Page 258 - Bir Ölür Bin Doğarız - Kitap

suyla “Yaşasın Ardıç Direnişimiz”, “Devrim Şehitleri Ölümsüz-

dür”, “12’ler Yaşıyor, Devrimci Sol Savaşıyor” sloganlarıyla tek-
rar tekrar öfkelerini dile getiriyorlardı. Onu katledenler yanına

yaklaştığında, halk taşlarla saldırıyor üzerine.

Cihan ve Haydar Dersim merkezinde binlerin slogan ve
marşlarıyla omuzlarda taşınıyor. Cihan ve Haydar’ı bütün Der-

sim halkı tanıyordu. İki yiğit insanın gülen resimlerini takmış-

lardı yakalarına. Onları en son ne zaman gördüklerini,
kendilerine en son neler söylediklerini anlatıyorlardı bir birle-

rine. Cihan onlarla iki hafta sokakta volta atmış, neşeli kahka-
haları yayılmıştı dört bir yana. Gözünün ve gönlünün dağlarda

olduğunu bilmeyen yoktu. Gerilla olmak en büyük arzusuydu.

“Onu bugün yüreğimize gömüp, biz de yarın gerilla ola-

cağız” diyerek gençler birbirlerine fısıldaşıyorlardı.

Haydar ise daha bir hafta önce, hiç istemediği halde gittiği
askerden izne dönmüş ve otogarda otobüsten iner inmez arka-

daşlarına Cihan’ı sormuştu. Çünkü üç ay önce askere giderken
Cihan’a birlikte gerillayı gitmeyi önermiş, kendisinin askerden

dönmesini beklemesini istemişti. Ancak Cihan’ın gerillaya gitti-
ğini duyduğunda artık yerinde duramaz olmuştu. Ve ikinci gün

kendisini gerillaya uğurlamaya gelen ablasına “bir gün bu dağ-
lardan silahlarımızla ineceğiz Dersim’e” demişti.

İşte Dersim halkı, bu genç yiğitlerini yüreklerine gömmek,
orada yaşatmak için toplanmıştı merkezde. Kin, öfke büyüktü.

Cenaze törenini yaptırmamak için her tarafı saran, her köşe
başını tutan özel tim şaşkındı. Sabah erkenden Dersim merkeze

girişleri tutmuş, cenaze törenine katılımı engellemek istemişti.
Ancak her dakika binler inadına çoğalıyordu. Engellemek

mümkün değildi. Yollar tutulduğu için arabalardan inen insan-
lar patikalardan akıyordu meydana.

Dersim susmuştu. Kepenkler inmiş, işler bırakılmış, herkes

258