Page 141 - 2557 เล่ม 1

๑๔๑

ค าพิพากษาศาลฎีกาที่ ๒๑๔๑/๒๕๕๗ พนักงานอัยการจังหวัดพล โจทก์

นางหรือนางสาวจันทร์ลา
วรรณสินธุ์ กับพวก โจทก์ร่วม

นายวิรัตน์หรือน้อย

ขามโนนวัด จ าเลย
ป.พ.พ. ลูกหนี้ผิดนัดนับแต่วันทําละเมิด มาตรา ๒๐๖

ป.วิ.อ. คดีแพ่งเกี่ยวเนื่องคดีอาญา มาตรา ๔๐, ๔๗

ป.วิ.พ. ฎีกาข้อที่ไม่ได้ว่ากันมาในศาลล่าง มาตรา ๒๔๙ วรรคหนึ่ง

โจทก์ร่วมที่ ๒ เป็นเด็กหญิงขณะเบิกความอายุ ๑๓ ปีเศษ ก าลังเรียน

หนังสืออยู่และไม่เคยมีสาเหตุโกรธเคืองกับจ าเลยมาก่อน เบิกความถึง

พฤติการณ์ที่ถูกจ าเลยข่มขืนกระท าช าเรามีรายละเอียดเป็นขั้นเป็นตอน

ทั้งเหตุที่มีการแจ้งความกล่าวหาจ าเลยเป็นคดีนี้ก็สืบเนื่องมาจาก
บ. สังเกตเห็นอาการผิดปกติของโจทก์ร่วมที่ ๒ โดย บ. เบิกความว่า

โจทก์ร่วมที่ ๒ มีอาการซึมเศร้า ชอบอยู่คนเดียว ทั้งที่ก่อนหน้านั้น

โจทก์ร่วมที่ ๒ เป็นคนร่าเริงเข้ากับเพื่อนได้ดี ชอบช่วยงานโรงเรียน และเมื่อพยาน

เรียกโจทก์ร่วมที่ ๒ มาสอบถามจึงทราบเรื่องที่เกิดขึ้น บ. เป็นครูแนะแนว
และสอนโจทก์ร่วมที่ ๒ ด้วยย่อมต้องรู้จักนิสัยและความประพฤติของ

โจทก์ร่วมที่ ๒ เป็นอย่างดี ทั้งการที่ บ. สอบถามโจทก์ร่วมที่ ๒ นี้ ก็เป็น

การสอบถามต่อหน้าผู้เสียหายที่ ๑ โจทก์ร่วมที่ ๑ และผู้อ านวยการโรงเรียน

และหลังจากทราบเรื่อง ผู้เสียหายที่ ๑ และโจทก์ร่วมที่ ๑ ก็รีบพา
โจทก์ร่วมที่ ๒ ไปแจ้งเหตุต่อผู้ใหญ่บ้านทันทีพร้อมระบุว่าจ าเลยเป็นผู้ข่มขืน

กระท าช าเรา หากมิได้เกิดเหตุขึ้นจริงย่อมเป็นการผิดวิสัยที่เด็กนักเรียน

จะปั้นแต่งเรื่องที่ตนถูกชายข่มขืนกระท าช าเรา ซึ่งเป็นเรื่องเสื่อมเสีย

ต่อชื่อเสียงและอนาคตทางการศึกษาของตนอย่างร้ายแรงขึ้นมาปรักปร า

จ าเลย ร. ผู้ใหญ่บ้านหมู่บ้านที่เกิดเหตุเบิกความเป็นพยานโจทก์