Page 33 - περιοδικό κύμα τεύχος 3

Σαν ταξιδιώτης χρόνου ,νιώθω , αυτό είναι το συναίσθημα της κάθε σύ-
ντομης στάσης καθώς αναρωτιέμαι για λίγο τι κάνουν οι άνθρωποι σε κεί-
να τα μουντά φωτισμένα σπιτάκια του χωριού ,που μόλις πέρασα και κυ-
ρίως τι θα κάνουν μετα που θα φύγω.

Και αυτοί οι σταθμοί μου φαίνονται σαν νησίδες αναμνήσεων , σπί-
τια που με τον καιρό ερημωθήκαν και που πια υπάρχουν στο πουθενά ‘
και οποίος κατεβαίνει εκεί δεν θα βρει τίποτα άλλο παρα ρωγμές στη συ-
νέχεια του χρόνου ,χωρίς κάποια εμφανή σχέση ή λογική .

Σταθμοί έρημοι που πια υπάρχουν για τραίνα που παν στο πουθενά,
σταθμοί που οποίος κατεβαίνει θα πέσει σε fractals της ιδιας επαναλαμ-
ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΛΕΒΑΝΤΗΣ
βανόμενης πραγματικότητας ,που χάσκουν και καταπίνουν όσους δεν
περνούν βιαστικοί ,κάπου εκεί είναι και οι αγαπημένοι σου!
Γενικώς δεν μπορώ να πω ότι πιστεύω στα θαύματα ,ούτε άλλωστε δί-
νω και ιδιαίτερη σημασία ακόμα και όταν συμβαίνουν δίπλα μου , αλλά
εκείνη την κοπέλα την πρόσεξα από την πρώτη στιγμή .Στέκονταν
τουρτουρίζοντας στην άκρη της αποβάθρας και περίμενε.
Έτσι όπως την πλησιάζαμε μου φάνηκε πως έρχεται ( να πέσει) προς
τα πάνω μου και πως το είδωλο της αναβόσβηνε σαν φανός ομίχλης

με το ρυθμό και τα κουνήματα του τραίνου , σαν εικόνα από προβολή
slides. με κάθε κούνημα να εμφανίζεται και μετά από λίγο να εξαφανί-
ζεται παλι.
Μαύρη μάλλινη φούστα και πράσινο πανωφόρι αυτό πρόσεξα πρώ-

τα. Έτσι τυλιγμένο στο κουκούλι του περίμενε και κείνο να γδυθεί και
να πετάξει.

Είχα κάπου διαβάσει ότι η αντίληψή μας είναι ασυνεχής. Ξέρουμε ότι
σε μια ταινία αντιλαμβανόμαστε 24 εικόνες ανά δευτερόλεπτο. Η 25η
δεν γίνεται αντιληπτή.

Έτσι κάπως μου μοιαζε η τύπα ,σαν την25 εικόνα ,που δεν ήξερα αν
υπήρχε ή όχι.

Φτάνοντας πια στο σταθμό παρατήρησα ότι η αριστερή της πλευρά
έλαμπε - τόσο δυνατά που κάποιοι διπλανοί της φάνηκαν να δυσα-
νασχετούν .Πάνω σε άσπρο ύφασμα με χρυσή κλώστη κεντημένο
κατι σαν άστρα του Δαβίδ!

Ακόμα φορτώνουν κόσμο ,σκέφτηκα. 33