Page 589 - หนังสือเมืองลับแล(ง)
P. 589
ในกรณีคำว่า “ชวาชกํ” ที่ปรากฏในจารึกอาจจะมีความหมายเดียวกันกับ “ชวา”ในจารึกวัด
บูรพาราม ซึ่งหมายถึงเมืองหลวงพระบาง นั้น ผู้ศึกษาได้ตรวจสอบเนื้อความในจารึกวัดบูรพารามพบว่าใน
จารึกวัดบูรพาราม ด้านที่ ๒ บรรทัดที่ ๑๕-๑๖ ได้กล่าวถึงว่า “สพฺพรฺฏเฐ จ อุตฺตเร กาวรฺฏฐํ ชวารฺฏฐํ อิสานฺเย
ํ
ทฺกขิเณ จ ปตฺวา พฺรปางฺคปุรญฺ จ” ได้กล่าวถึงว่า รัฐชวานั้นตั้งอยู่ทิศอีสาน ซึ่งต่างจากคำว่า รัฐชวาชก ซึ่ง
ํ
ตั้งอยู่ในทิศเหนือของรัฐสุโขทัย ดังนั้นในกรณีดังกล่าวนั้น ผู้ศึกษามีความคิดเห็นว่า รัฐชวาชก มิได้เป็นรัฐ
เดียวกันกับ รัฐชวา หรือ เมืองหลวงพระบางโดยสิ้นเชิง โดยพิจารณา ตามภาพที่ ๕๗ แผนที่ตำแหน่งศูนย์กลาง
รัฐสุโขทัยกับรัฐชวา (เมืองหลวงพระบาง)
ตำแหน่งที่ตั้งรัฐชวา (เมืองหลวงพระบาง)
ศูนย์กลางรัฐสุโขทัย
ภาพที่ ๕๗ แผนท ตำแหน่งศูนย์กลางรัฐสุโขทัยกับรัฐชวา (เมืองหลวงพระบาง)
ี่
ที่มา : https://earth.google.com/web/
@17.0264588,99.71120864,60.96035651a,6893.59582079d,35y,0h,0t,0r/data=Mic
KJQojCiExTTlkWEZsV1dDNXlTRndyaHRqVFczYkd6QkY3TFZlZFc
๔. วรรณกรรมที่พบในพื้นที่อำเภอลับแล
๔.๑ บันทึกตำนานฉบับเก๊าพระเจ้ายอดคำทิพย์ วัดลับแลงหลวง
บันทึกตำนานฉบับเก๊าพระเจ้ายอดคำทิพย์ วัดลับแลงหลวง ได้ระบุว่า “ลุเถิง ยังขุนองค์คำ
พระญาไสลือไธย ผู้เป็นใหญ่บนด้าวเจ้าเวียงไธย ได้รับตราบอกใบลุกมาแต่เจ้าต๋นยี่กวามแก้ววงเมือง
พระเจ้าเวียงเชียงราย ขอกุมพลเสิกขึ้นเหนือลุเถิงยังเขตแค้วนล้านนา ทัสสะลักขะเขตตาบุรีสะหรีคณท ี
เชียงใหม่ จักขอกินเวียงล่องลงใตแลกวาดเทครัวชาวเชียงราย ลงเสี้ยงเวียง เหตุปีข้าวนั้น มีกาละวิบากตกขึด
้
ช้างแม่งาออนเกิดลูกตายสองงวงร่วมตัว และชาวเวียงก็ชิงกินซาก ผิดเภทต้องภัย เหตุบ่ตั้งในศีลบ่กินในธัมม์
พระเจ้า ผีป่าผีซากเข้าสิงเวียง น้ำปั๊ดม่อนดอยพัง ฝูงชาวไธยสระหนองหลวงจมตายเป็นบ้ามีมาก เจ้าพระญา
การศึกษาเปรียบเทียบสมมุติฐานเมืองซาก (ทราก) ฯ
หน้า ๑๐๓
