Page 28 - περιοδικό κύμα τεύχος 3

Σαρκοφάγος
28
Κουτή αράχνη
Σπαθιά ανεβήκαν στο λαιμό,
Παγωτό χωνάκι και πνίξανε το «μείνε».
ο κόσμος που λιώνει. Κοράλλια βυθού οι ανάσες μου
Τριμμένη σοκολάτα αιμορραγούν στον αέρα.
το παιδί του πολέμου. Χώνω το πρόσωπό στο μαξιλάρι

Σαντιγί που στέκεται ουρλιάζω.
το προσφυγόπουλο στη βάρκα. Με μαστιγώνουν τα πούπουλά
Δεν θέλω να ξυπνήσω την ώρα που δραπετεύουν.
το κουκούλι που με κρατά. Σαρκοφάγος το κρεβάτι
Στέκομαι μακριά από , που θεριεύει.
Μαριαλένα Δισακιά
βομβαρδισμούς και Καταπίνει το κορμί
καμένες εφημερίδες. σε άυλη υπόσταση.
Αίμα στάζουν τα σωσίβια Θερίζει η καρδιά
πάνω σε διχασμένες ανεμώνες. τον κάμπο της λογικής.
Ποιος μπορεί να βρεθεί Ξαναβλέπω το ξεχαρβαλωμένο πιάνο
με οδηγό μια κουτή αράχνη; των παιδικών μου χρόνων.
Τα χέρια σου παγωμένα
ιδρώνουν το κορμί μου.
Καρδιοχτυπώ στην αναμονή
της νεκρής ματιάς σου.
Ερωτευμένη ξανά και
εσύ από πηλό.
Λιμοκτονεί
αχάιδευτο το σώμα!

ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Αργά οι νταλίκες θα διασχίζουνε το σώμα της νύχτας
Κι ένας αρχαίος άνεμος θα ταξιδεύει μόνος
Κάποιος γυρνά σκυφτός με τη βροχή
στην κάμαρη του
Παιδιά ανύποπτα σκιρτούν στον ύπνο τους με το λυγμό του
Δεν ήμουν όμορφη
Ούτε άσκημη
Δεν ήμουν πόρνη
Ούτε άγγελος ΠΟΛΥΞΕΝΗ ΓΕΩΡΓΙΑΔΟΥ
Δεν ήμουνα παιδί ή γέρος
Δεν ήμουν κόκκινη
Ούτε μαύρη
Ούτε όνειρο
Ούτε χώμα
Ήμουνα όλα αυτά μαζί
Πύον που αποβάλλουν οι ψευδαισθήσεις σας
To γκάζι κανείς δεν θα το κλείσει