Page 591 - หนังสือเมืองลับแล(ง)

“...ขุนนางฝ่ายในที่ราชสำนักส่งไปเชอหลี่ (สิบสองพันนา) ระหว่างทางผ่านปาไป่ต้าเตี้ยน ถูก
ู
เตาเจาซั่นซึ่งเป็นเซวียนเว่ย(ข้าหลวงกำกับ) ขัดขวาง ปีที่ 3 (รัชศกหย่งเล่อ) (พ.ศ.๑๙๔๘) เตาเสียนต๋าส่งทตมา
ขอให้ยกพลไปตีปาไป่ (แปดร้อย) ฮ่องเต้ทรงสรรเสริญในความจงรักภักดี ปาไป่รับโทษ มีพระราชโองการให้
ู่
เชอหลี่ (สิบสองปันนา) โยกกำลังพลกลับ พระราชทานรางวัลให้อีก...” (หมิงสือล)
วันที่ ๔ และ ๕ พฤศจิกายน พ.ศ.๑๙๔๗ ราชสำนักหมิงได้ส่งราชทูตไปมอบตราตั้งให้
ี
ู
เชียงใหม่ ในครั้งนั้นราชทูตจีนน่าจะได้ตักเตือนพระญาสามฝั่งแกนเรื่องการขัดขวางการเดินทางของราชทตจน
่
ื่
และทวงบรรณาการ ซึ่งทำให้เอกสารฝายล้านนากลาวว่าเป็นต้นเหตุของการเกิดสงคราม แต่ระบุคลาดเคลอน
่
ไปเป็น พ.ศ.๑๙๔๖
วันที่ ๑๓ สิงหาคม พ.ศ.๑๙๔๘ เตาเสียนต๋า (刀暹答 เทียบแล้วคือท้าวสิดาคำ) เจ้าแสน
หวีสิบสองพันนา (車里軍民宣慰使) ส่งคนมาขอยกพลไปตีล้านนาต่อจักรพรรดิหมิงไท่จง (明太宗)
หรือจักรพรรดิหย่งเล่อ (永樂帝) ทรงอนุญาต ให้สิบสองพันนาประสานงานกับปัวเล่อ (波勒 สุโขทัย) มู่ปัง

(木邦 แสนหวี) เมิ่งเกิ้น (孟艮 เมืองเขิน คือเชียงตุง) ถ้าล้านนาไม่สำนึกก็ให้เข้าโจมตี ทรงส่งเถียนเม่า
(田茂) และหลินเจิน (林禎) เป็นทูตไปตักเตือนล้านนา และแจ้งให้มู่เซิ่ง (沐晟) ผู้เป็นซีผิงโหว(西平侯)
ี
ให้ตระเตรียมกองทัพเอาไว้ ถ้าล้านนาสำนึกผิดก็อย่าโจมต
ื
จากข้อมูลดังกล่าวที่อ้างถึงพงศาวดารราชวงศหมิงหมิงสอ (明史) และบันทึกความจริงแห่ง
์
ราชวงศ์หมิง หมิงสือลู่ (明實錄) นั้น ด้วยเหตุที่พระญาสามฝั่งแกนขัดขวางราชทูตจีนและไม่ได้ส่งราช
้
บรรณาการให้กับจักรพรรดิหมิงไท่จงตามราชประเพณีทเคยปฏิบติสบเนื่องกันมาจนทำให้ทาวสดาคำ เจ้าเมือง
ี่
ั
ื
ิ
ี
ั
แสนหวี สิงสองปันนาขอพระบรมราชานุญาตจากจกรพรรดหมิงไท่จงยกทัพไปตลานนาโดยให้ประสานงานกับ
้
ิ
รัฐสุโขทัย และรัฐเขิน (เชียงตุง)ให้จัดทัพตล้านนา ซึ่งถ้าล้านนาสำนึกผิดก็อย่าโจมตี ด้วยเหตุนี้ทำให้พระมหา
ี
ธรรมราชา(ไสลือ)จึงยกทัพจากรัฐสุโขทัยขึ้นไปช่วยราชการศึกของจักรพรรดิหมิงไท่จง โดยครั้งนี้ให้มีการ
ตระเตรียมกองทัพเอาไว้ตามเอกสารหมิงสือลู่ที่กล่าวไว้ว่า
“...วันเหรินจื่อ เดือน ๗ ฤดูใบไม้ร่วงปีที่ ๓ แห่งรัชศกหย่งเล่อ (๑๓ สิงหาคม พ.ศ.๑๙๔๘)
เตาเสียนต๋า (ท้าวสิดาคำ) เซวียนเว่ยสื่อ (ข้าหลวงกำกับ) เขตปกครองเชอหลี่ (สิบสองพันนา) ส่งหล่านเซี่ยนซือ
ขุนนางระดับหัวหน้ามาขอยกพลไปตเตาเจาซั่น (ท้าวเจ้าสาม คือพระญาสามฝั่งแกน) เซวียนเว่ยสอ (ข้าหลวง
ี
ื่
กำกับ) ปาไป่ต้าเตี้ยน (ล้านนา) ทรงมีพระราชโองการว่า “อ่านฎีกาก็ได้รู้แจ้งถึงความจงรักภักดและครรลอง
ี
ธรรมของเจ้า ตัวตลกปาไป่ (ล้านนา) ทรยศต่อพระคุณและความไว้วางใจของราชสำนัก บังอาจลบหลู่ตาม
อำเภอใจ ขัดขวางราชทูต ไม่ถูกต้องตามครรลองคลองธรรม เราเป็นประมุขแห่งราษฎรทั้งแผ่นดิน ตระหนักว่า
ฟ้าเบื้องบนเมตตารักสรรพสัตว์ ราษฎร์ไร้ที่อยู่แม้เพียงหนึ่ง เราก็มิอาจเป็นสุข ผู้กระทำมิชอบในปาไป่ (ล้านนา)
ั
นั้นเป็นเพียงหัวหน้าไม่กี่คน ทหารและราษฎรเบองลางล้วนเป็นพสกนิกรของเรา ระหว่างรบทพจบศก ย่อมมี
ึ
่
ื้
ั
ั
คนบาดเจ็บล้มตาย อีกทั้งข้าหลวงท้องที่อายุเยาว์ไม่รู้ความ น่าจะเป็นเพราะถูกคนต่ำช้าโฉดชั่วเสยมสอนชกจง
ี้
ู
บัดนี้ได้ส่งทูตนำราชโองการไปแจ้งให้แก้ไขข้อผดปรับปรุงตนใหม่ และให้เอาตัวเมิ่งไหน่เผิงและพวกอันเป็นพล
ิ
พรรคชั่วร้ายนั้นมา พวกเจ้าทั้งหลายจงส่งคนไปปัวเล่อ มู่ปัง เมิ่งเกิ้นและที่อื่นๆ ก่อน แจ้งให้รู้ความประสงค ์
ของเรา หากปาไป่ต้าเตี้ยน (ล้านนา) ยังโง่เขลาไม่รู้จักแก้ไข หรือคนโฉดชั่วยังดื้อรั้นไม่ยุติ พวกเจ้าจงรวมพลไป

การศึกษาเปรียบเทียบสมมุติฐานเมืองซาก (ทราก) ฯ
หน้า ๑๐๕