Page 321 - EBOOK_Sejarah Islam di Nusantara

300 — SEJARAH ISLAM DI NUSANTARA

61. Veth, dalam De Stuers, Vestiging, I, xcix, 33–34, 36.
62. R.P.A. Dozy, Het Islamisme (Haarlem: Kruseman, 1863). Mengenai serial ini dan asal
usulnya, lihat A.L. Molendijk, T e Emergence of the Science of Religion in the Netherlands
(Leiden: Brill, 2005), 55–63.
63. Dozy, Het Islamisme, 275, 290–92.

Enam: Mencari Gereja Penyeimbang, 1837–1889
1. Tradescant Lay, “Notes”, II, 192 (lihat Bab 2, cat. 24).
2. Lihat [J.T. Dickinson], “Notices of the City of Borneo and its Inhabitants, Made During
the Voyage of the American Brig Himmaleh in the Indian Archipelago, in 1837”, T e
Chinese Repository 7 (1838): 121–36 dan 177–93; dan Lay, “Notes”.
3. Lay, “Notes”, 186.
4. Dickinson, “Notices”, 185.
5. Lay, “Notes”, 209–10.
6. Dickinson, “Notices”, 134.
7. Gallop, “From Caucasia to Southeast Asia”, 32–56 (lihat Bab 3, cat. 100); Gallop,
“Seals, Suf s and Saints: T e Unveiling of Ma‘ruf al-Karkhi”, makalah disampaikan pada
Simposium Internasional Pernaskahan Nusantara II, Fakultas Sastra Universitas Indonesia,
Depok, 26 November 1998.
8. Spencer St. John, Life in the Forests of the Far East, 2 vol (Kuala Lumpur: Oxford in Asia
Historical Reprints, Oxford University Press, 1974), II, 258–59.
9. Lihat juga [Van Hoëvell], “Verdraagzaamheid der Mohammedanen op Java”, TNI 12–2
(1850): 74–75.
10. “Mohammed en de Koran”, De Gids 9–2 (1845) 294–309, 346–57, 393–421, 461–78,
525–46; W.R. van Hoëvell, Nederland en Bali: Eene stem uit Indië tot het Nederlandsche volk
(Groningen: Oomkens, 1846); bdk. Van der Velde, Indische liefde, 124 (lihat Bab 5, cat. 47).
11. W.R. Van Hoëvell, Reis over Java, Madura en Bali in het midden van 1847, uitg. onder
toezigt van P.J. Veth, 3 vol (Amsterdam: Van Kampen, 1849–54), I, 2.
12. Van Bruinessen, “Shaykh ‘Abd al-Qadir”, 368, 374–75 (lihat Bab 1, cat. 61).
13. Van Hoëvell, Reis over Java, I, 25–27.
14. P.J. Veth, dalam Van Hoëvell, Reis over Java, I, 25–26, cat.
15. Van Hoëvell, Reis over Java, I, 156–57.
16. Van Hoëvell, Reis over Java, I, 162. Sentimen serupa yang diungkapkan Van Hoëvell
dalam kaitannya dengan Islam di Banten, lihat karyanya “Verdraagzaamheid”.
17. Di antara teks-teks dugaan itu, salah satunya adalah teks dasar Umm al-barahin, sementara
Veth menyatakan teks tertingginya adalah Tariqat al-fuqaha’. Van Hoëvell, Reis over Java,
II, 53–54.
18. bdk. Weatherbee, “Raf es’ Sources” (lihat Bab 5, cat. 4).
19. Van Hoëvell, Reis over Java, II, 55–57.
20. Van Hoëvell, Reis over Java, II, 91.
21. Van Hoëvell, Reis over Java, I, 143.
22. Van Hoëvell, Reis over Java, I, 183.
23. Groeneboer, Van Radja Toek, 11. Sekadar contoh, kita bisa menunjuk Mir’at al-mu’min
karya Syams al-Din dengan terjemahan Van der Vorm. Lihat LOr. 1700.
24. V.d.H. “Oorsprong der Padaries, eene secte op de Westkust van Sumatra, en hare
uitbreiding”, TNI 1–1 (1838) 113–31; Anon. “Het heilige graf van Girie”, TNI 2–1
(1839): 60–66; W.R. van Hoëvell, “MOHAMED”, TNI 2–1 (1839): 365–92, khususnya
391– 92; “Tafeleeren uit der aanvang der Padriesche onlusten in het landschap Agam”,
dalam De Stuers, Vestiging, II, 243–51 (lihat Bab 3, cat. 6).
25. W.R. van Hoëvell, “Heilige graven”, TNI 3–1 (1840): 172–76.
26. Van Sevenhoven, “Java 349–53 (lihat Bab 3, cat. 51).