Page 83 - รายงานประจำปี 2562
P. 83
คณะกรรมการวินิจฉัยชี้ขาดอำานาจหน้าที่ระหว่างศาล
๒๕๔๒ มาตรา ๕๑ นนขดกบคำาพพากษาศาลฎกาท ี ่ กรณีน้ทำาให้มีข้อสังเกตว่าคำาว่า “มูลความแห่งคด ี
้
ั
ั
ิ
ี
ี
ั
๕
๗
๖
๗๔๐/๒๕๓๙ , ๗๔๘/๒๕๓๙ , ๕๖๒๑/๒๕๔๐ , และประเด็นพิพาท” กับ “ข้อเท็จจริงท่เป็นเร่องเดียวกัน”
ื
ี
๘
ั
๒๙๐/๒๕๔๑ ท่วินิจฉัยถึงระยะเวลาท่จะฟ้องคดีต่อศาล น้นมีความหมายเดียวกันหรือไม่ โดยมีคำาวินิจฉัยท่วินิจฉัย
ี
ี
ี
วาถารฐมนตรวนจฉยอทธรณเสรจในกาหนด ๖๐ วน ตอง โดยใช้เหตุ “ประเด็น” ต่างกันอีก เช่น
ั
่
ี
ิ
ิ
ำ
้
ุ
ั
์
็
ั
้
ฟ้องคดีภายใน ๑ ปี นับแต่วันที่ได้รับแจ้งผลการวินิจฉัย กรณีคำาวินิจฉัยช้ขาดอำานาจหน้าท่ระหว่างศาล
ี
ี
แต่ถ้าวินิจฉัยไม่เสร็จใน ๖๐ วัน มีสิทธิฟ้องคดีภายใน (คำาสั่ง) ที่ ๗๘ - ๗๙/๒๕๕๙ วินิจฉัยความว่า การที่ทั้ง
๑ ปี เริ่มนับแต่วันที่พ้นกำาหนด ๖๐ วันนั้น ไม่ใช่นับแต่ สองศาลเห็นว่าโฉนดท่ดินพิพาทแปลงเดียวกันเป็นทาง
ี
วันทได้รับแจ้งผลการวินิจฉย ซ่งคณะกรรมการเห็นว่า สาธารณประโยชน์โดยมคาพพากษาศาลฎกาสองฉบบ
่
ึ
ั
ี
ิ
ี
ั
ี
ำ
ี
ประเด็นท่ศาลฎีกาได้วินิจฉัยวางหลักไว้นั้นเป็นเร่อง พพากษาว่าผ้บุกรุกไม่ได้สิทธในทดน การครอบครอง
ื
่
ิ
ี
ิ
ิ
ู
ำ
ี
่
ิ
ี
กาหนดเวลาฟ้องเรยกเงนค่าทดแทนจากการเวนคืนทดน ปรปักษ์เป็นประเด็นในศาลยุติธรรม ส่วนในศาลปกครอง
ิ
ึ
ตามพระราชบัญญัติว่าด้วยการเวนคืนอสังหาริมทรัพย์ มีประเด็นต้องวินิจฉัยว่าการออกใบอนุญาตก่อสร้างซ่ง
ี
็
่
่
ุ
้
ั
ิ
้
ั
ิ
ู
ี
ึ
พ.ศ. ๒๕๓๐ แตประเดนทศาลปกครองสงสดวนจฉยไวนน มีเง่อนไขข้อหน่งว่าจะต้องมีด้านท่ติดถนนสาธารณะ
ื
ี
่
ื
ำ
ี
่
ำ
เป็นเรองกาหนดเวลาการฟ้องคดปกครองของผู้ฟ้องคด ขนาดกว้างไม่ตากว่า ๑๐ เมตร หรือไม่ ซึ่งศาลปกครอง
ั
ตามพระราชบัญญัติจัดต้งศาลปกครองและวิธีพิจารณา เห็นว่าแม้ท่ดินแปลงพิพาทเป็นทางสาธารณประโยชน์
ี
ั
คดีปกครอง พ.ศ. ๒๕๔๒ มูลความแห่งคดีและประเด็น ท้งแปลงแต่ขณะอนุญาตมีการบุกรุกทำาให้ส่วนท่เป็น
ี
พิพาทจึงแตกต่างกัน “ถนนสาธารณะ” ทสัญจรไดตามความหมายในกฎกระทรวง
้
ี
่
๕
พ.ร.บ.ว่าด้วยการเวนคืนอสังหาริมทรัพย์ พ.ศ. ๒๕๓๐ มาตรา ๒๖ ได้วางหลักเกณฑ์ในการนำาคดีมาฟ้องศาลเมื่อผู้มีสิทธิได้รับค่าทดแทน
ยังไม่พอใจคำาวินิจฉัยของรัฐมนตรีไว้ ๒ กรณี คือ กรณีแรกเป็นกรณีที่รัฐมนตรีได้วินิจฉัยอุทธรณ์เสร็จสิ้นใน ๖๐ วัน นับแต่วันที่ได้รับอุทธรณ์
ื
ู
ี
ำ
ำ
เม่อผ้มีสิทธิได้รับเงินค่าทดแทนยังไม่พอใจคาวินิจฉัยของรัฐมนตรีก็มีสิทธินาคดีมาฟ้องต่อศาลภายใน ๑ ปี นับแต่ท่ได้รับแจ้งคาวินิจฉัยน้น
ั
ำ
ิ
กรณีท่สองเป็นกรณีท่รัฐมนตรีวินิจฉัยอุทธรณ์ไม่เสร็จส้นภายใน ๖๐ วัน นับแต่วันรับอุทธรณ์ กรณีเช่นน้ผ้มีสิทธิได้รับเงินค่าทดแทนมีสิทธินาคด ี
ี
ู
ี
ำ
ี
มาฟ้องศาลภายใน ๑ ปี นับแต่พ้นกำาหนด ๖๐ วัน นับแต่วันที่ได้รับอุทธรณ์
๖
สิทธิของผู้ได้รับเงินค่าทดแทนที่จะฟ้องคดีต่อศาลตาม พ.ร.บ.ว่าด้วยการเวนคืนอสังหาริมทรัพย์ พ.ศ. ๒๕๓๐ มาตรา ๒๖ วรรคหนึ่ง มีได้
เพียงกรณีใดกรณีหนึ่ง คือ กรณีที่รัฐมนตรีวินิจฉัยอุทธรณ์ให้เสร็จสิ้นภายใน ๖๐ วัน นับแต่วันที่ได้รับคำาอุทธรณ์ หรือในกรณีที่รัฐมนตรีมิได้
วินิจฉัยอุทธรณ์ให้เสร็จสิ้นภายใน ๖๐ วัน นับแต่วันที่ได้รับคำาอุทธรณ์ ดังนี้ เมื่อรัฐมนตรีมิได้วินิจฉัยอุทธรณ์ของโจทก์ให้เสร็จสิ้นภายใน ๖๐ วัน
ำ
ำ
นับแต่วันท่ได้รับคาอุทธรณ์ โจทก์จึงมีสิทธิฟ้องคดีต่อศาลภายใน ๑ ปี นับแต่วันพ้นกาหนดเวลาดังกล่าว โจทก์หามีสิทธิฟ้องคดีต่อศาลได้ภายใน
ี
๑ ปี นับแต่วันที่ได้รับแจ้งคำาวินิจฉัยของรัฐมนตรีที่วินิจฉัยเกินกำาหนด ๖๐ วันนับแต่วันที่ได้รับคำาอุทธรณ์ไม่
กาหนดระยะเวลาในการใช้สิทธิฟ้องคดีต่อศาลตาม พ.ร.บ.ว่าด้วยการเวนคืนอสังหาริมทรัพย์ พ.ศ. ๒๕๓๐ มาตรา ๒๖ วรรคหน่ง เป็นกาหนด
ำ
ำ
ึ
ระยะเวลาในการใช้สิทธิ มิใช่อายุความ การที่มีประกาศคณะรักษาความสงบเรียบร้อยแห่งชาติ ฉบับที่ ๔๔ ให้แก้ไขการกำาหนดราคาเบื้องต้น
และโจทก์ได้รับค่าทดแทนเพิ่มขึ้น ไม่ทำาให้กำาหนดระยะเวลาในการใช้สิทธิสะดุดหยุดลงและเริ่มต้นใหม่
๗
ำ
ตามพระราชบัญญัติว่าด้วยการเวนคืนอสังหาริมทรัพย์ พ.ศ. ๒๕๓๐ มาตรา ๒๖ ไว้วางหลักเกณฑ์ในการนาคดีมาฟ้องศาลเม่อผ้มีสิทธ ิ
ื
ู
ได้รับเงินค่าทดแทนยังไม่พอใจในคำาวินิจฉัยของรัฐมนตรีไว้ ๒ กรณี กรณีแรกเป็นกรณีที่รัฐมนตรีอุทธรณ์เสร็จสิ้นภายใน ๖๐ วัน นับแต่วันที่
ื
ู
ี
ำ
ได้รับอุทธรณ์เม่อผ้มีสิทธิได้รับเงินค่าทดแทนยังไม่พอใจในคาวินิจฉัยของรัฐมนตรีก็มีสิทธินาคดีมาฟ้องต่อศาลภายใน ๑ ปีนับแต่วันท่ได้รับแจ้ง
ำ
ำ
ิ
ี
คาวินิจฉัยน้น กรณีท่สองเป็นกรณีท่รัฐมนตรีวินิจฉัยอุทธรณ์ไม่เสร็จส้นภายใน ๖๐ วันนับแต่วันรับอุทธรณ์ตามท่บัญญัติไว้ในมาตรา ๒๕
ี
ี
ั
วรรคสอง สิทธิของโจทก์ในการฟ้องคดีนี้เข้ากรณีที่สอง ดังนั้น สิทธิในการนำาคดีมาฟ้องต่อศาลภายใน ๑ ปี จึงเริ่มนับแต่วันพ้นกำาหนด ๖๐ วัน
นับแต่วันที่รัฐมนตรีได้รับอุทธรณ์ของโจทก์ คือเริ่มนับตั้งแต่วันที่ ๒๔ พฤศจิกายน ๒๕๓๕ โจทก์นำาคดีมาฟ้องเมื่อวันที่ ๑๙ มกราคม ๒๕๓๗
เกินกว่า ๑ ปีนับแต่วันพ้นกำาหนดที่รัฐมนตรีต้องวินิจฉัยให้แล้วเสร็จโจทก์จึงไม่มีอำานาจฟ้อง
๘
ึ
ำ
โจทก์ไม่พอใจในจานวนเงินค่าทดแทนดังกล่าวก็ย่อมมีสิทธิอุทธรณ์ต่อรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยอีกตามมาตรา ๒๕ วรรคหน่ง
ี
ื
ู
ึ
ำ
ื
ำ
การท่ผ้ถูกเวนคืนได้ย่นอุทธรณ์ต่อรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยภายในกาหนดเวลาตามมาตรา ๒๕ วรรคหน่ง และเม่อพ้นกาหนดเวลา
ี
๖๐ วันนับแต่วันท่รัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยได้รับอุทธรณ์ของผ้ถูกเวนคืน รัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทย ก็ยังวินิจฉัยอุทธรณ์ของ
ู
ผู้ถูกเวนคืนไม่เสร็จ ผู้ถูกเวนคืนย่อมมีสิทธิฟ้องคดีต่อศาลภายในหนึ่งปีนับแต่วันที่พ้นกำาหนดเวลา ๖๐ วันนับแต่วันที่รัฐมนตรีว่าการกระทรวง
มหาดไทยได้รับอุทธรณ์ของโจทก์ตามมาตรา ๒๖ วรรคหนึ่ง
บทความที่น่าสนใจ 77
