Page 30 - περιοδικό κύμα τεύχος 3

30

Το Coming out ενός ανένταχτου εμιγκρέ

Αγαπώ τούς αδύναμους ανθρώπους και τούς συμβουλεύω να μην το κρύβουν.
Εγώ, ας πούμε, είμαι ένας μεταμφιεσμένος αδύναμος άνθρωπος.
Δεν με βοήθησε και πολύ αυτό ..
Εάν ο λύκος πεινάει σε οσμίζεται πάντα. Σε βρίσκει.
Και μόνο χαμένη ενέργεια είναι το καμουφλάζ.
Αφησε τη φαντασία σου ,μού έλεγαν να σε ταξιδέψει..
Εφευγα λοιπόν παίρνοντας μαζί μου όλες τις ανεπίτρεπτες σκέψεις μου.
Μιά σκάλα υπηρεσίας είχε η πραγματικότητα και μετά κάποια βήματα ήμουν λαθρο..,
λαθρομετανάστης , λαθρεπιβάτης, λαθροβιών. Τέλος.
Στην αρχή κοίταγα το όνειρο κατάματα. Εσπρωχνα ένα καροτσάκι θαρρώ τότε , μέσα
μάλλον
θα ήταν το μωρό μου , μικροί βραχίονες , μεγάλα μάτια, άγνωστης γλώσσας περιήγηση.
Εσπρωχνα και διέλυα ταυτόχρονα τούς λόφους με το βλέμμα.
Από πίσω έβρισκα θάλασσα.
Με το νερό της ξεδιψούσα.
Στην επιφάνεια της άκουγα λέξεις από την γλώσσα μου να τις στριφογυρίζει ο αέρας.
Μέσα μου,γιατί δε μού μιλάς ,μίλα μοτ, έλεγε ο T. S. ELIOT και νόμιζα ότι μού
απευθυνόταν
προσωπικά.

Επίσης οι απαιτήσεις τής Γουίνυ με έβρισκαν απόλυτα σύμφωνη .
Κοιμάσαι Γουίλυ ! Γιατί κοιμάσαι..θα μπορούσα και να σε χρειαζόμουνα.
Κοιμόταν, όλο το σύμπαν κοιμόταν , όταν έφτασα εδώ.
Κανένας δεν κατάλαβε πως ήρθα.
Οι λέξεις που κουβάλαγα ασθενούσαν και πέθαιναν.
Οσες επέζησαν κινούνται τις νύχτες αργά στο φώς ενός κεριού να βρούν αποδέκτη.
Αν είναι απρόθυμος σπάνε σε χίλια κομμάτια.
Το πρωί βρίσκω στα κλινοσκεπάσματα 1/10 από φωνήεντα , 1/5 από σύμφωνα,
κάτι που δεν γίνεται πιά να συγκολλήσεις..
Είμαι εμιγκρέ. Νεοεμιγκρέ.
Κάτω από φώτα νέον, σε γειτονιές βρώμικες, κοντά σε ποτάμι, ΙΩΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ
προχωρημένες κοινωνίες, εδώ δεν μιλούν με λέξεις..
Αρκούνται σε επιφωνήματα.