Page 27 - E-Book เรื่อง ความเร้นลับของพืช

Guttation

การสูญเสียนํ้าของพืชอีกประเภทหนึ่งเรียกวา การคายนํ้าเปนหยด เปนการ สูญเสียนํ้า โดยเฉพาะในขณะที่

สภาวะแวดลอมไมอํานวยตอการคายนํ้า เชน ในเวลากลางคืน ในขณะที่มีอากาศเย็น ความชื้นสูงและลมสงบ ในภาวะ

เชนนี้ ถารากพืชยังสามารถดูดนํ้าเขา จะทําใหเกิดแรงดันราก ซึ่งจะดันใหนํ้าและสารที่ละลายอยูในนํ้า ในไซเลมไหล

ออกทางปลายสุดของทอไซเลมคือบริเวณสวนปลายของเสนใบ (vein ending) นํ้าที่ถูกขับออกมาในรูปของหยดนํ้า

ผานชองเปดที่เรียกวา ไฮดาโทด (hydathode) ตามขอบใบและปลายใบ ภายในของเหลวที่ถูกขับออกโดยวิธีการคาย

นํ้าเปนหยดนี้พบวามี สารอาหารหลายชนิดเจือปนอยูดวย ไดแก สารเกลือแร กรดอินทรีย กรดอะมิโน และอื่นๆ

การดูดนํ้าของรากพืช

นํ้าเขาสูรากทางขนรากไดโดย กระบวนการออสโมซิส การแพรธรรมดา (Diffusion) โดยผานไปตามผนังเซลล

และชองวางระหวางเซลล

การลําเลียงนํ้าของพืช

การลําเลียงนํ้าของพืช จากรากขึ้นไปสูยอดเกิดขึ้นโดยอาศัยกระบวนการตาง ๆ คือ

1.แรงดึงจากการคายนํ้า (Transpiration pull)เมื่อพืชมีการคายนํ้าทางปากใบทําใหเกิดการลําเลียงเนื่องจากมีแรงดึง

ระหวางโมเลกุลของนํ้า (Cohesion)

2. แรงดันราก (Root Pressure) เมื่อรากดูดนํ้าเขาสูรากมาก ๆ จะเกิดแรงดันดันใหนํ้าเคลื่อนที่เขาไปสูเซลลถัดไป

ตามทอลําเลียงนํ้าขึ้นสูยอด

3. Capillary Action เกิดขึ้นไดเนื่องจาก แรงดึงดูดระหวางโมเลกุลของนํ้ากับผนังดานขางหลอดในทอลําเลียงของ

ไซเลม (Adhetion)