนที่ชื่อว่า A

                       Philosophical Enquiry into the Origin of Our Ideas of the Sublime and Beautiful หรือ On
                       the Sublime and Beautiful ของเอ็ดมันด์ เบิร์ค (Edmund Burke 1729-1797) นักปรัชญาและ

                       นักการเมืองชาวไอริช ตีพิมพ์เมื่อค.ศ. 1757 เมื่อกล่าวโดยสรุป ค าว่า the beautiful ที่เอ็ดมันด์ เบิร์

                       คอธิบายไว้ในข้อเขียนของเขานั้น มีความหมายว่าสิ่งที่มีแบบอันงามและก่อให้เกิดความพึงพอใจ

                       ทางสุนทรียภาพ ขณะที่ค าว่า the sublime มีความหมายว่า สิ่งที่มีพลังอันสามารถกระตุ้นเร้าและ
                                   [19]
                       ท าลายผู้คนได้   อย่างไรก็ตาม เอ็ดมันด์ เบิร์คน าแนวความคิดเกี่ยวกับค าสองค าดังกล่าว มาจาก
                       ค าอธิบายเรื่อง โครงสร้างปัจจัย (causal structure) ของแอริสทอเทิล (Aristotle 384-322 BC) นัก

                       ปรัชญากรีก

                                               โดยความหมายของค าว่า “โครงสร้างปัจจัย”  ดังกล่าว ประกอบด้วย

                       วัสดุปัจจัย (material cause) หมายถึงการเปลี่ยนแปลงเชิงวัตถุ เช่น โต๊ะท ามาจากไม้ รูปปั้นท ามา
                       จากโลหะหรือหิน รูปปัจจัย (form  cause)  หมายถึงการเปลี่ยนแปลงกายภาพเชิงสรรสร้าง เช่น

                       อัตราสัดส่วนการเปลี่ยนแปลงของตัวเลข ดังกรณี 2:1 สัมฤทธิปัจจัย (efficient or moving cause)



                                                                                                        11
   6   7   8   9   10   11   12   13   14   15   16