Page 18 - 7. Sayı Ekim-Kasım 2021

Güvendi de!..İnsanlar, güvensizliğin ne demek

olduğunu ona tekrar tekrar öğretti. O unuttu!
İnsanlar, onun kusarak zihninden ve ruhundan

atmaya çalıştığı tüm iğrençlikleri her öğününde
“Aç kalma diye!..” diyerek ona yeniden yutturdu.

Yuttu da!..

Karanlık var burada deme, n’olur düşün!

Karanlıklar birikirse nihayetle sonuçlanır.
Öz’ün en seçkin anılarla derlemek istediği düşün

Sonu gelirse tutunamayacak dal, varlıktandır.

Tutunmak ya da tutunamamak, işte bütün mesele

bu! Tutunamamak, yani tutunma eyleminin
“yokluğu”! Bir şey ne zaman yok olur, benim

cânım okurum? Aslında hiç yoktur. Daha
doğuştan nice ızdıraplar yüklenmek durumunda

kalan ve buna fazla dayanamayan insanları düşün!
Varken yok olur. Tutunacak dal bulan ve tutunan

insanların dalları tükendiğinde yaşadıkları
buhranı düşün! Ve bir şey var olduğu için yok

olur. Tutunacak dal bulduğu “sanısına” kapılıp da
yolda ilerledikten sonra hayatının anlamsızlığı ile

yüzleşmeye çalışanları düşün!

Şimdi rica ediyorum, Öz’ü düşün biraz olsun!

Kim bilir şimdi nerede, nasıl, kaç yaşında?
Biliyorum, düşünürsen anlayabiliyorsun.

O ya da tüm Özler, varmadan musalla taşına!

“Hayatı, uçsuz bucaksız uçurumlarda

konaklamakla geçenler için bir intihar biçimidir
anıların yokluğu.” sevgili okur! Tutunmak

eyleminin yokluğuna maruz kalanlar için de bir
çaredir dostlukların varlığı. Var olun!

Buluntu Kutusu 18