Page 120 - παράξενες ιστορίες με γάτες

γως του φύλου και του χρώματος. Μερικές ήτανε συ-
νετές και φρόνιμες, «σπιτίσιες», καλές και ήρεμες,
τίμιες και «ανθρώπιζαν». Δεν έμπαιναν στα σπίτια,
δεν πείραζαν τα νοικοκυριά ούτε έκλεβαν το φαΐ, πα-
ρά κάθονταν, σαν αρνιά, στις αυλές κι ακουρμαίνο-
νταν τα πάντα, μέχρι που με ένα σάλτο μάγκωναν, με
νύχια και με δόντια, την ακρίδα ή τον ποντικό και ψό-
φια τα ’φερναν να τα δει ο νοικοκύρης, να τις παινέ-
σει για τις αξάδες τους. Άλλες όμως ήτανε μπαμπέ-
σες, κατεργάρισσες, ύπουλες, πανούργες και
«γάτιζαν». Όσο να στρίψει το μάτι της η νοικοκυρά,
χύμαγαν στον νεροχύτη κι άρπαζαν τον μεζέ κι εξα-
φανίζονταν.

Μύλος γινότανε στις γειτονιές της Νερούπολης, όταν
τέτοιες, κακές κι αχάριστες γάτες, άφηναν τις κατσα-
ρόλες με σκέτο νερό. Τις Κυριακές, οι ψαράδες, κα-
θώς ήταν μπουχτισμένοι από τα ψάρια, αλλά και τα
λεφτά δεν έφταναν ν’ αγοράσουν ακριβό κρέας, συ-
νήθως έτρωγαν αρνίσιο κεφαλάκι σούπα αυγοκομμέ-
νη ή γκιουβέτσι με ρύζι και γιαούρτη. Οι γυναίκες
έβαζαν το κεφάλι να μουσκέψει σε κατσαρόλα με νε-
ρό, και μετά το έπλεναν σχολαστικά. Η ώρα που ο
μεζές ήταν στο μούσκιο, οι άτιμες οι γάτες ύπουλα
και σβέλτα τον άρπαζαν και γινόντανε «Λούης». Τότε
και η φαμελιά έμενε Κυριακάτικα χωρίς μεζέ και οι
γυναίκες τράβαγαν τον «αλλοίμονο» από τα βρισίδια
των αντρών που «κουτσομπόλες» τις ανέβαζαν και
«ανεπρόκοπες» τις κατέβαζαν.

Οι δε γάτες τραβολόγαγαν παραπέρα το κεφάλι του
αρνιού, το κύλαγαν στο χώμα και το μάδαγαν λαίμαρ-
γα, μέχρι που το ’φταναν ίσαμε το κόκκαλο. Από κει
και κάτω αναλάμβαναν τα σκυλιά. Δεν ήταν ασυνήθι-
στες τέτοιες εικόνες στη Νερούπολη, ούτε και οι κα-
τάρες: «Μωρές, ξεπατωμένες! Για ξαναελάτι κατά

119