Page 145 - 2557 เล่ม 1

๑๔๕

กระทําความผิดฐานข่มขืนกระทําชําเราโจทก์ร่วมที่ ๒ และพรากโจทก์ร่วมที่ ๒
ไปเสียจากบิดามารดาเพื่อการอนาจารเป็นคดีนี้ คดีมีปงญหาต้องวินิจฉัยตามฎีกา

ของโจทก์และโจทก์ร่วมทั้งสองว่า จําเลยกระทําความผิดตามฟ้องโจทก์หรือไม่

และจําเลยจะต้องรับผิดชดใช้ค่าสินไหมทดแทนให้แก่โจทก์ร่วมทั้งสองหรือไม่
โจทก์และโจทก์ร่วมทั้งสองมีโจทก์ร่วมที่ ๒ เบิกความสรุปความว่า ขณะพยานกําลัง

เล่นสาดน้ําอยู่นั้น จําเลยนําน้ํามาให้ดื่ม เมื่อพยานดื่มก็รู้สึกปวดศีรษะและจะกลับบ้าน

แต่จําเลยคว้าแขนพยานบอกว่ามีเรื่องจะคุยด้วย แล้วพาพยานไปนั่งที่เปลบ้านนางคํา
บริเวณใกล้สี่แยกดังกล่าว หลังจากนั้นจําเลยจับหน้าอกและจูบพยาน พยานจะร้อง

ให้คนช่วย แต่จําเลยพูดขู่จะฆ่าพร้อมกับพูดชวนให้พยานไปที่บ้านสวนของจําเลย

เมื่อพยานปฏิเสธจําเลยพูดขู่ว่าจะไปดี ๆ หรือจะไปแบบไหน แล้วลากแขนพยาน
พาไปที่ชายป่า หลังจากนั้นจําเลยก็ลงมือข่มขืนกระทําชําเราพยาน โดยจําเลย

ถอดเสื้อและกางเกงขาสั้นของพยานแล้วถอดกางเกงของจําเลยออก จากนั้นจําเลย
เอาอวัยวะเพศของจําเลยสอดใส่เข้าไปในอวัยวะเพศของพยานชักเข้า

ชักออกอยู่นาน พยานรู้สึกเจ็บ จึงร้องบอกว่าอย่าทํา แต่จําเลยก็ทําจนเสร็จ

หลังจากนั้นจําเลยบอกให้พยานใส่เสื้อผ้า และกําชับมิให้บอกใคร แล้วพาพยาน
ย้อนกลับมาที่บ้านสวนของจําเลย ขณะนั้นที่บ้านสวนของจําเลยไม่มีคนอยู่บ้าน

จําเลยจึงข่มขืนกระทําชําเราพยานที่บริเวณใต้ถุนบ้านอีก ๑ ครั้ง โดยจําเลยถอด

เสื้อผ้าของพยานออกแล้วกอดจูบพยานและเอาอวัยวะเพศของจําเลยใส่เข้าไปใน
อวัยวะเพศของพยาน พยานร้องห้ามมิให้จําเลยทํา จําเลยพูดขู่จะฆ่า ระหว่างนี้

พยานรู้สึกว่ามีเลือดออกที่อวัยวะเพศของพยานและมีน้ําสีขาวใสไหลออก

จากอวัยวะเพศของจําเลย แล้วจําเลยบอกให้พยานใส่เสื้อผ้าและพาพยานมาส่งบ้าน
พร้อมกับขู่กําชับมิให้บอกใครมิเช่นนั้นจะฆ่าพยาน หลังจากนั้นพยานไปเรียน

หนังสือตามปกติ แต่พยานมิได้ลงไปเข้าแถว ๑ ถึง ๒ สัปดาห์ เพื่อน ๆ เห็นผิดสังเกต

จึงสอบถามพยาน โดยรับปากว่าจะไม่บอกใคร พยานจึงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฟงง
เมื่อจําเลยทราบก็มาตบตีทําร้ายพยาน พยานไม่กล้าเล่าให้ใครฟงงอีก พยาน

ไม่อยากเรียนหนังสืออีกต่อไป คิดอยากฆ่าตัวตาย นายบุญสาร ครูแนะแนว

สังเกตเห็นอาการผิดปกติของพยาน จึงเรียกผู้ปกครองของพยานมาสอบถาม