Page 70 - Risale-i Nur - Barla Lahikası

72 YİRMİYEDİNCİ MEKTUBDAN

buldum diye müstağrak-ı sürur oluyorum. Hemen Rabbim, Üstadımızı

ِ
iki cihanda aziz ve gayelerine vâsıl eylesin, يمٓا.
َ
Z e k â i
* * *

Ey Aziz Üstad,

Vakıa, Emr-i Âlîleri Sözler'in yazılması hususunda acele
edilmemesi idi; fakat hiç mümkün mü ki, karşımda billurî sular akıtan
ulu pınarın suyundan kana kana içmek için acele etmeyeyim. Malûm-u
Âlîleri, bendeniz bu hususta Vazifelerde çok geç kaldım. Bu cihetleri
vuzuh ile görüp idrak ederken, mümkün mü ki, o ulu pınarın billurî
sularıyla elimi yüzümü yıkamayayım, Kalbimi parlatmak için isti'cal
göstermeyeyim. Cenab-ı Hakk'ın azîm bir Lütfu ki, temin-i maişetim
için çalıştığım zamanlar arasında kıymetdar Risaleleri yazmak için vakit
bulabiliyorum. Bu fırsatları kaçırmak istemediğim içindir ki, acele
ediyorum. İsti'calimin en büyük sebebi; muhtaç bulunduğum
teselliyetkâr Nurları, o Risalelerde buluyorum. Nasılki içerisinde
tevakkuf imkânı olmayan tünellerden, harîs kumpanyalar fazla seyr ü
sefer etmekle iftihar ederler. Talebeniz de keza, o cihankıymet
Risaleleri ne kadar fazla okur yazarsam, o kadar istifadebahş ve
müftehir olacağım.

Onaltıncı Mektub'u serâpâ okudum. Her türlü mezahim ve
meşakkate karşı gösterdiğiniz sabır ve tevekküle meftun oldum. O
Sözler'i okudukça, bütün mevcudiyetim bir ıssızlık içinde parlayacak
zannettim. Tehacüm-ü ızdırab için hep güler yüzlü, güzel yüzlü sabırlar
temenni ettim.

Yirmiüçüncü Söz, derinden gelen bir sayha gibi insaniyete
bağıran ve insanlara insanlıklarını ihtar eden ve en âlî makamlara sahib
olmak yollarını gösteren ve karilerini tekâmüle sevkeden ve meşru
aşklar doğuran ölmez bir teselli hatırasıdır. Sözü uzatmaya başladım.
Yirmiüçüncü Söz'ü lâyıkıyla takdirden âcizim. Çünki o, bir Teselli ve
Saadet Mayesidir.
Ahmed Zekâi